Drodzy bracia i siostry, dzień dobry!
Trochę dziwna jest ta dzisiejsza modlitwa „Anioł Pański” z papieżem osadzonym w tej bibliotece. Ale widzę was i jestem blisko was. Chciałbym też rozpocząć od podziękowania tej grupie, która występuje jako zaangażowana w zmaganie na rzecz zapomnianych w Idlib. Dziękuję, dziękuję za to, co czynicie. Odmawiamy w ten sposób modlitwę „Anioł Pański”, pragnąc dostosować się do środków zapobiegawczych, by uniknąć małych tłumów ludzi, które mogą sprzyjać przenoszeniu wirusa.
Reklama
Ewangelia dzisiejszej drugiej niedzieli Wielkiego Postu (por. Mt 17, 1-9) przedstawia opis Przemienienia Pańskiego: zabrał On ze sobą Piotra, Jakuba i Jana i wszedł na wysoką górę, będącą symbolem bliskości z Bogiem, aby ich otworzyć na pełniejsze zrozumienie tajemnicy swojej Osoby, że będzie musiał cierpieć, umrzeć, a następnie zmartwychwstać. Istotnie Jezus zaczął im mówić o czekającym Go cierpieniu, śmierci i zmartwychwstaniu, ale nie mogli zaakceptować tej perspektywy. Dlatego, gdy doszli na szczyt góry, Jezus pogrążył się w modlitwie i przemieniał się przed trzema uczniami: „twarz Jego – mówi Ewangelia - zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło” (w. 2).
Reklama
Poprzez cudowne wydarzenie Przemienienia Pańskiego trzej uczniowie są wezwani do rozpoznania w Jezusie Syna Bożego, jaśniejącego chwałą. W ten sposób pogłębiają znajomość swojego Mistrza, zdając sobie sprawę, że ludzka postać nie wyraża całej Jego rzeczywistości; ich oczom objawił się wymiar pozaziemski i boski Jezusa, a z góry rozległ się głos mówiący: „To jest mój Syn umiłowany [...] Jego słuchajcie” (w. 5). To Ojciec niebieski potwierdza „inwestyturę” - tak to nazwijmy - Jezusa dokonaną już w dniu chrztu w Jordanie i zachęca uczniów, aby Go słuchali i za Nim szli.
Reklama
Należy podkreślić, że spośród grupy Dwunastu Jezus postanawia zabrać ze sobą na górę Piotra, Jakuba i Jana. Dla nich zastrzega przywilej, by byli świadkami przemienienia. Dlaczego dokonał wyboru tych trzech? Dlaczego że byli najbardziej święci? Nie. Przecież w godzinie próby Piotr się Go zaprze; a dwaj bracia Jakub i Jan będą prosili o zajęcie pierwszych miejsc w Jego królestwie (por. Mt 20,20-23). Ale Jezus nie wybiera według naszych kryteriów, ale zgodnie ze swoim planem miłości. Miłość Jezusa nie ma miary. To miłość i On wybiera według tego planu miłości. Jest to wybór darmowy, bezwarunkowy, wolna inicjatywa, Boża przyjaźń, która nie żąda niczego w zamian. I tak jak powołał tych trzech uczniów, tak i dzisiaj powołuje niektórych, aby byli blisko Niego, aby mogli dawać świadectwo. Bycie świadkiem Jezusa to dar, na który nie zasłużyliśmy: czujemy się niegodni, ale nie możemy się wycofać pod pretekstem naszej niegodności.
Nie byliśmy na górze Tabor, nie widzieliśmy na własne oczy oblicza Jezusa jaśniejącego jak słońce. Jednak i nam zostało przekazane Słowo Zbawienia, została nam dana wiara i doświadczyliśmy, w różnych formach, radości ze spotkania z Jezusem. Również nam Jezus mówi: „Wstańcie, nie lękajcie się” (Mt 17, 7). Na tym świecie, naznaczonym egoizmem i chciwością, światło Boga jest przysłonięte codziennymi troskami. Często mówimy: nie mam czasu na modlitwę, nie jestem w stanie wypełnić posługi w parafii, odpowiedzieć na prośby innych... Ale nie wolno nam zapominać, że chrzest, który otrzymaliśmy, uczynił nas świadkami, nie ze względu na nasze zdolności, ale ze względu na dar Ducha.
Reklama
Niech w tym sprzyjającym okresie Wielkiego Postu Dziewica Maryja wyjedna nam tę uległość Duchowi Świętemu, która jest niezbędna, byśmy zdecydowanie wkroczyli na drogę nawrócenia.
[po modlitwie:] Drodzy bracia i siostry!
Pozdrawiam was wszystkich, którzy śledzicie to modlitewne wydarzenie; w szczególności uczestników kursu formacyjnego „Animatorzy nowego sposobu przekazu”; wiernych z Torrenta w Hiszpanii; grupę zdobników z Corato; młodzież z Coverciano i dzieci pierwszokomunijne z Monteodorisio.
Pozdrawiam stowarzyszenia i grupy, które angażują się w dzieła solidarności z narodem syryjskim, a zwłaszcza z mieszkańcami miasta Idlib i północno-zachodniej Syrii - widzę was tutaj - zmuszonymi do ucieczki ze względu na niedawne nasilenie działań wojennych. Ponownie wyrażam wielki niepokój i ból z powodu nieludzkiej sytuacji tych bezbronnych osób, w tym wielu dzieci, którym grozi utrata życia. Nie możemy odwracać spojrzenia od tego kryzysu humanitarnego, ale dać mu pierwszeństwo przed jakimkolwiek innym interesem. Pomódlmy się za tych naszych braci i siostry, którzy tak bardzo cierpią, w północno-zachodniej Syrii, w mieście Idlib...
Jestem blisko w modlitwie osób cierpiących z powodu obecnej epidemii koronawirusa i z wszystkich, którzy się o nich troszczą. Łączę się z moimi braćmi biskupami zachęcając wiernych do przeżywania tego trudnego momentu z siłą wiary, pewnością nadziei i żarliwością miłości. Niech okres Wielkiego Postu pomaga nam wszystkim nadać sens ewangeliczny także tej chwili próby i cierpienia.
Życzę wszystkim dobrej niedzieli! Proszę, nie zapomnijcie o mnie w modlitwie. Teraz podejdę do okna, aby przez chwilę zobaczyć się z wami w czasie rzeczywistym. Dobrego obiadu i do zobaczenia!
[Po chwili Ojciec Święty podszedł do okna, uniesioną dłonią pozdrowił zgromadzonych na placu św. Piotra i udzielił im błogosławieństwa.]