Dzień wyjścia 39. Pieszej Pielgrzymki Wrocławskiej na Janą Górę, to także dzień odpustu Porcjunkuli. W związku z tak ważnym wydarzeniem, pielgrzymowałam dziś z dwiema franciszkańskimi grupami – Czarną Trzynastka i Złotą Piętnastką. Odwiedziłam także grupę 20, aby poznać jej nowego przewodnika.

Święty Franciszek w 1216 r. uprosił Jezusa , aby wszyscy, którzy nawiedzą kaplicę Matki Bożej Anielskiej Porcjunkuli, a będą w stanie łaski uświęcającej, mogli otrzymać odpust zupełny i przebaczenie win. Na takie pragnienie przystał papież Honoriusz III. Od tej pory dzień 2 sierpnia, przypadający w rocznicę poświęcenia kapliczki Porcjunkuli, związany jest z odpustem zupełnym. Dziś odpusty można uzyskiwać bardzo często w wielu różnych okolicznościach, natomiast w czasach św. Franciszka wiązały się one ściśle z pielgrzymowaniem do miejsc świętych.

Kto więc uczestniczył dziś we Mszy św., jest w stanie łaski uświęcającej, przyjął Komunię Świętą i pomodli się w intencji Ojca Świętego, może taki odpust uzyskać i ofiarować za siebie, bądź jedną osobę zmarłą.

– Św. Franciszek, prosząc o odpust dla kościoła Porcjunkuli, miał taką intuicję, że nie trzeba ofiarowywać trudów pielgrzymowania, ponieważ samo życie jest pielgrzymką. Człowiek, wchodząc w świętą przestrzeń, może trudy ziemskiego życia ofiarować Panu Bogu – mówi o. Marian Michasiów, przewodnik franciszkańskiej grupy 13.

Dlaczego warto pielgrzymować w Czarnej Trzynastce?

– Radość, spontaniczna radość, która jest w grupie 13. bardzo mi odpowiada. Kocham tańczyć, śpiewać i wielbić w ten sposób Boga. To moja piąta pielgrzymka wrocławska, a w planie mam jeszcze pielgrzymkę z Suwałk do Ostrej Bramy, następnie do Santiago de Compostella, później do Rzymu rowerem no i do Jerozolimy autokarem, jeśli starczy mi sił, bo jeżeli Bóg jest na pierwszym miejscu i idzie się z Bogiem, to wszystko jest na swoim miejscu i życie jest niesamowitą przygodą – mówi Teresa, siostra z grupy 13.

– Pielgrzymka to dla mnie doświadczenie żywego Kościoła, tego że nie jesteśmy anonimowi, że tworzymy braterskie relacje. Błogosławiony Zbigniew Strzałkowski i Michał Tomaszek, męczennicy z Pariacoto, są naszymi patronami. Modlimy się w naszej grupie szczególnie o pokój na świecie i zaprzestanie terroryzmu, bo nasi patronowie zginęli właśnie z rąk terrorystów – dodaje o. Marian.

Jak ma się nowy przewodnik grupy 20., ks. Jakub Deperas?

– Jestem zaskoczony ilością osób, tym, jaka atmosfera panuje w grupie od samego początku. Nie znamy się jeszcze dobrze, a już tworzymy tak radosną atmosferę. To jest grupa rodzinna i rzeczywiście tu zaczyna być jak w rodzinie. Pomaga mi w tym cały sztab ludzi, harcerze, KSM, oni są rzetelni i odpowiedzialni w swoich obowiązkach – mówi ks. Jakub, który pielgrzymuje od 9 lat.

A kim jest dla ks. Jakuba Ożywiciel?

– Ożywiciel jest dla mnie tym, który dodaje mi sił, który pomaga mi w życiu codziennym, w modlitwie. Każdy dzień zaczynam od modlitwy do Ducha św. Mam to doświadczenie, że kiedy polegam na Duchu Świętym, to on to moje życie ożywia, nawet, kiedy kompletnie nie mam sił – dzieli się ks. Jakub.

– To na mojej pierwszej pielgrzymce rozeznałem swoje powołanie. Jedyny moment w moim życiu, o którym mogę powiedzieć, że Pan Bóg tak mocno pokazał mi, że mam być księdzem nastąpił, kiedy nieśliśmy Najświętszy Sakrament z Oleśnicy do Namysłowa. Śpiewaliśmy wtedy "Nie bójcie się żyć dla miłości, dla tej miłości warto żyć" – dzieli się kapłan w dwa lata po swoich święceniach.

Dlaczego pielgrzymi wybierają grupę 20?

– Tutaj jest najlepsza atmosfera, dużo młodzieży, jest rodzinnie, głośno i przede wszystkim radośnie. Do tego w tym roku mamy darmowy pasztet! Ludzie, których poznałam, atmosfera... Każdy jest inny i jednocześnie każdy jest sobą. Nie wyobrażam sobie wakacji bez pielgrzymki. To nasz przewodnik namówił mnie na pielgrzymkę rok temu – opowiada Magda, uczestniczka PPW, która w grupie 20. odpowiada za muzycznych.

Boska hydraulika

Do grupy 15. zwabił mnie piękny śpiew. Okazało się, że w dużej mierze pielgrzymi zawdzięczają go postulantce Wiktorii ze Zgromadzenia Sióstr Józefitek. Zapytana o to, czy w zakonie śpiewa, odpowiedziała: "Tak, często robię to w garażu". Niesamowita siostra, jak i cała grupa!

Pielgrzymując w Złotej Piętnastce, najbardziej zapadła mi w pamięć historia przytoczona przez o. Oskara Maciaczyka, przewodnika grupy. Ojciec opowiadał o kapłanie, który był z wykształcenia hydraulikiem i doskonale zobrazował "pożyteczne odejście" Jezusa do Ojca.

Syn Boży, przychodząc na Ziemię, powołał apostołów, nauczał..., po prostu zbudował struktury Kościoła. Położył pewnego rodzaju instalację, jakby połączył ze sobą odpowiednio rury. Kiedy wniebowstąpił i powrócił do Ojca, wielu mogło powiedzieć "po co nam te rury, po co nam ten kran, skoro nie ma w nim wody"? Ale po odejściu Jezusa zostało wszystko to, co pożyteczne.Jezus wraca do Ojca, aby Mu powiedzieć: wszystko już jest gotowe, zrobiłem, co miałem zrobić, teraz proszę Cię Boże Ojcze, poślijmy im wodę.

Tą wodą jest Duch Święty, który sprawia, że pomimo odejścia Jezusa, na ziemi nadal mogą dziać się cuda. Duch Święty jest źródłem wody żywej, czyli źródłem cudów i działania Jezusa.