Krzyżowa każda w świecie jest droga

krzyżowa - rozkrzyżowana,

jakby po każdej szła święta noga

naszego Zbawcy i Pana... (Józef Birkenmajer)

Peregrynacja Krzyża w archidiecezji łódzkiej to efekt ubiegłorocznej inicjatywy uczestników Forum Młodych. Wydaje ona wciąż nowe duszpasterskie owoce. Stwierdzają to nie tylko proboszczowie konstantynowskich parafii, ale i angażujący się dorośli parafianie. W każdym z kościołów na swój sposób przeżywano te uroczystości, zachowując ramowy program nawiedzenia - celebrację Mszy św. na powitanie Krzyża i adoracje przeprowadzone potem przy Krzyżu przez młodzież i inne grupy duszpasterskie.

W parafii Miłosierdzia Bożego, gdzie przyjęto Krzyż w piątek 19 kwietnia br., o godz. 17.30, z dekanatu pabianickiego, na początku odbyła się przy dźwięku dzwonu procesja z Krzyżem wokół kościoła, w której uczestniczyli wszyscy zebrani. Potem miała miejsce adoracja połączona z rozważaniami oraz Droga Krzyżowa, a o godz. 22.00 proboszcz ks. Franciszek Haber celebrował Eucharystię z poświęceniem krzyżyków. Następnie kontynuowano adorację aż do północy. W sobotę przed pożegnaniem Krzyża stosowne pieśni pod dyrekcją Anny Kamerys wykonał miejscowy zespół młodzieżowy.

Do macierzystej parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny Krzyż przekazano przed godz. 17.30. Po uroczystym wprowadzeniu go do kościoła odbyła się ceremonia powitania. W jej programie Stowarzyszenie Śpiewaczo-Muzyczne im. Fryderyka Chopina wykonało pieśni wielkopostne, z których każdą poprzedzał stosowny komentarz. Młodzi i dorośli uczestnicy przeżyli jednocześnie chwile doznań estetycznych i głębokiego wzruszenia. Na słuchających, wpatrzonych w Ikonę - Krzyż, niesamowite wrażenie wywierały śpiewane potężnym głosem słowa pieśni: "To nie gwoździe Cię przybiły, lecz mój grzech". Wspomniany chór śpiewał również stosowne pieśni podczas Mszy św. o godz. 18.00, a po niej młodzież przy Krzyżu Chrystusa rozpoczęła refleksyjne czuwanie. Zakończono je o godz. 21.00 Apelem Jasnogórskim i adoracją Krzyża przez ucałowanie.

W niedzielę przed południem podczas wszystkich Mszy św. liczniej niż zwykle gromadzili się parafianie, a dzieci i młodzież przybywała z domowymi krzyżami i po ogłoszeniach odbywało się odnowienie ich poświęcenia. Przy stoliku z prasą rozprowadzono ponad 100 drewnianych krzyżyków do zawieszania w mieszkaniach. Na pamiątkę peregrynacji poświęcono również nowo ufundowany drewniany krzyż procesyjny do noszenia przez dzieci i młodzież na Drodze Krzyżowej.

Miłą niespodzianką dla wszystkich było pojawienie się w kościele o godz. 11.00 drużyn młodzieżowych: żeńskiej i męskiej Ochotniczej Straży Pożarnej ze Starego Złotna i zaciągnięcie przez strażaków wart honorowych przy Krzyżu.

Po tej Mszy św. odbyło się ślubowanie na wierność Krzyżowi i nastąpiło przewiezienie go do parafii Srebrna, gdzie o godz. 13.00 cała tamtejsza wspólnota wiernych wraz z proboszczem ks. kan. Tadeuszem Weberem witała Krzyż w swojej świątyni. Podjęto czuwanie przy Krzyżu, które trwało do godz. 16.30, a potem sprawowana była Msza św. z udziałem rodziców i dzieci przygotowywanych do I Komunii św. Jeszcze tej samej niedzieli Krzyż ze Srebrnej przewieziono do parafii św. Józefa Robotnika, gdzie o godz. 17.30 w zapełnionym kościele wikariusz ks. Andrzej Sobstel sprawował Eucharystię. Po jej zakończeniu podjęto adorację trwającą do późnych godzin nocnych.

Rozważania prowadzone przy Krzyżu podczas czuwania we wszystkich kościołach dawały konstantynowianom sposobność utrwalenia w pamięci cennej prawdy, że Krzyż jest znakiem największej miłości, jaką Bóg obdarza człowieka, miłości aż do końca, aż do ofiary z życia. Sam Chrystus wyraził to najmocniej: "Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie oddaje za przyjaciół swoich" (J 15, 13).

Bywa, że i młodzi ludzie obarczeni są życiowym krzyżem. Dźwigają go dzieci z rodzin patologicznych, uczniowie szkół specjalnych, czy młodzież zakładów pracy chronionej "Zgoda". Ojciec Święty znający doskonale problemy młodzieży, chcąc ją podnieść na duchu na przełomie nowego tysiąclecia, przekazał młodzieży Krzyż "jako drogę życia i prawdziwego szczęścia". Wszystko po to, abyśmy również my umieli wyjść na spotkanie krzyża swojego i innym dodawali odwagi.

Świat, w którym żyjesz, jest ogromny. Przez ten świat biegną tysiące dróg. Ale choćbyś przeszedł go wzdłuż i wszerz, nie znajdziesz na nim ani jednej drogi bez krzyża. I o tym nie wolno ci zapomnieć!