Ekologiczne skażenie sfery płci

Prof. Włodzimierza Fijałkowskiego nie musimy Czytelnikom "Niedzieli" przedstawiać. Wielu ma w domowej biblioteczce, albo w pamięci, jego najnowszą książkę wydaną w Bibliotece "Niedzieli", zatytułowaną: "Jestem od poczęcia. Pamiętnik dziecka w pierwszej fazie życia". Podjął się Profesor w tej książce niezwykłego zadania: odtworzenia autobiografii dziecka przed urodzeniem. Wiemy, że ta próba wypadła doskonale. Ale też prof. W. Fijałkowski przygotowywał się do niej całe życie. Na jego naukową wiedzę składa się 40 lat pracy w łódzkiej Szkole Rodzenia, 20 lat bliskich kontaktów z psychologią prenatalną, a także osobiste kontakty z wieloma uczonymi w Polsce i na świecie.
Profesora zawsze fascynowała tajemnica stawania się człowiekiem. Opublikował na ten temat kilkanaście książek. Cykl, którego druk obecnie rozpoczynamy, również dotyczy tajemnicy początków życia, ale od zupełnie innej strony, mianowicie - kultury życia, ekologii łona kobiety. Chodzi o uświadomienie sobie ścisłej zależności między płcią, seksualnością człowieka a środowiskiem wewnętrznym. Od zachowania czystości tego środowiska zależy dzisiaj zdrowie przyszłych pokoleń. W konsekwencji chodzi o wyprowadzenie seksualności z działu rozrywki do działu pracy nad sobą.

Na straży życia zgodnego z naturą stoi ekologia - nauka o środowisku przyrodniczym. Pojęcie środowiska w potocznym rozumieniu ogranicza się do otoczenia człowieka. Obejmuje ono przestrzeń życiową, w której trwa jego egzystencja: glebę, powietrze i wody. Natomiast znika z pola widzenia fakt, że istota ludzka jest również cząstką przyrody i podlega jej prawom. Organizm człowieka jest środowiskiem wewnętrznym dla jego bytu osobowego.
Ekologia traktuje życie jako podstawową wartość, a środowisko społeczno-przyrodnicze jako dobro wspólne. Czy można przejść do porządku dziennego nad tym, że człowiek niszczy samego siebie w sferze istotnej dla być albo nie być gatunku - w dziedzinie prokreacji? Czy "teren" płciowości ma pozostać "ziemią niczyją"?
Spójrzmy na ogrom zniszczeń w odniesieniu do sfery płci:
1. Podejmowanie aktów seksualnych w okresie dojrzewania, nierzadko z różnymi partnerami, kiedy to układ immunologiczny (odpornościowy) pozostaje bezbronny wobec groźby zakażeń przenoszonych drogą płciową.
2. Masowe ubezpładnianie się różnymi środkami, nie tylko uniemożliwiającymi poczęcie dziecka, ale także wczesnoabortywnymi, np. "antykoncepcyjną tabletką po stosunku".
3. Dokonywanie aborcji uzupełniającej w praktyce antykoncepcję, gdy ta zawiedzie, pociągającej za sobą wielorakie następstwa upośledzające zdrowie kobiety, a rzutujące również na zdrowie zrodzonych potem dzieci.
4. Występowanie zespołu poaborcyjnego z typowymi objawami lęku, depresji, agresji i poczucia winy - zespołu bardzo trudno poddającego się procesowi rehabilitacji.
5. Rosnące zastępy ocaleńców - rodzeństwa z rodzin, w których była dokonywana aborcja.
6. Poddawanie się sterylizacji, czyli definitywnemu ubezpładnianiu się wobec zasugerowanej niemożności życia z własną płodnością. Żeby jakoś żyć, trzeba się ubezpłodnić!
7. Rozprzestrzenianie się pornografii zabijającej miłość przez ukazywanie rzeczywistych bądź symulowanych aktów seksualnych, wyrwanych ze sfery intymności po to, aby ukazywać je innym, i to w sposób perwersyjny.
8. Upowszechnianie tekstów i obrazów zamieszczanych w magazynach młodzieżowych i pismach dla dorosłych, w reklamach, na billboardach ogromnych rozmiarów, atakujących agresywnym odniesieniem do sfery płci, kierujących aktywność ku eksploatacji tej sfery w warstwie doznaniowej dla zaspokajania doraźnej przyjemności.
9. Uprawianie bądź słuchanie agresywnej muzyki sprzyjającej nieodpowiedzialnym zachowaniom młodzieży.
10. Destrukcyjne oddziaływanie dewiacji i molestowania seksualnego.