W styczniu 2002 r. matki, które spodziewają się dziecka, utraciły prawo do 26-tygodniowego urlopu macierzyńskiego. Powraca możliwość uzyskania 16-tygodniowego urlopu w przypadku urodzenia pierwszego dziecka i 18-tygodniowego przy urodzeniu każdego następnego. Rządzący nie są nawet w stanie określić, jakie to przyniesie oszczędności. W październiku 2001 r. min. Jerzy Hausner na konferencji prasowej zapowiadającej takie oszczędności mówił o 300 mln zł oszczędności w budżecie. W sytuacji, gdy 3 mln ludzi jest bez pracy, rząd do pracy wygania młode matki, które do końca pierwszego roku życia powinny karmić piersią swoje dziecko, pielęgnować je, po prostu fizycznie z nim być.
Co mówią o rozrywaniu naturalnych więzi matki z niemowlęciem lekarze i psychologowie?
Dla lekarzy karmienie naturalne jest najlepszą gwarancją uchronienia niemowlęcia przed wieloma chorobami. Naturalny pokarm najlepiej chroni dziecko przed astmą w życiu dorosłym. Karmienie piersią uodpornia niemowlę na wiele chorób w wieku dziecięcym i w życiu dorosłym.
Bogatszy zestaw argumentów przeciwko odrywaniu matki od niemowlęcia mają psychologowie. Dla nich obecność matki przy dziecku w pierwszym roku jego życia jest gwarancją prawidłowego ukształtowania w dziecku jego życia emocjonalnego, co pozytywnie skutkuje w dzieciństwie i w życiu dorosłym człowieka. Iluż patologii uniknęlibyśmy, gdyby chora ekonomia nie zmuszała matki wychowującej niemowlę do przedwczesnego powrotu do pracy zawodowej. Psychologowie twierdzą, że w pierwszych latach życia dziecka (w zwielokrotniony sposób w życiu niemowlęcym) matka tworzy fundament jego osobowości. Pozbawienie dziecka w tym okresie odpowiedniej porcji czułości ze strony matki odbija się na rozwoju dziecka i w konsekwencji prowadzi do patologii, gdyż intymny, pełen czułości kontakt fizyczny matki z dzieckiem jest nieodzownym warunkiem, aby osobowość ta osiągnęła odpowiedni poziom rozwoju etycznego i moralnego. Z badań wielu uczonych wynika, że rodzina wyznacza kształt osobowości dziecka. Oddziaływanie członków rodziny, ale szczególnie matki, jej bliskość, uśmiech, pieszczota, jej nieustanna troska, serdeczna opieka wyzwalają u dziecka postawę dobrego oczekiwania, nieuświadomiony jeszcze odruch całkowitego zaufania. Matka jako pierwsza uczy dziecko kochać, otwiera je przyjaźnie na Boga i ludzi. Prawidłowa więź, jaką dziecko nawiązuje z rodzicami, głównie z matką, będzie wzorem dla kształtowania się jego późniejszych odniesień interpersonalnych - indywidualnych i społecznych. Więź niemowlęcia z matką, ojcem i domownikami ma również ogromny wpływ na rozwój umysłowy dziecka. Jeśli za inteligencję przyjmiemy szybkość uczenia się nowych rzeczy, to musimy uznać, że jako niemowlę człowiek jest znacznie inteligentniejszy niż jako osoba dorosła. Niemowlak to prawdziwy naukowiec w kołysce.
Czyż ten wkład matek w jakość rodzącego się pokolenia Polaków można w ogóle porównywać z owymi 300 mln oszczędności w budżecie? Tym bardziej, że na ich miejsca pracy nie brakuje zastępców.
Dlaczego skrócono urlopy macierzyńskie i ograniczono możliwości przechodzenia matek na płatne urlopy wychowawcze?
Politycy w swoich programach wyborczych myślą perspektywą jednej kadencji Sejmu naprzód, a myślenie prorodzinne wymaga co najmniej 25-letniej perspektywy. Wyjątkiem wśród polityków był generał Charles de Gaulle, który potrafił powiedzieć: "Autostrady we Francji mogą poczekać, ale rodziny nie mogą czekać, bo one wychowują przyszłe pokolenie narodu". Dlatego po II wojnie światowej Francuzi dłużej niż inne narody musieli jeździć po dziurawych drogach, ale w polityce rodzinnej Francja wyznaczała za de Gaulle´a standardy światowe.
Dla polityków, niestety, rabunek ekonomiczny rodzin jest bezpiecznym rozwiązaniem, gdyż rodziny nie mają jeszcze zorganizowanych struktur społecznych i nie są w stanie podnieść skutecznego krzyku protestu. Dlatego skrócenie pełnopłatnego urlopu macierzyńskiego i pozbawienie rodzin zasiłku porodowego przechodzi bez większego echa. Podobnie jest ze znacznym zaostrzeniem kryteriów przyznawania zasiłków rodzinnych. Rząd znalazł rozwiązanie na dziurę budżetową. Najłatwiej jest zaoszczędzić na dzieciach, ubogich i chorych. Nie podniosą wrzasku, a jeśli nawet - to ich krzyk i tak nie jest słyszalny przez media, społeczeństwo, a tym bardziej przez rząd. A to, że naród wymiera? - Cóż, to będzie zmartwienie za lat dwadzieścia, kiedy my już nie będziemy rządzili. Wówczas usłyszymy krzyk o dalszym spadku urodzeń dzieci i przyspieszeniu tempa wymierania narodu. Dzisiaj nie trzeba zadawać sobie wielu podstawowych pytań: Kto utrzyma za kilkanaście lat państwo? Skąd weźmiemy w przyszłości na wysokie emerytury dzisiejszych polityków?
Czy jest w kraju jakaś instytucja lub ktoś, kto stanie w obronie owych "cichych" rodzin z dziećmi? A najcichsi są rodzice wielodzietni, tak bardzo obciążeni jarzmem rodzicielskich obowiązków i zamartwianiem się o to, jak zdobyć pieniądze na chleb, ubrania, książki dla swoich dzieci. A to właśnie oni dzisiaj żywią i wychowują przyszłych obywateli Polski, przyszłych podatników, biznesmenów, polityków, dziennikarzy, duchownych.
Jako rodzice nie jesteśmy bez winy!
Dlaczego nie potrafimy zorganizować skutecznego protestu wobec przerażającej ignorancji polityków, którzy nie potrafią kierować się w polityce kategoriami narodu?! Pies pogrzebany jest w kompletnym braku zorganizowania się rodziców. Gdy przychodzi czas decydowania o przyszłości rodzin, czyli wybory parlamentarne, nie umiemy skorzystać z kartki wyborczej. Albo nie idziemy do wyborów, albo głosujemy nie na tych, którzy rzetelnie będą wspierać rodziny. Media, niestety, również nie uczą nas rozumienia swoich rodzicielskich interesów. Przed kilkoma laty - jeszcze w XX wieku - w wielu środowiskach mówiłem: Wiek XXI powinien być wiekiem wpływania na życie publiczne związków rodzinnych. Kościół dał nam taką możliwość, zakładając w każdej diecezji Stowarzyszenia Rodzin Katolickich. Ale księża wołami nas do nich nie zaciągną. Musimy sami, zachęceni przez kapłanów, podjąć decyzję przystąpienia do parafialnego oddziału Stowarzyszenia Rodzin Katolickich lub podjąć inicjatywę założenia takiego oddziału, jeżeli go jeszcze w parafii nie ma.
Kapłani powinni nam uświadomić, jak ważny jest fakt zorganizowania się rodziców dla wymuszania na politykach rozwiązań prorodzinnych, czyli pronarodowych. A jeszcze lepiej będzie, gdy jako rodzice sami wyłonimy spośród siebie kandydatów do parlamentu.