29 listopada 1633 r. we Francji powstało Zgromadzenie Sióstr
Miłosierdzia św. Wincentego aO Paulo, popularnie znane jako siostry
szarytki (od francuskiego słowa "chariteM" - miłość, miłosierdzie)
. Na usilną prośbę pary królewskiej Marii Ludwiki Gonzagi i Jana
Kazimierza święci założyciele - św. Wincenty aO Paulo i św. Ludwika
de Marillac w 1652 r. wysłali do Polski trzy siostry szarytki. Zamieszkały
one w Warszawie, aby tam opiekować się porzuconymi dziećmi i chorymi
ludźmi. Zakładały sierocińce, przytułki, ochronki, pracowały w szpitalach.
W 1730 r. Siostry Miłosierdzia zostały sprowadzone z
Warszawy do Lublina przez Jadwigę Niemyską z Tomisławic, podsędkową
lubelską. Otrzymały na własność kamienicę przy ul. Złotej 59 i przejęły
lubelski szpital pw. św. Łazarza przy ul. Podwale. 20 maja 1736 r.
biskup krakowski Aleksander Lipski dokonał otwarcia szpitala. W 1826
r. Urząd Miasta Lublina przeniósł Szpital Sióstr Miłosierdzia na
ul. Staszica 16, do klasztoru Karmelitanek, których zakon uległ wcześniej
kasacji. Siostry przejmowały odpowiedzialność za funkcjonowanie nowych
oddziałów szpitalnych w różnych rejonach miasta, a także powstających
nowych placówek. Siostry Miłosierdzia zapewniały mieszkańcom domów
dziecka całoroczną opiekę, organizując im także wypoczynek wakacyjny.
Temu celowi służył dom w Kazimierzówce (obecnie nieistniejący) oraz
dom sióstr szarytek w Krężnicy, wybudowany w 1931 r. W latach 1939-45
przebywali w Krężnicy alumni lubelskiego Seminarium Duchownego, usunięci
przez okupanta ze swego gmachu. W latach powojennych dom pełnił funkcję
młodzieżowego akademika KUL. Od roku 1980 mieszkają tam księża studenci
- doktoranci KUL. Podczas letnich wakacji siostry organizują w Krężnicy
obozy dla dzieci z rodzin dotkniętych różnymi trudnymi sytuacjami
życiowymi.
Inną placówką prowadzoną przez Siostry Miłosierdzia od
1933 r. jest dom przy ul. Dolnej 3 Maja 4 w Lublinie. Początkowo
prowadzona była tutaj działalność dobroczynna dla ubogich z miasta.
Urządzono szwalnię dającą zatrudnienie biednym kobietom, wydawano
ok. 200 obiadów dziennie. Do 1952 r. w domu tym przebywały dzieci
opuszczone i sieroty. W 1952 r. decyzją władz państwowych została
założona placówka wychowawcza dla 40 dziewcząt specjalnej troski.
Obecnie mieści się tu Specjalny Ośrodek Wychowawczy.
Dynamiczna i owocna posługa Sióstr Miłosierdzia została
w znacznym stopniu ograniczona w latach pięćdziesiątych. Odebrane
zostało siostrom prawo do posługi chorym w szpitalach i w domach
dziecka. Siostry podjęły inne formy niesienia pomocy potrzebującym.
Odtąd pracują jako siostry parafialne: odwiedzają chorych w ich domach,
organizują punkty pomocy materialnej dla ubogich, pracują jako katechetki,
zakrystianki. W ostatnich latach istnieje pilna potrzeba angażowania
się w różne obszary współczesnego ubóstwa.
Szczególną posługą siostry szarytki objęły mieszkańców
Starego Miasta, na terenie którego przebywają już od 1730 r. Siostry
Miłosierdzia z domu przy ul. Staszica 16 pracują w dwóch świetlicach
istniejących przy parafii archikatedralnej. Są to Świetlica Opiekuńczo-Wychowawcza,
służąca dzieciom i młodzieży, oraz Świetlica Jubileuszowa - miejsce
dziennego pobytu dla starszych i samotnych mieszkańców Starego Miasta.
Miejscem, w którym siostry szarytki objawiają Boga kochającego
każdego w sposób niepowtarzalny, są także szkoły. Dwie siostry pracują
jako katechetki. Jedna z nich jest zaangażowana w doradztwo metodyczne
dla nauczycieli religii. Jest również ekspertem do spraw awansu zawodowego
nauczycieli. Oprócz działań i posług zorganizowanych, które siostry
szarytki pełnią zgodnie ze swoją misją, z gotowością zaradzają także
najpilniejszym potrzebom bliźnich, proszących o pomoc.
Serdecznie zapraszamy do wspólnej modlitwy dziękczynnej
za 350 lat służby w Polsce Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. 17 marca
2002 r. o godz. 11.30 abp Józef Życiński odprawi Mszę św. Jubileuszową
w świątyni archikatedralnej w Lublinie, ul. Królewska 10.
Pomóż w rozwoju naszego portalu