Ołtarz główny ze sceną Zmartwychwstania Pańskiego w absydzie prezbiterium bazyliki mniejszej Grobu Bożego w Miechowie jest przedstawieniem w sztuce Zbawczej Ofiary Chrystusa.
Ołtarz Zmartwychwstanie Pańskie został zbudowany jako retabulum z płaskorzeźbami i rzeźbami, kolumnami korynckimi i pilastrami, dekorowanymi wklęsłymi rowkami. Odcienie bieli kontrastują ze złoceniami, lśniącymi stiukami, bordowym i brązowym podkładem, ornamentami w postaci konsoli, esownic, liści i muszli, co daje dodatkowe efekty optyczne. Malowana nastawa ołtarzowa, ustawiona na mensie, jest widoczna z daleka, dzięki kolorystyce wstęg bordo i brązu na jasnobrązowym tle kolumn, pokrytych stiukiem i złoceniami.
Relief Zmartwychwstanie, stanowiący środkową część ołtarza głównego, jest mocno wyeksponowany dzięki bogatej architektonicznej dekoracji. Wzrok przykuwa Zmartwychwstały Chrystus z chorągwią, otoczony aniołami, i pusty grób, uwidoczniony wśród kamiennych głazów, chmur i glorii promienistych. Pusty grób Zmartwychwstałego Chrystusa zaskoczył żołnierzy w rzymskich strojach, z hełmami na głowach i tarczami w rękach. Jednemu ze strażników spadł nawet hełm, więc leży przy jego nogach. Ewangeliczną scenę odkrycia pustego grobu wskazuje anioł również zdążającym tam trzem niewiastom: Marii Magdalenie, Marii - matce Jakuba i Salome (por. Mk 16, 1). Z góry - na tle glorii promienistej i w otoczeniu aniołów - Bóg Ojciec patrzy na Zmartwychwstanie.
Barokowy wystrój sanktuarium Grobu Bożego, w tym ołtarza głównego, datuje się na XVIII wiek, gdy odbudowywano kościół po wielkim pożarze w Poniedziałek Wielkanocny 1745 r. Zapiski w kronikach odnotowują podjęte działania i zaangażowanie ks. prob. J. Radlińskiego herbu Tarnawa, pisarza i teologa, a także następnych proboszczów: Floriana i Mateusza - braci Bujdeckich. Przez 60 lat przywracano blask świątyni. Koszt rekonstrukcji ołtarza głównego wyniósł 10 tys. zł, a odbudowę całości wyceniono na ponad 200 tys. zł. Oszacowaniem kosztów i prowadzeniem robót zajęli się prawdopodobnie budowniczowie Dominik i Wojciech Puckowie oraz M. Cepigowski z Krakowa. Ciesielskie prace wykonali J. Nowerkiewicz i J. Nowakowski. Wnętrze świątyni, w tym ołtarz główny, jest dziełem kunsztu krakowskich artystów: rzeźbiarza i sztukatora W. Rojowskiego, snycerza Mikołaja i złotnika P. Ekirera.
W 1802 r., 57 lat po pożarze, bp Tomasz Nowina-Nowiński, generał Bożogrobców, po odczytaniu bulli papieża Piusa VII, konsekrował odbudowaną miechowską świątynię.
W kościele Grobu Bożego, najstarszym w Europie i jedynym w Polsce, znajduje się kopia jerozolimskiej kaplicy Grobu Chrystusa (z 1530 r.), starsza od tej w Jerozolimie (1812 r.). Miechów od 1163 r. był siedzibą Bożogrobców, a ich podwójny krzyż i Gryf jest herbem miasta. Zakonnicy - miechowici rozwijali w Polsce pobożność pasyjną: kult Męki Pańskiej, budowę kaplic Grobu Bożego i wznoszenie grobów Chrystusa w świątyniach.