Napierwsze dni rocznicy Powstania Listopadowego przypominam pieśń Cześć polskiej ziemi. W opracowanym w 1992 r. przez Wiesława Korniewskiego i Leona Łochowskiego śpiewniku Pieśń ujdzie cało... pod tekstem pieśni znajdują się wyjaśnienia: W Zamościu przebywał w więzieniu walczący o polską koronę austriacki arcyksiążę Maksymilian, wzięty do niewoli przez kanclerza Jana Zamoyskiego w bitwie pod Byczyną w 1588 r. W Gostyniu byli uwięzieni carowie Szujscy po zdobyciu Moskwy przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego (1610-12). Kościół Dominikanów był w czasach zaborów więzieniem.
Nasz 73. Wieczór ocalonych od zapomnienia piosenek miał miejsce 20 listopada w sali widowiskowej pięknego architektonicznie, przypominającego staropolski dworek, Liceum im. Henryka Sienkiewicza. Serdecznie dziękuję dyrektorowi Marianowi Jaszewskiemu za udzielenie nam gościny w tym sławnym z tradycji patriotycznych Liceum. Szczególne miejsce w pamięci zajmuje postać Włodzimierza Zagórskiego, ucznia Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza, harcerza, członka Obrony Narodowej, który 11 listopada 1918 r., wraz z kolegami rozbrajał Niemców i obejmując wartę przed częstochowskim ratuszem, zginął od niemieckich kul. Czcząc pamięć tego chłopca i wszystkich, którzy oddali swe życie, aby mogła zaistnieć Niepodległość, zebraliśmy się w „Sienkiewiczu”. Ogromna radość, że listopadowa rocznica Zmartwychwstania Polski mogła być świętowana w Ojczyźnie z wybranym przez naród Prezydentem Rzeczypospolitej Lechem Kaczyńskim. Prezydentowi Kaczyńskiemu, wiernemu Bogu i Ojczyźnie człowiekowi Nadziei, zadedykowaliśmy nasz Wieczór. Do tych co mają tak za tak - nie za nie - słowa Cypriana Kamila Norwida były tytułem Wieczoru. Pozdrowiliśmy Radio Maryja i Telewizję TRWAM - głos wolnej Polski oraz Annę Walentynowicz - człowieka prawego i niezłomnego, sumienie „Solidarności”. Nasze spotkanie otworzyły słowa Ojca Świętego wypowiedziane 10 czerwca 1979 r. na Błoniach Krakowskich: „Zanim odejdę - proszę Was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię POLSKA, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością - taką jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie św., abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się, i nie zniechęcili - abyście nie podcinali tych korzeni, z których wyrastamy. Proszę Was poprzez pamięć i poprzez potężne wstawiennictwo Bogurodzicy z Jasnej Góry”.
W pieśni jest dusza narodu... Śpiewaliśmy wspólnie pieśni religijne, staropolskie, powstańcze, legionowe, harcerskie, Orląt Lwowskich, Powstańców Wielkopolskich i Śląskich, piosenki o zwycięstwie nad bolszewikami w 1920 r. i piosenki z Powstania Warszawskiego. Była poezja - mówiona przez uczniów Gimnazjum Katolickiego: Karolinę Bieniek, Kalinę Kozak, Mariettę Rybak, Martę Strączyńską, Patrycję Wawarczyk, Jakuba Dyla i Kacpra Szczukockiego. Swój wiersz mówiła Elżbieta Żabińska. Pieśni, poezja i muzyka. Mazurka C-dur Chopina grał na pianinie prof. Stanisław Tomczyński, Poloneza Pożegnanie Ojczyzny Ogińskiego i Poloneza g-moll Chopina grał Janusz Markowski, uczeń Liceum H. Sienkiewicza i Ogniska Muzycznego „Konsonans”. Śpiewaniu akompaniował Kajetan Wojsyk. Naszemu Wieczorowi patronowały malowane przeze mnie wizerunki - Matki Bożej Częstochowskiej w ryngrafie Konfederatów Barskich i Matki Bożej Miłosierdzia pochylonej nad Wilnem. Do obrazu Wilna „przytuliłem” portret Marszałka Józefa Piłsudskiego. W tle - feretron z Orłem Białym, obraz króla Kazimierza Jagiellończyka i lew z Cmentarza Obrońców Lwowa. Pejzaż mojego ojca Kazimierza: chatka kryta strzechą, kwitnąca jabłoń, studnia z żurawiem. I moje obrazy ukochanych miejsc: rodzinnego ogrodu i rzeki. A przed nami stół, na nim płonące świece, szara legionowa maciejówka i białe róże. W pobliżu - fotografia Prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Nasz Wieczór - Niepodległy...
Przypominam mój adres: ul. Schillera 4/68, 42-200 Częstochowa, tel. (0-34) 322-05-29.
Cześć polskiej ziemi
1830 r.
Słowa: Feliks Frankowski
Muzyka: Stefan Surzyński (1851-1919)
Cześć polskiej ziemi, cześć,
Ojczyźnie naszej cześć,
Kto się jej synem zwie,
W kim polska dusza wre,
Niech stanie w grono te
Nie zawsze jarzma srom
Uciskał Chrobrych dom,
Nie zawsze lew ten spał,
Trzy berła w ręku miał,
Tysięczne klęski siał,
Nie zawsze obcy lud,
Bój z naszą hańbą wiódł
I Polak w Moskwie był,
I on był groźnym z sił,
I przed nim czołem bił
Nie chełp się, wrogu nasz,
Że nas w swym ręku masz
Do bram Zamościa bież,
Gostyńskich spytaj wież,
Niech rzekną, jeśli chcesz,
Złyś, carze, obrał dach,
Gdzie tron miał stary Lach,
Tu nigdzie nie był Rus,
Lecz gdzie zwalony w stos
Dominikański gruz,
Dwugłowy carów znak
I nasz wolności ptak
Naszego noc ta ćmi,
Wasz zaś przed światłem drży;
Kto spoił związek zły,
Chcesz, Niemcze, zniemczyć nas.
Chcesz, by z innemi wraz
Wszakżeś to winien nam,
Że nie sturczałeś sam,
Że byt wiedeńskich bram
Zły płodzie obcych zdrad,
Coś pierwszy skłonił świat
Niedługo będziesz rósł,
Wiesz, jaki zdrajców los.
I w ciebie zemsty cios
Odzyskać trzeba cześć,
Kościuszki szablę wznieść
Bracia, przysiężmy raz,
Że wolim zginąć wraz,
Niż znosić wspośród nas
Pomóż w rozwoju naszego portalu
