Reklama

Wiara

Jezus obecny w Eucharystii edukuje nas

Bożena Sztajner/Niedziela

Dla katolików sakrament Eucharystii stanowi najwyższą wartość, ustanowioną przez Jezusa Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy (zob. Mt 22, 14-20). Kościół żyje tą prawdą, potwierdzając ją raz po raz w nauczaniu soborów, synodów i kolejnych papieży (w tym artykule autor korzysta z wybranych dokumentów ostatnich trzech papieży, zaznaczając ich wypowiedzi skrótami, a na końcu podając ich opis). Więcej, Kościół żyje Eucharystią która jest jego „źródłem i szczytem”, bo zawiera w sobie całe duchowe dobro, to znaczy samego Chrystusa - Paschę i Chleb żywy, «który przez swoje ożywione przez Ducha Świętego i ożywiające Ciało daje życie ludziom»” (EdE 1). Eucharystia jest „przedziwnym sakramentem”, który jak podkreślał św. Jan Paweł II - zawiera w sobie moc i mądrość potrzebne do zbawienia i ważnego procesu edukacji (Gs 18).

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

1. INTEGRALNA EDUKACJA A EUCHARYSTIA

Edukacja jest podstawowym pojęciem w pedagogice, obejmującym ogół wielowymiarowych działań i procesów służących opiece, wychowaniu i samowychowaniu oraz kształceniu (nauczanie i uczenie się) poszczególnych osób oraz grup społecznych. Integralna edukacja – jak sugeruje sama nazwa – dąży do integrowania tych działań i procesów, po to, aby jak najlepiej służyły dobru rozwojowemu każdego i całego człowieka oraz społeczeństw, w których osoba żyje i działa. Aby edukacja w rzeczywistości była integralną, powinna także uwzględniać cel ostateczny człowieka, którym jest zbawienie. Wspomniane działania i procesy edukacyjne dokonują się w przestrzeni relacji edukacyjnej, którą tworzą: wychowawca/nauczyciel, wychowanek/uczeń i sytuacja wychowawcza. Wychowanek jest podstawową przyczyną osobową edukacji, wychowawca zaś jest pomocniczą, ale istotną osobową przyczyną skutecznej edukacji. Jest wreszcie przyczyna trzecia – sytuacja edukacyjna, którą tworzą: natura, kultura i transcendencja, a więc otaczająca rzeczywistość, zarówno widzialna, jak i niewidzialna. Analizując w pedagogice elementy składowe relacji edukacyjnej podkreśla się prosty fakt, że pierwszą i podstawową grupą czynników umożliwiających owocny proces edukacji są osoby.

Zaprezentowane stwierdzenia pozwalają obecnie przejść do namysłu nad sakramentem Eucharystii, po to, aby odpowiedzieć na fundamentalne pytanie: dlaczego Eucharystia posiada edukacyjny potencjał? Jan Paweł II w Liście do Rodzin pisał o wychowawczej mocy Eucharystii, która potwierdza się poprzez pokolenia i stulecia (nr 18). W poniższym artykule – w świetle nauczania ostatnich trzech papieży - wskazuje się na edukacyjną moc Eucharystii, która niesie opiekę, wychowuje i kształci.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dlaczego Eucharystia posiada edukacyjną moc?

Benedykt XVI przypomina w adhortacji Sacramentum caritatis, że w Eucharystii jest obecny Deus Trinitas, „który sam jest miłością (por. 1 J 4, 7-8), w pełni angażuje się w naszą ludzką kondycję” (nr 8). Bóg jako doskonała komunia miłości pomiędzy Ojcem, Synem i Duchem Świętym udziela nam całego Bożego życia poprzez sakrament Eucharystii (nr 7-8). Ojciec przedwieczny daje nam Jezusa jako chleb życia. Jezus jako prawdziwy baranek paschalny ofiaruje samego siebie za nas. Duch Święty swoją mocą sprawia, że chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa, a cała wspólnota eucharystyczna staje się jeszcze bardziej ciałem Chrystusa (nr 12-13). Deus Trinitas obecny w Eucharystii jest Wychowawcą swojego ludu. W tym kontekście trzeba podkreślić fundamentalny fakt, że Jezus jest realnie obecny w rzeczywistości swojego ciała i krwi pod postaciami eucharystycznymi (zob. MnD 16). Jest On tym, który w Eucharystii towarzyszy ludziom, opiekując się nimi – karmiąc swoim Słowem i Chlebem życia, które są pokarmem prawdy i miłości; wychowując ich i kształcąc (zob. SC 2, 70, 90). Jezus eucharystyczny jest rzeczywiście Opiekunem, Wychowawca i Nauczycielem w pierwszym rzędzie Ludu Bożego, następnie zaś wszystkich ludzi dobrej woli.

Reklama

W Eucharystii obecni są także aniołowie i święci na czele z Najświętszą Maryją Panną, którzy wstawiają się za wierzącymi i wychowują ich (EdE 19, 62; MnD 31). Szczególna rola w procesie edukacji, dokonującym się w tajemnicy Eucharystii, przypada Maryi, która będąc „Mistrzynią w kontemplowaniu oblicza Chrystusa” (EdE 53) prowadzi wiernych „ku temu Najświętszemu Sakramentowi, ponieważ jest z nim głęboko związana” (EdE 53). Maryja - „Niewiasta Eucharystii” nie tylko wychowuje wiernych do wiary eucharystycznej i adekwatnego odniesienia do Najświętszej Tajemnicy (zob. EdE 53-58) – ale także uczy pełnego wiary słuchania słowa Bożego, będąc „symbolem otwarcia się na Boga i na innych; czynnego słuchania, które pozwala na głębokie przyjęcie, przyswojenie, w którym Słowo staje się formą życia” (VD 27). Maryja jako „wielka Wierząca” jest zarazem czytelnym wzorem osobowym i autorytetem ukazującym „doskonałą realizację tego sposobu sakramentalnego działania, przez które Bóg dociera do ludzkiego stworzenia i angażuje je w swoją zbawczą inicjatywę” (SC 33). Maryja uczy i wychowuje wierzących do owocnej współpracy z Bogiem.

Reklama

2. EDUKACYJNE ODDZIAŁYWANIE EUCHARYSTII NA WIERNYCH W KONTEKŚCIE CNÓT TEOLOGALNYCH

Eucharystia jest „czymś najcenniejszym, co Kościoła posiada na drogach historii” (EdE 9, 61). Jest ona przyczynową zasadą Kościoła, kontynuuje jego byt i działanie (zob. SC 15). Sakrament Eucharystii „stanowi korzeń i sekret życia duchowego wiernych, jak również wszelkich inicjatyw Kościoła” (MnD 5). Prowadzi on „do pełni chrześcijańskiego wtajemniczenia i stanowi ośrodek i cel całego życia sakramentalnego” (SC 17, 18). Eucharystia „leży u źródeł wszelkiej formy świętości” (SC 94).

Jan Paweł II podkreśla, że: „Kościół żyje dzięki Chrystusowi eucharystycznemu, Nim się karmi, z Niego czerpie światło. Eucharystia jest tajemnicą wiary i jednocześnie «tajemnicą światła». Za każdym razem, gdy Kościół sprawuje Eucharystię, wierni mogą w pewien sposób ponownie przeżywać doświadczenie dwóch uczniów z Emaus: «Otworzyły się im oczy i poznali Go» (Łk 24, 31)” (EdE 6; MnD 14).

Eucharystia „jest promieniem chwały niebieskiego Jeruzalem, który przenika cienie naszej historii i rzuca światło na drogi naszego życia” (EdE 19). Duchowość Eucharystii, jej moc oddziaływania i przemiany każdego człowieka, nie ogranicza się tylko do czasu jej sprawowania i realizacji różnorakich form pobożności wobec Najświętszego Sakramentu, ale obejmuje ona całe życie, w każdym jego wymiarze (zob. SC 77). W tym kontekście Benedykt XVI przypomina, że Jezus obecny w Eucharystii „nie należy zwyczajnie do sfery prywatnych przekonań dotyczących abstrakcyjnej doktryny, ale jest rzeczywistą osobą, a Jego wejście w historię prowadzi do odnowienia życia wszystkich” (SC 77).

Reklama

Co z tego wynika? Papież uczy dalej: „Dlatego Eucharystia, jako źródło i szczyt życia i misji Kościoła, powinna zaowocować duchowością - życiem «według Ducha» (Rz 8, 4n.; por. Ga 5, 16. 25). Jest godne uwagi, że św. Paweł w Liście do Rzymian, w którym zaprasza do nowego duchowego kultu, przywołuje równocześnie konieczność przemiany własnego sposobu życia i myślenia: «Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i doskonałe» (12, 2). W ten sposób Apostoł Narodów podkreśla związek pomiędzy prawdziwym kultem duchowym a koniecznością nowego pojmowania istnienia i postępowania w życiu. Integralną częścią eucharystycznej formy życia jest odnowienie mentalności, «abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki» (Ef 4, 14)” (SC 77).

Mając świadomość powyższych uwag dotyczących Eucharystii, przyjrzymy się obecnie edukacyjnemu oddziaływaniu Eucharystii w kontekście cnót teologalnych, pamiętając o tym, że są one w gruncie rzeczy nierozdzielne (DCe 39).

2.1. EUCHARYSTIA A CNOTA WIARY

Benedykt XVI przypomina, że Eucharystia jest tajemnicą wiary, jej streszczeniem i podsumowaniem, bowiem „wiara Kościoła jest istotowo wiarą eucharystyczną i karmi się ona w szczególny sposób przy stole Eucharystii” (SC nr 6). Papieże (Benedykt XVI i Franciszek) podkreślając fakt, że Eucharystia jest „cennym pokarmem dla wiary”, zauważają, że w Niej: „krzyżują się dwie osie, na których wspiera się wiara. Z jednej strony - oś historii: Eucharystia jest aktem pamięci, aktualizacją tajemnicy, w której przeszłość, jako wydarzenie śmierci i zmartwychwstania, ukazuje swą zdolność otwarcia na przyszłość, antycypowania ostatecznej pełni. Liturgia przypomina nam o tym przez swoje hodie - «dzisiaj» tajemnic zbawienia. Z drugiej strony, jest tu również oś biegnąca od świata widzialnego ku niewidzialnemu. W Eucharystii uczymy się dostrzegać głębię rzeczywistości. Chleb i wino przemieniają się w ciało i krew Chrystusa, który uobecnia się w swej paschalnej drodze do Ojca: ten dynamizm wprowadza nas z ciałem i duszą w dążenie całego stworzenia ku swej pełni w Bogu” (LF 44).

Reklama

Eucharystia wychowuje więc do wiary, będąc „aktem pamięci” i aktualizacją misterium paschalnego. Sama zaś będąc misterium fidei – wychowuje przez wiarę i w wierze, gdy jest celebrowana, adorowana i kontemplowana (zob. MnD 17-18). Co to znaczy?

Eucharystia jako Najświętszy Sakrament jest źródłem i szczytem autentycznego życia chrześcijańskiego, wszystkich kościelnych posług i dzieł apostolskich, a także pozostałych sakramentów, które wiążą się z nią i ku niej zmierzają (zob. SC 16). Eucharystia pomaga zrozumieć i doświadczać Kościoła jako „powszechnego sakramentu zbawienia”, który „przyjmuje siebie i tym samym siebie wyraża w siedmiu sakramentach, poprzez które łaska Boża wpływa konkretnie na egzystencję wiernych, aby całe ich życie, odkupione przez Chrystusa, stało się ofiarą miłą Bogu” (SC 16).

Eucharystia wskazuje na sakramentalność Kościoła, prowadząc do pełni chrześcijańskiego wtajemniczenia i stanowiąc ośrodek oraz cel całego życia sakramentalnego (por. SC, nr 16-17). Dobrze przeżywana tajemnica eucharystyczna oraz należycie celebrowana, wychowuje do pełnego i owocnego uczestnictwa w życiu sakramentalnym. Udział w Ofierze Eucharystycznej udoskonala w wierzącym to, co otrzymał w sakramentach chrztu i bierzmowania (zob. SC 17).

Miłość Eucharystii – jak zauważa Benedykt XVI: „wiedzie do coraz głębszego docenienia sakramentu Pojednania... (…) Wielką korzyść przynosi wiernym przywoływanie tych wątków, które w czasie obrzędu Mszy św. wyrażają świadomość własnej grzeszności i równocześnie miłosierdzia Bożego” (SC 20). Dla umierających, Eucharystia jest wiatykiem, przypominającym o tym, „jak cierpienia i śmierć Chrystusa zostały przemienione w miłość”, dającym „zadatek życia wiecznego” (SC 22).

Reklama

Eucharystia wskazuje także na istotę posługi kapłańskiej, podkreślając fakt, że: „kapłan przede wszystkim jest sługą i winien ciągle starać się być znakiem, który jako posłuszne narzędzie w rękach Chrystusa odsyła do Niego. Wyraża się to szczególnie w pokorze, z jaką kapłan przewodzi liturgii, w posłuszeństwie wobec obrzędu, służąc mu sercem i umysłem, unikając wszystkiego, co może sprawiać wrażenie niestosownego stawiania siebie na pierwszym miejscu. (...) Kapłaństwo, jak mawiał św. Augustyn, jest amoris officium - urzędem dobrego pasterza, który ofiaruje swoje życie za owce (por. J 10, 14-15)” (SC 23).

Eucharystia jako sakrament miłości „ukazuje szczególny związek z miłością pomiędzy mężczyzną i kobietą, którzy są złączeni małżeństwem, (…) wzmacnia w sposób niewyczerpany jedność i nierozerwalną miłość każdego chrześcijańskiego małżeństwa” (SC 27, 28-29).

Niedzielna Eucharystia celebrowana we wspólnocie Kościoła jako pamiątka i uobecnienie paschalnego zwycięstwa, pomaga rozwijać „życie wiarą”, „formuje chrześcijańskie sumienie”, stając się źródłem autentycznej wolności (SC, 73). Eucharystia sprawowana w niedzielę nadaje temu dniu szczególne znaczenie jako dniu Pańskiemu oraz przypomina wierzącemu jego tożsamość - kim jest. Eucharystia kształtuje (formuje) tożsamość chrześcijanina-katolika.

„Typowy dla chrześcijan zwyczaj zbierania się w pierwszy dzień po szabacie, aby celebrować zmartwychwstanie Chrystusa jest - według opisu św. Justyna męczennika - również znakiem, który określa kształt egzystencji odnowionej w spotkaniu z Chrystusem. Określenie św. Ignacego - «żyć na sposób dnia Pańskiego» - podkreśla wzorcową wartość, jaką ma ten święty dzień w stosunku do pozostałych dni tygodnia. Niedziela nie wyróżnia się bowiem przez proste zawieszenie zwyczajnych zajęć, jakby coś w rodzaju nawiasu w ramach zwyczajnego rytmu dni. Chrześcijanie zawsze uważali ten dzień za pierwszy w tygodniu, ponieważ w nim sprawuje się pamiątkę radykalnej nowości przyniesionej przez Chrystusa. Dlatego niedziela jest dniem, w którym chrześcijanin odnajduje tę eucharystyczną formę swojej egzystencji, dzięki której jest on stale wzywany, aby żyć. «Życie na sposób dnia Pańskiego» oznacza życie w świadomości wyzwolenia przyniesionego przez Chrystusa oraz realizowanie własnej egzystencji jako ofiary składanej Bogu z samego siebie, aby Jego zwycięstwo objawiało się w pełni wszystkim ludziom poprzez postępowanie wewnętrznie odnowione” (SC 73).

Reklama

Niedzielna Eucharystia przeżywana świadomie i w pełni, staje się „strażnikiem sensu czasu”, kształtując chrześcijańską egzystencję wiernych oraz ucząc przeżywania w nowy sposób czasu, pracy, więzi, życia oraz śmierci (zob. SC 73-74). Niedzielna Eucharystia wychowuje wiernych do życia radykalną nowością jaką Ona wprowadza w życie ludzi, którzy jak pisał św. Ignacy Antiocheński w I Apologii „przeszli do nowej nadziei” i żyją „na sposób Dnia Pańskiego” (iuxta dominicam viventes)” (SC 72).

Medytując nad edukacyjnym oddziaływaniem Eucharystii na rozwój wiary i w wierze, nie sposób zauważyć roli Słowa Bożego w tym sakramencie dla szeroko pojmowanego procesu edukacji (zob. VD 53).

Eucharystia to Uczta słowa i uczta Ciała Chrystusa – Chleba życia (DD 39-43).

„Liturgia słowa i liturgia eucharystyczna - poza obrzędem wprowadzenia i zakończenia - «tak ściśle łączą się ze sobą, że stanowią jeden akt kultu». W rzeczywistości istnieje wewnętrzny związek pomiędzy słowem Bożym i Eucharystią. Poprzez słuchanie słowa Bożego rodzi się i wzmacnia wiara (por. Rz 10, 17); w Eucharystii Słowo, które stało się Ciałem, daje się nam jako pokarm duchowy. I tak, «z dwóch stołów - słowa Bożego i Ciała Chrystusa - Kościół otrzymuje i ofiaruje wiernym Chleb życia»” (SC 44).

Reklama

Wewnętrzna jedność i nierozerwalny związek słowa Bożego i Eucharystii, zakorzeniona w świadectwie Pisma Świętego (zob. J 6; Łk 24) prowadzi do odkrycia edukacyjnego znaczenia słowa Bożego w rozumieniu, w sprawowaniu i w życiu tajemnicą Eucharystii. Benedykt XVI podkreśla, że słowo Bożego mając sakramantalny charakter posiada w sobie sprawczą moc (zob. VD 15-16, 29-30 57).

Spotkanie ze słowem Bożym w Eucharystia jest w gruncie rzeczy spotkaniem z Boskim Logosem, który nas poucza, wychowuje, uświęca i zbawia. Dlatego Benedykt XVI podkreśla, że: „z duszpasterskiego punktu widzenia decydujące znaczenie ma ukazywanie zdolności słowa Bożego do dialogu o problemach, którym człowiek musi stawiać czoło w życiu codziennym. Właśnie Jezus staje przed nami jako Ten, który przyszedł, abyśmy mieli życie w obfitości (por. J 10, 10). Dlatego też musimy podejmować wszelkie wysiłki, aby ukazywać słowo Boże jako otwarcie na nasze własne problemy, jako odpowiedź na nasze własne pytania, szersze otwarcie na nasze własne wartości i jednocześnie zaspokojenie naszych własnych dążeń. Duszpasterstwo Kościoła powinno należycie ukazywać, że Bóg wsłuchuje się w potrzeby człowieka i jego wołanie. Św. Bonawentura stwierdza w Breviloquium: «Owocem Pisma świętego nie jest cokolwiek, lecz pełnia wiecznego szczęścia. Pismo święte jest bowiem właśnie księgą, w której zapisane są słowa życia wiecznego, abyśmy nie tylko wierzyli, ale także mieli życie wieczne, w którym będziemy widzieć, będziemy miłować i zrealizowane będą wszystkie nasze pragnienia»” (VD 23).

Reklama

Słowo Boże obecne w Eucharystii wychowuje nas do dojrzałej wiary.

„Dzięki głoszeniu słowa Bożego rodzi się wiara, z którą całym sercem przyjmujemy objawioną nam prawdę i powierzamy całych siebie Chrystusowi: «wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa» (Rz 10, 17). Całe dzieje zbawienia pokazują nam stopniowo ten ścisły związek pomiędzy słowem Bożym i wiarą, który urzeczywistnia się w spotkaniu z Chrystusem. Dzięki Niemu bowiem wiara przybiera kształt spotkania z Osobą, której powierzamy własne życie” (VD 25). W tym kontekście łatwiej zrozumieć stwierdzenie, że niesłuchanie słowa Bożego jawi się jako grzech (zob. VD 25).

Słowo Boże obecne w Eucharystii wychowuje nas do rozmowy z Bogiem i uczy, jak możemy z Nim rozmawiać, czego dobitnym przykładem są Psalmy (zob. VD 24, 86-88). Ono także wychowuje do świętości, o czym świadczą sami święci, „którzy pozwolili się kształtować słowu Bożemu przez słuchanie go, czytanie i wytrwałe rozważanie. Z pewnością nieprzypadkowo wielkie duchowości, które naznaczyły dzieje Kościoła, zrodziły się dzięki wyraźnemu odniesieniu do Pisma. (…) Każdy święty jest jakby promieniem światła wychodzącym ze słowa Bożego” (VD 48).

Pismo Święte czytane i rozważane podczas Eucharystii wychowuje do wzrastania w miłości Chrystusa, zarówno wiernych świeckich, jak i duchownych, o czym mówili święci na przestrzeni dziejów Kościoła (zob. VD 72, 78-85).

Słowo Boże czytane i rozważane podczas Eucharystii wychowuje wiernych do ducha misyjnego, pomagając „odkrywać konieczność i piękno głoszenia Słowa, aby mogło zapanować królestwo Boże, (…) aby światło Chrystusa oświecało każde środowisko człowieka: rodzinę, szkołę, kulturę, pracę, czas wolny i inne dziedziny życia społecznego. Trzeba głosić nie jakieś słowo pociechy, lecz słowo, które porusza, wzywa do nawrócenia, umożliwia spotkanie z Nim, dzięki któremu rozkwita nowa ludzkość” (VD 93; 90-98).

Reklama

Słowo Boże „rzuca” także „światło na ludzką egzystencję i mobilizuje sumienia do głębszego zastanowienia się nad własnym życiem, ponieważ całe dzieje ludzkości podlegają sądowi Bożemu. (…) przypomina o konieczności naszego angażowania się w świecie i o naszej odpowiedzialności wobec Chrystusa, Pana dziejów” (VD 99). Słowo Boże - jak przypomniał Benedykt XVI powołując się na myśl św. Pawła VI - ma moc „dosięgać i jakby przewracać kryteria oceny, hierarchię dóbr, postawy i nawyki myślowe, bodźce postępowania i modele życiowe rodzaju ludzkiego, które stoją w sprzeczności ze słowem Bożym i planem zbawczym” (VD 100).

Słowo Boże czytane i rozważane podczas Eucharystii – w gruncie rzeczy - Chrystus nauczający, „skłania człowieka do kierowania się w relacjach prawością i sprawiedliwością, zaświadcza o cennej wartości w oczach Boga wszystkich ludzkich wysiłków, aby uczynić świat bardziej sprawiedliwym i bardziej nadającym się do zamieszkania. Słowo Boże ujawnia bez dwuznaczności niesprawiedliwość oraz propaguje solidarność i równość. Tak więc w świetle słów Pana rozpoznajemy „znaki czasów” obecne w dziejach, nie uchylamy się od zaangażowania na rzecz cierpiących i ofiar egoizmu” (VD 100).

Eucharystia edukuje do dojrzałej duchowości, która obejmuje całe życie, stając się skutecznym lekarstwem na współczesny sekularyzm (zob. SC 77).

Podziel się:

Oceń:

+1 0
2020-06-10 12:23

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Abp Jędraszewski zachęca do licznego udziału w procesjach Bożego Ciała

Artur Stelmasiak/Niedziela

Zachęcam duszpasterzy, aby jak co roku organizowali procesje Bożego Ciała do czterech ołtarzy. Wiernych natomiast gorąco zachęcam do włączenia się w przygotowania do procesji oraz do licznego w nich udziału – napisał abp Marek Jędraszewski we „Wskazaniach w sprawie procesji Bożego Ciała” dla archidiecezji krakowskiej.

Więcej ...

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

Pio Si/pl.fotolia.com

Od Wielkiego Czwartku Kościół rozpoczyna uroczyste obchody Triduum Paschalnego, w czasie którego będzie wspominać mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. W Wielki Czwartek liturgia uobecnia Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii oraz kapłaństwa służebnego.

Więcej ...

Wielki Czwartek we Wschowie z biskupem Tadeuszem

2024-03-28 22:04
Wschowa

Krystyna Pruchniewska

Wschowa

Liturgii Wieczerzy Pańskiej w kościele pw. św. Stanisława we Wschowie przewodniczył biskup diecezjalny Tadeusz Lityński.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem...

Wiadomości

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem...

Sercanie: niepokoją nas doniesienia o sposobie prowadzenia...

Sercanie: niepokoją nas doniesienia o sposobie prowadzenia...

Tajemnica Wielkiego Czwartku wciąga nas w przepastną...

Wiara

Tajemnica Wielkiego Czwartku wciąga nas w przepastną...

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Kościół

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Wiara

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Kościół

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Przewodniczący KEP: rozpoczynamy dziewięcioletnią...

Kościół

Przewodniczący KEP: rozpoczynamy dziewięcioletnią...

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...

Wiara

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...