Samson, którego historia została opisana w czterech rozdziałach Księgi Sędziów, to jedna z bardziej znanych postaci biblijnych. Jeszcze przed narodzeniem w szczególny sposób oddany został Bogu. Jego przeznaczeniem było wybawić Izrael od Filistynów, którzy ciemiężyli i wyzyskiwali Izraelitów. Jako nazirejczyk nie mógł pić alkoholu, dotykać zwłok i obcinać włosów. Złamał przyrzeczenia dane Bogu, dlatego został pozbawiony boskiej siły. Przyczyną niedotrzymania obietnicy były perypetie miłosne. Samson, mimo słabości fizycznej, odczuwał mocniej obecność Boga, stając się mocarzem ducha.

„Samson”, który wszedł na ekrany kin w Polsce 17 sierpnia br., należy do specyficznego gatunku filmowego. O. Michał Legan – paulin z Jasnej Góry, znawca filmowy, przed emisją filmu wprowadził zgromadzonych widzów, w tym księży z archidiecezji częstochowskiej i osoby zakonne, w klimat ekranizacji. Zaznaczył, że ten gatunek filmowy zrodził się pod koniec lat 30. i na początku lat. 40. XX wieku. Amerykanie mówią na ten rodzaj sztuki filmowej kino sandałowe. Chodzi o ekranizacje biblijne, w których bohaterowie chodzą w sandałach. Na początku historii kina były one bardzo popularne, ponieważ ludzie musieli dopiero uczyć się, czym kino jest, poznawać jego język. Jak powiedział o. Michał, żeby się tego nauczyć, producenci pokazywali filmy, których fabuła była znana publiczności. Sięgali więc po historie biblijne. – Poza tym Hollywood to miejsce, gdzie bardzo duży wpływ finansowy i decyzyjny mają przedstawiciele narodu wybranego, dlatego te historie ze Starego Testamentu były im zawsze bardzo bliskie, a my, chrześcijanie, na tym korzystamy. Historie te, które należą do depozytu narodu żydowskiego, są dla nas także podstawą wiary. Świadectwem tego, że Bóg Ojciec przygotowywał nadejście Mesjasza przez wieki i np. bohater filmu „Samson” jest według znawców Starego Testamentu zapowiedzią Pana Jezusa. Będziemy więc patrzeć na bohatera Starego Testamentu, ale możemy myśleć o duchowej walce, jaką stoczył Jezus Chrystus. O Jego cierpieniu, upadku i o tym, jak zwyciężył zło – podkreślił o. Legan i dodał, że w ekranizowanych historiach biblijnych widzimy wątki mesjańskie historii Jezusa Chrystusa, który jest nowym Mojżeszem, tak jak i jest nowym Samsonem.

Kino sandałowe – jak tłumaczył o. Legan – było nie tylko chętnie produkowane, ale też chętnie oglądane zarówno w Europie, jak i Stanach Zjednoczonych. Kino to ma też wielką publiczność w środowiskach niechrześcijańskich, np. w Azji czy Afryce, ponieważ jest bardzo widowiskowe. W „Samsonie” nie brakuje krwawych walk, brutalnych scen i pokazu nadludzkiej siły. Widzimy więc głównego bohatera, w którego wcielił się Taylor James, zabijającego lwa gołymi rękami, w innej scenie oślą szczęką pokonującego armię nieprzyjaciela, wyrywającego bramę miasta wraz z odrzwiami czy burzącego własnymi rękoma pałac. Z kolei król Balek, grany przez Rutgera Hauera, a zwłaszcza jego syn Rall, którego postać wykreował Jackson Rathbone, to czarne charaktery tego filmu, zdolne do wyrafinowanego okrucieństwa.

– Kino sandałowe trwa do dzisiaj, czego przykładem jest „Samson”, najnowsza produkcja Bruce’a McDonaldsa, a najpiękniejszym przykładem jest „Pasja” według Mela Gibsona. Kino to pokazuje, jak wielką moc teologiczną niesie ze sobą kino. Kino, które potrafi unieść ciężar traktatu filozoficznego, choć trzeba powiedzieć, że ekranizacje biblijne nie zawsze miały najlepszy poziom artystyczny – zaznaczył o. Legan, zachęcając widzów do indywidualnego odbioru tego filmu.

Samson, reż. Bruce McDonald, prod. RPA, USA, 110 min