To już tradycja, że dzieci ze Scholi Jezusowe Promyki i Promyczki oraz Ministranci z Ksawerowa gotowi na wspólne przygody wyruszają w podróż po Polsce. Tym razem celem blisko 50 dzieci stał się Wigierski Park Narodowy – wyróżniający się niezwykłym bogactwem jezior otoczonych rozległymi lasami. Oprócz największego i słynnego ze swej malowniczości jeziora Wigry, w parku znajduje się jeszcze 41 naturalnych zbiorników wodnych, a przez teren parku przepływa rzeka Czarna Hańcza, dopływ Niemna.

Nasza podróż to spotkanie z przyrodą, zabytkami i przygodami. Podczas letniego wyjazdu zwiedziliśmy Suwałki, Augustów, Pokamedulski Klasztor Wigierski, którego historia sięga XVII wieku oraz Sanktuarium Maryjne w Studziennicznej słynące z cudownego źródełka. Nie zabrakło również sportowych zmagań podczas spływu kajakowego na Jeziorze Wigry. Swoich sił w pokonywaniu przeszkód zawieszonych pomiędzy drzewami spróbowaliśmy w parku linowym Lemur. Rejs statkiem po Jeziorze Necko, kąpiel w Zalewie Arkadia czy grillowanie podczas zachodu słońca były okazją do pogłębiania więzi i świetnym sprawdzianem kreatywności w organizowaniu wspólnych gier i zabaw.

Każdy dzień wakacyjnej przygody rozpoczynaliśmy i kończyliśmy modlitwą! Poranna Msza św., odprawiana przez ks. Tomasza Grzejdziaka, przypominała nam, jak bardzo powinniśmy być wdzięczni Bogu za piękny Świat i Wspólnotę, w jakiej jesteśmy, a wieczorem nie zapominaliśmy o wdzięczności Bogu za bezpieczny, pełen wrażeń dzień. Nasze wycieczki to cudowna szkoła miłości – do Świata i do Bliźnich! To wartości, którymi żyjemy każdego dnia – wzajemna pomoc, serdeczność i umiejętność cieszenia się z każdej chwili. To też pokora przed potęgą natury i szacunek do drugiego człowieka!

Za trud i możliwość spędzenia tak cudownych dni należą się podziękowania naszej ukochanej Przewodniczce, Opiekunce i Mentorce – Siostrze Etienie, która od ponad 20 lat całe swoje serce oddaje dzieciom i kształtuje już kolejne pokolenia Promyków i Promyczków oraz Księdzu Wikariuszowi Tomaszowi. Nasze dziecięce podróże nie byłyby możliwe, gdyby nie wsparcie finansowe i duchowe Księdza Proboszcza – Stanisława Brachy, który zawsze nas wspierał, a największą radość czerpał z uśmiechu i zadowolenia młodych podróżników oraz wsparcie naszych Parafian.