Traditionis Custodes, a więc motu proprio wydane przez ojca świętego Franciszka zmieniło diametralnie sytuację środowisk tradycji katolickiej oraz miejsce samej nadzwyczajnej formy rytu rzymskiego w Kościele. Od tej pory (bez nawet najmniejszego vacatio legis) jedynym wyrazem lex orandi (normy modlitwy) rytu rzymskiego stała się tzw. nowa Msza.

Jest to odwrót o 180 stopni od podejścia Benedykta XVI, który stwierdził, że równocześnie obok siebie powinny funkcjonować forma zwyczajna i nadzwyczajna będące wyrazem tej samej lex orandi.

Zapisy motu proprio ojca świętego Franciszka są więc jawnym uderzeniem w koncepcję papieża seniora, któremu dodatkowo przypisuje się błędne intencje, jakoby jedynym celem Summorum Pontificum było wyciągnięcie ręki do lefebrystów.

Podziel się cytatem

W wyniku nowych uregulowań nie będą mogły powstawać nowe wspólnoty tradycjonalistyczne, a w każdej diecezji będzie mogło być tylko jedno miejsce celebracji starszej formy rytu rzymskiego oraz jeden celebrans. Nowo wyświęcani księża, aby sprawować taką Mszę będą musieli uzyskać akceptację samej Stolicy Apostolskiej. Ponadto Msze trydenckie nie będą już mogły być sprawowane w kościołach parafialnych. Wierni przywiązani do takiej liturgii zostali zatem zamknięci w swoistych rezerwatach, gdzie duchowość trydencka ma ostatecznie wymrzeć. Taki jest cel Traditionis Custodes wyrażony wprost – całkowite wyrugowanie przedsoborowej Mszy.

Niezrozumiałym jest, iż papież Franciszek, będący człowiekiem dialogu i różnorodności (wydaje się, że nieraz nawet przesadnego), teraz okazuje tak daleko idącą surowość w stosunku do tradycjonalistów, którzy przecież zachowują komunię z ojcem świętym. Chcą pozostać na łonie Kościoła i nie odchodzą do schizmatyckich grup. Po nowym zarządzeniu niestety może się to zmienić. Skąd taka niekonsekwencja i podwójne standardy?

Z całą pewnością niepokojące zjawiska w środowiskach tradycjonalistycznych mają miejsce. Jednak czy inne grupy są od tego wolne? Czy bez skazy jest neokatechumenat bądź niektóre charyzmatyczne wspólnoty? Jaka była reakcja papieża na nadużycia w tych środowiskach? Większość niemieckiego Kościoła odrzuca katolicką moralność seksualną – czy Watykan podjął wobec tego tak ostre kroki? Skąd zatem takie napiętnowanie jednej grupy?

Warty podkreślenia jest chyba jedyny pozytywny aspekt rozporządzenia Franciszka. Chodzi mianowicie o wezwanie do przestrzegania przepisów liturgicznych podczas wszystkich Mszy Świętych. Skoro więc dostęp do Mszy trydenckiej będzie ograniczony, spróbujmy uczynić zwyczajną formę rytu rzymskiego jeszcze piękniejszą – zgodną z zapisami soborowej konstytucji o liturgii Sacrosanctum concilium oraz Ogólnym Wprowadzeniem do Mszału Rzymskiego. Przywróćmy chorał gregoriański, wprowadźmy łacinę choćby w pewnych częściach, używajmy Kanonu Rzymskiego w niedziele i święta oraz przywróćmy krzyżowi należne miejsce na środku ołtarza. Niech choćby takie będą dobre owoce Traditionis Custodes.

Wielu wydawać się może, że tekst ten jest pasmem krytyki Franciszka, litanią zarzutów wobec niego i aspirowaniem szarego człowieczka, aby być świętszym od papieża. Jednak skrajne ograniczenie Mszy trydenckiej, chociaż dotkliwe, przykre i bolesne, nie zmienia tego, że papieża miłuję, modlę się za niego i jestem mu posłuszny. Św. kard. Newman stwierdził jednak kiedyś, że zanim wzniósłby toast za papieża, najpierw wypiłby go za sumienie. Stąd też taki, a nie inny, gorzki wydźwięk tego felietonu. Zarówno sumienie, jak i rozum podpowiadają mi, że nie można odcinać swoich korzeni, których integralną część stanowi liturgia trydencka.