Reklama

Niedziela Przemyska

Jesteśmy Napełnieni Duchem Świętym

Nauczyciele mojego życia

Ks. Jan Szeląg odprawia Mszę św. dla podopiecznych

Archiwum ks. Jana Szelaga

Ks. Jan Szeląg odprawia Mszę św. dla podopiecznych

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ks. Zbigniew Suchy: – Jest takie obiegowe przekonanie, że kurialiści to ludzie wyalienowani z życia duszpasterskiego, tymczasem Ksiądz obala ten mit. Przynosi Ksiądz bogactwo swojego doświadczenia pracy naukowej i pracy z ludźmi, którzy są skarbem Kościoła. Skąd się to wzięło?

Ks. Jan Szeląg: – Podczas wstępnych spotkań i rozmów Ksiądz Arcybiskup nawiązywał do tego, że moje kapłaństwo rozgrywało się wśród ludzi. Miał tu na myśli towarzyszenie osobom niepełnosprawnym, obecność w fundacji „Wzrastanie”, która opiekowała się niepełnosprawnymi, terminalnie chorymi, bezdomnymi i dziećmi z domu dziecka, oraz moje doświadczenie formacyjne jako prefekta i ojca duchownego w seminarium. Zamierzenie Księdza Arcybiskupa było takie, żeby przez wsłuchiwanie się w relacje z ludźmi często marginalizowanymi, z jednej strony ich docenić, a z drugiej strony przez ich sugestie czerpać inspiracje i koordynować działania pastoralne na terenie naszej archidiecezji.

– Skąd się u Księdza wzięło to zainteresowanie pracą z osobami niepełnosprawnymi i chorymi?


– Pan Bóg posłużył się konkretnym człowiekiem – był to mój starszy kolega, którego zapamiętałem ze szkoły podstawowej jeszcze jako bardzo sprawnego chłopaka. Jeden z księży wikariuszy zaproponował mi pewnego razu pójście z paczką świąteczną do jakiegoś domu. Nie dopytując specjalnie, o kogo chodzi, poszedłem i spotkałem tam tego mojego kolegę w bardzo ciężkim stanie – miał zdeformowane ciało, komunikował się jedynie za pomocą planszy, na której łokciem wskazywał pojedyncze litery. Doskonale wiedział, że umiera. To był pierwszy wstrząs, który sprowokował mnie do zastanowienia się nad tym, jakie te osoby mają znaczenie przede wszystkim w rodzinach, w których żyją. Postanowiłem, że spróbuję się z tym zmierzyć – na ile będę mógł z nimi być i po co powinienem z nimi być. Wtedy już towarzyszyło mi przekonanie, że powinienem ich słuchać, bo będą nauczycielami mojego życia i pozwolą na przewartościowanie obranych celów, na spojrzenie poza moje własne plany.
W seminarium zaangażowałem się we wspólnotę Wiara i Światło. Nie było łatwo, bo właściwie nie znałem życia tych ludzi. Kiedy już podjąłem wewnętrzną decyzję, że ukierunkuję się jednak bardziej ku pracy resocjalizacyjnej, podeszła do mnie pewna dziewczynka z zespołem Downa i zadała mi pytanie: „Dlaczego tacy jak wy nas jeszcze kochają?”. Odczytałem to jako głos Pana Boga i pozostałem z nimi. Wtedy nastąpił też we mnie znaczący przełom. Wcześniej ciągle mi się wydawało, że powinniśmy tym ludziom nieustannie coś dawać, świadczyć usługi, wychodzić naprzeciw ich potrzebom. Dopiero wtedy zrozumiałem, że to oni są Kościołem, że to oni uczą nas ofiarności, dyspozycyjności, poświęcenia, zgody na to, co w naszej ludzkiej kalkulacji jest nie do przyjęcia. Często próbujemy ich świat dostosować do naszego świata, a oni go nie znają i nie chcą. Kiedy próbowałem naginać ich świat do naszego, okazywało się to zupełnie nietrafne i bardzo szybko uświadamiali mi, że nie tędy droga. Oni chcą być po prostu usłyszani.

– Wielu młodych ludzi wybiera pedagogikę specjalną jako kierunek kształcenia. To trudna praca – nie ma wielkich sukcesów, nagród na olimpiadach. Dlaczego się na to decydują?

– Myślę, że te osoby, jak każdy, chcą mieć poczucie prawdziwego sensu swojej pracy. Wiedzą, że istotą ich pracy nie mogą być techniki terapeutyczne, formy rehabilitacji – choć ta wiedza i umiejętności są niezwykle potrzebne – ale oczekują, że spotkanie z niepełnosprawnym daje coś więcej: naukę życia, inspirację, poczucie odpowiedzialności i poświęcenia, które wyrasta ponad przeciętność. Dzisiaj jest tendencja do tego, żeby ciągle doskonalić swoje kwalifikacje zawodowe, ale istotą zawsze pozostanie to, na ile człowiek będzie otwarty na propozycję dialogu, czasami zupełnie milczącego. Jest tu pewne zagrożenie, bo wolontariusze czy osoby, które podejmują taką pracę z chorymi, w pewnym momencie mają pokusę zwykłej filantropii, czyli wykonania czegoś, bo „tak potrzeba”, bo „dobrze by było”. Natomiast jeśli wplatamy to w element drogi wiary i duszpasterstwa, to zaczynamy rozumieć, że chodzi o intencję, która nie jest tylko wykonaniem jakiegoś działania, ale wzajemną formą ubogacenia siebie, byciem „dla” i „z” drugim człowiekiem. Kiedy się zrozumie, że nie idzie się do pracy, ale do konkretnego człowieka, to zaczyna kształtować się przekonanie, że można dostrzec w tym chorym cierpiące oblicze Jezusa.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Podziel się:

Oceń:

0 0
2017-12-20 12:28

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Bp Miziński: Biskupi skupią się na najważniejszych wyzwaniach duszpasterskich (wywiad)

Bp Artur Miziński

Episkopat.news

Bp Artur Miziński

- Wyzwania duszpasterskie stojące przed Kościołem w Polsce oraz kwestie formacji kapłańskiej będą głównymi tematami 387. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski, która obradować będzie 5 i 6 października br. – poinformował bp Artur G. Miziński, sekretarz generalny KEP. Spotkanie poprzedzi rozpoczynające się niebawem obchody 100-lecia diecezji łódzkiej.

Więcej ...

Historia według Kossaka

2024-03-28 10:54

fot. Armando Alvarado

Mało która postać historyczna odcisnęła tak mocno swój ślad w dziejach świata, i tak bardzo wpływa na wyobraźnię współczesnych ludzi, jak Napoleon. Pisano o nim książki, wiersze, kręcono filmy, ale bodaj żadne z tych dzieł nie jest tak wymowne jak obraz Wojciecha Kossaka poświęcone temu geniuszowi wojny.

Więcej ...

Abp Galbas w Sosnowcu przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża

2024-03-28 23:35
Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Abp Adrian Galbas

- Kościelne postępowanie w bulwersującej sprawie sprzed miesięcy dobiega końca - powiedział abp Adrian Galbas SAC, administrator apostolski diecezji sosnowieckiej sede vacante. W czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej, którą odprawił w sosnowieckiej bazylice katedralnej, przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Sercanie: niepokoją nas doniesienia o sposobie prowadzenia...

Sercanie: niepokoją nas doniesienia o sposobie prowadzenia...

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem...

Wiadomości

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem...

Tajemnica Wielkiego Czwartku wciąga nas w przepastną...

Wiara

Tajemnica Wielkiego Czwartku wciąga nas w przepastną...

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Kościół

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Wiara

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Kościół

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...

Wiara

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...

Komisja Liturgiczna: apel do kapłanów o wygłaszanie...

Kościół

Komisja Liturgiczna: apel do kapłanów o wygłaszanie...