W drodze do Rzymu

Urodził się 1 października 1935 r. w Oleszczenicach w woj. wileńskim. W lipcu 1945 r. rodzice przenieśli się do Łagowa Lubuskiego, gdzie ukończył szkołę podstawową. Następnie wstąpił do niższego seminarium w Słupsku, które ukończył egzaminem maturalnym eksternistycznym. W 1951 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Gorzowie Wlkp. Udostępnienie pocysterskiego klasztoru w Paradyżu na seminarium w 1952 r. umożliwiło przeniesienie wydziały filozoficznego do Paradyża. Dlatego kl. Antoni przez rok czasu kształcił się w Paradyżu. Studia teologiczne ukończył w 1956 r. Ponieważ nie posiadał wieku kanonicznego do święceń, dlatego został skierowany na Akademię Teologii Katolickiej do Warszawy na studia specjalistyczne z prawa kanonicznego. Od 1957 r. kontynuował studia z prawa kanonicznego w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Święcenie kapłańskie otrzymał 20 grudnia 1958 r. z rąk bp. Wilhelma Pluty w katedrze gorzowskiej.
Jako kapłan kontynuował studia w Lublinie, które ukończył doktoratem z prawa kanonicznego w 1961 r. Młodego ks. doktora prawa kanonicznego bp W. Pluta mianował notariuszem Sądu Biskupiego w Gorzowie Wlkp. dekretem z 10 sierpnia 1961 r., a dekretem z 26 października 1965 r. czasowo wiceoficjałem tegoż Sądu. W 1966 r. otrzymał nominację na notariusza w Kurii Biskupiej. W roku akademickim 1966/67 pracował jako adiunkt Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.

Rzym

Zaraz po Bożym Narodzeniu w 1967 r. wyjechał na dalsze studia do Rzymu. Bp W. Pluta starał się w Watykanie o odznaczenie dla ks. Antoniego Stankiewicza. Owocem tych zabiegów było mianowanie go kapelanem Jego Świątobliwości Pawła VI w 1971 r.
Studia z prawa cywilnego w Uniwersytecie Lateraneńskim w latach 1968-70 ukończył stopniem licencjata, a doktorat z tegoż prawa uzyskał w 1975 r. Równocześnie przygotowywał się do pracy w Trybunale Roty Rzymskiej przez specjalne studium, które ukończył dyplomem adwokata Roty w 1970 r., oraz studia z teologii pastoralnej na Uniwersytecie Laterańskim w latach 1973-1975. W 1972 r. ukończył Wyższą Szkołę Języka Łacińskiego w Uniwersytecie Gregoriańskim. Gdy do tego doda się jeszcze korzystanie z kursów języków nowożytnych, to wówczas dopiero uzyskuje się obraz kapłana niezwykłej wprost pracowitości i systematyczności. A to zaowocowało gruntownym i wszechstronnym wykształceniem, którym imponuje wszystkim przy wielkiej skromności.
Pracę w Trybunale Roty Rzymskiej rozpoczął w 1969 r. w kancelarii. Nominację na prałata audytora, czyli sędziego otrzymał 14 lutego 1978 r.
31 stycznia 2004 r. mianowany został przez Ojca Świętego Jana Pawła II dziekanem Trybunału Roty Rzymskiej.
Znany jest jako profesor wyższych uczelni w Rzymie. Od 1980 r. prowadzi wykłady w Uniwersytecie Gregoriańskim, na wydziale prawa kanonicznego, a od 1995 r. także w Uniwersytecie Santa Croce. Przez 2 lata prowadził wykłady z prawa kanonicznego na Urbanianie.
Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Dyscyplinarnej Państwa Watykańskiego. Obecnie jest sędzią w Sądzie Apelacyjnym Państwa Watykańskiego i od ponad dwudziestu lat konsultorem w Kongregacji ds. Duchowieństwa.

Papieski Instytut Polski

Zdumiewa wielość obowiązków, jakie spełniał i spełnia ks. infułat Antoni w Trybunale Roty, w uniwersytetach rzymskich i w Państwie Watykańskim. Jest to możliwe dlatego, że jest bez reszty oddany Kościołowi świętemu. Uczy się tego w kaplicy Instytutu Polskiego w Rzymie, gdzie w ciągu tygodnia odprawia Mszę św., odmawia brewiarz, wiernie uczestniczy we wszystkich nabożeństwach i codziennej medytacji. W niedzielę odprawia Mszę św. w domu generalnym sióstr felicjanek, wygłaszając w każdą niedzielę i święto homilię.
Oprócz pracy w Trybunale Roty Rzymskiej przez wiele godzin opracowuje wykłady lub wyroki sądowe czy też opinie dla Kongregacji. Opracowania wyroków sądowych w języku łacińskim, w przekładach na języki nowożytne są publikowane w materiałach dla studentów prawa kanonicznego Europy i obu Ameryk. Należą one do najbardziej sumiennie i wzorcowo opracowanych.
Sam sprząta mieszkanie i wykonuje wszelkie prace Marty z wyjątkiem gotowania. Prace domowe traktuje jako najlepszy wypoczynek. Stołuje się w Instytucie Polskim razem z polskimi księżmi studentami.
Cichy, skromny, niemal niewidoczny. Jest tam, gdzie jest potrzebny. Nikomu się nie narzuca. Wszyscy szukający rozwiązań problemów w dziedzinie prawa kanonicznego lub cywilnego szukają u niego pomocy. Wiedzą bowiem, że jest człowiekiem najbardziej kompetentnym w tych sprawach w Rzymie, a nawet w świecie.
W tradycji Kościoła świętego istnieje zasada, że mądrzy, pracowici i pokorni wierni, a szczególnie duchowni, są największym jego skarbem. Dziękujemy Bogu, że przez nominację ks. inf. Antoniego Stankiewicza dziekanem Trybunału Roty Rzymskiej Ojciec Święty stawia nam jego osobę jako wzór intelektualnego i duchowego rozwoju w kapłaństwie.