Reklama

Henryk Piotr Kossowski (1828-1903) biskup pomocniczy diecezji płockiej i kujawsko-kaliskiej

Niedziela płocka 52/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Bp Henryk Piotr Kosssowski, h. Dołęga, urodził się 21 stycznia 1828 r. w Warszawie jako syn Maurycego i Pelagii z Ciszewskich, był spokrewniony z rodzinami: Łubieńskich, Korwin-Szymanowskich i Nakwaskich. Jego ojciec pełnił funkcję wicereferendarza w Radzie Stanu.
Po dość wczesnej śmierci rodziców jego wychowaniem zajął się hr. Józef Łubieński. Do szkoły średniej uczęszczał początkowo we Wrocławiu, a potem w Lesznie, gdzie uzyskał w 1846 r. świadectwo dojrzałości. Po uzyskaniu matury zapisał się na wydział prawa uniwersytetu berlińskiego, gdzie ważną rolę wówczas wśród studentów odgrywała filozofia Hegla.
Po skończeniu studiów uniwersyteckich przeniósł się na Podole i przez pewien czas zarządzał cukrownią w dobrach księcia Sanguszki. Tam też poznał bliżej dziś nieznanego kapłana, pod którego wpływem w 1852 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Kamieńcu Podolskim. Po roku przeniósł się do Akademii Duchownej w Petersburgu, gdzie rektorem był ks. Aleksander Bereśniewicz.
Ks. H. Kossowski był człowiekiem pracowitym. Miał umysł bardziej ścisły niż twórczy. Zdołał opanować aż 6 języków. Po ukończeniu Akademii i uzyskaniu stopnia magistra cum exima laude przyjął 23 marca 1857 r. święcenia kapłańskie, a następnie został wykładowcą w Seminarium Duchownym w Mińsku, gdzie uczył łaciny i był spowiednikiem kleryków. W 1860 r. został zwolniony ze stanowiska wykładowcy seminarium i mianowany duszpasterzem akademickim oraz proboszczem w Dorpacie (dzisiaj Tartu - Estonia).
Należy zaznaczyć, że był to ośrodek akademicki, który skupiał wprawdzie wielu Polaków, ale był też silnym ośrodkiem protestanckim. Ks. H. Kossowski, będąc duszpasterzem akademickim, głosił kazania w językach: polskim, francuskim i niemieckim. W tym też czasie założył w tym mieście szkołę katolicką, ochronkę dla dzieci i rozpoczął budowę kościoła. Był także członkiem Estońskiego Towarzystwa Naukowego.
Powołany przez abp. Felińskiego w 1863 r., po ks. Wincentym Chościak-Popielu, który został biskupem płockim, na stanowisko rektora warszawskiej Akademii Duchownej, opuścił Dorpat i 9 listopada 1863 r. rozpoczął urzędowanie. Sprawując urząd rektora, prowadził także wykłady z teologii pastoralnej i egzegezy Pisma Świętego Starego Testamentu.
Po zniesieniu w 1867 r. przez rząd carski uczelni, pozbawiony stanowiska, odbył w towarzystwie przyjaciela ks. Borzewskiego podróż do Ziemi Świętej. 18 października 1871 r. został proboszczem parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny na Lesznie w Warszawie, gdzie wikariuszem był ks. Stanisław Zdzitowiecki. Funkcję tę sprawował przez 13 lat (w kościele pokarmelickim istnieje tablica poświęcona biskupowi H. Kossowskiemu). Na terenie tej parafii mieszkał znany już wówczas ks. prof. Michał Nowodworski. Razem z nim stworzył grono wybitnych księży, do którego należeli m.in.: księża Chodyńscy, ks. Wł. Knapiński, bp K. Ruszkiewicz, bp A. K. Sotkiewicz, ks. A. J. Nowowiejski i ks. Majewski.
Papież Leon XIII, doceniając pracę duszpasterską ks. H. Kossowskiego prekonizował go 24 marca 1884 r. na biskupa tytularnego syrreńskiego oraz sufragana płockiego. Sakrę biskupią przyjął w Petersburgu 13 lipca 1884 r. Do Płocka przybył jednak dopiero w 1885 r., po śmierci bp. Kaspra Borowskiego. Jako wikariusz kapitulny przez 5 lat rządził diecezją, aż do wyznaczenia nowego biskupa płockiego - Michała Nowodworskiego. W tym czasie starał się przede wszystkim o podniesienie poziomu moralnego diecezjan, przeprowadzając m.in. bardzo gorliwie wizytacje duszpasterskie. Szczególną rolę przywiązywał do wychowania i wykształcenia seminaryjnego, dlatego często brał udział w egzaminowaniu kleryków. Podczas wakacji urządzał rekolekcje dla kapłanów, którym przynajmniej częściowo przewodniczył. Skupiał też przy sobie takich kapłanów, jak: ks. Brykczyński, ks. Zaremba, czy ks. Nowowiejski. W tym czasie Płock uważany był za „Ateny duchowne polskie”.
W 1890 r. bp Kossowski został przeniesiony do Włocławka na stanowisko sufragana diecezji kujawsko-kaliskiej, którą to funkcję pełnił do końca życia, mimo iż po śmierci bp. Nowodworskiego w 1896 r. ponownie został wybrany na wikariusza kapitulnego diecezji płockiej, ale nie dane mu było objąć tego urzędu.
Będąc sufraganem kujawsko-kaliskim, rozwinął na szerszą skalę działalność literacką. Był jednym ze współpracowników bp. Nowodworskiego w tworzeniu Encyklopedii katolickiej, autorem kazań i licznych artykułów. Pisał artykuły do Przeglądu Katolickiego. Dokonał przekładu znaczących dzieł religijnych, m.in. Pism św. Teresy Wielkiej. W uznaniu zasług na polu naukowym Uniwersytet Jagielloński w 1900 r. nadał mu tytuł doktora honoris causa.
Zmarł w Warszawie 2 maja 1903 r. po kilkudniowej chorobie.
Uroczysty pogrzeb we Włocławku z udziałem biskupa płockiego Jerzego Szembeka oraz biskupa kujawsko-kaliskiego Stanisława Zdzitowieckiego odbył się w katedrze włocławskiej 5 maja 1903 r. Tam też w podziemiach katedry złożono jego doczesne szczątki.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Podziel się:

Oceń:

0 0
2004-12-31 00:00

Wybrane dla Ciebie

Abp Galbas w Sosnowcu przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża

2024-03-28 23:35
Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Abp Adrian Galbas

- Kościelne postępowanie w bulwersującej sprawie sprzed miesięcy dobiega końca - powiedział abp Adrian Galbas SAC, administrator apostolski diecezji sosnowieckiej sede vacante. W czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej, którą odprawił w sosnowieckiej bazylice katedralnej, przeprosił wiernych za każde zgorszenie, które kiedykolwiek spowodowali księża.

Więcej ...

Nowi kanonicy

2024-03-28 12:00

Karol Porwich/Niedziela

Podczas Mszy Krzyżma bp Tadeusz wręczył nominacje i odznaczenia kapłanom diecezji.

Więcej ...

Fenomen kalwarii – przegląd polskich Golgot

2024-03-29 13:00
Kalwaria Pacławska. Tu ładuje się akumulatory

Wojciech Dudkiewicz

Kalwaria Pacławska. Tu ładuje się akumulatory

- Jeśli widzimy jakiś spadek wiernych w kościołach, to przy kalwariach go nie ma - o fenomenie polskich kalwarii, mówi KAI gwardian, o. Jonasz Pyka. Dzięki takim miejscom, ludzie, którzy nie mogą nawiedzić Ziemi Świętej, korzystają z łaski duchowego uczestnictwa w Męce Jezusa Chrystusa i przeżywania w ten sposób tajemnicy odkupienia rodzaju ludzkiego. - To złota nić, która łączy wszystkie kalwarie w Polsce - podkreśla profesor Wydziału Teologicznego UMK w Toruniu, o. Mieczysław Celestyn Paczkowski. Wielki Piątek, to drugi dzień Triduum Paschalnego, podczas którego w Kościele katolickim odprawiana jest liturgia Męki Pańskiej, upamiętniająca cierpienia i śmierć Chrystusa na krzyżu. Jest to jedyny dzień w roku, w którym nie jest sprawowana Eucharystia.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Nowenna do Miłosierdzia Bożego

Wiara

Nowenna do Miłosierdzia Bożego

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem...

Wiadomości

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem...

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

Kościół

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

Dziś Wielki Piątek - patrzymy na krzyż

Kościół

Dziś Wielki Piątek - patrzymy na krzyż

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Kościół

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Wiara

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Kościół

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...

Wiara

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...

Komisja Liturgiczna: apel do kapłanów o wygłaszanie...

Kościół

Komisja Liturgiczna: apel do kapłanów o wygłaszanie...