Okres Bożego Narodzenia niewątpliwie uświadomił nam, że Jezus przyszedł do wszystkich ludzi, aby zbawiać i jednoczyć we wzajemnej miłości. Narzędziem zbawczym uczynił Kościół, który jest Jego tajemniczym - cudownym Ciałem. Narzędzia są przydatne wówczas, gdy są dobrej jakości i spełniają swoje zadania. Niestety, świat chrześcijański jest podzielony i jako taki nie spełnia wszystkich wymagań swego Mistrza. Dziś jesteśmy świadomi, że ten stan rzeczy trzeba zmienić, dlatego podzieleni wyznawcy Chrystusa podejmują działania, aby usunąć to, co nadal dzieli. Bardzo ważnym działaniem różnych wyznań chrześcijańskich jest wspólna modlitwa w ramach „Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan”, który obchodzony jest w wielu Kościołach od 18 do 25 stycznia.
W tym roku hasło: „Aby byli jedno w Twoim ręku” - słowa z Księgi Ezechiela - opracowali chrześcijanie z Korei. Prorok Ezechiel żył i działał w latach 594 - 571 przed Chrystusem, w narodzie podzielonym na dwa królestwa. Został powołany, by dawać swemu narodowi otuchę w trudnej sytuacji. „A ty, synu człowieczy, weź sobie kawałek drewna i napisz na nim: Należy do Judy i synów izraelskich, jego bratnich plemion. Weź także drugi kawałek drewna i napisz na nim: Należy do Józefa, drewno Efraima, i całego domu izraelskiego, jego bratnich plemion. Potem złóż razem obydwa drewna w jeden kawałek, aby stanowiły jedno w twoim ręku”. (por. Ez 37, 16-19). Koreańczycy widzą w tym analogię do sytuacji w swoim narodzie, także podzielonym na dwie części i dwa państwa. Jest w tym także podobieństwo do podziału w świecie chrześcijańskim. Po ludzku sądząc zjednoczenie obydwu części Narodu Wybranego nie było wówczas możliwe, jednak Bóg mówi: „Oto ja biorę drewno Józefa, które jest w ręku Efraima i jego bratnich plemion izraelskich, i przykładam je do drewna Judy, i uczynię z nich jeden kawałek, tak że w moim ręku będą stanowić jedno” (por. Ez 37, 19).
Dziś także bliskie zjednoczenie chrześcijan wydaje się bardzo odległe w czasie, ale Bóg może sprawić, że bardzo szybko stanie się to rzeczywistością. Ma On swoje metody i plany, a my nie powinniśmy Mu w tym przeszkadzać, lecz otworzyć się na działanie Ducha Świętego i zrobić to, co do nas należy. Temu służą „Tygodnie Modlitw o Jedność” mobilizujące wiernych różnych wyznań do spotkań i wspólnej modlitwy. Celem tych spotkań jest uświadomienie sobie, że nie możemy ograniczać naszej współpracy ze Stwórcą tylko do jednego tygodnia. Kontakty z braćmi z innych Kościołów mają na celu pobudzenie aktywności na polu ekumenicznym. Przede wszystkim należy zadbać o to, aby nie dopuścić do nowych podziałów. Najskuteczniejszą pomocą będzie tu modlitwa w formie i liturgii, jaką posiadają różne Kościoły. Dla katolików będzie to Różaniec, Droga Krzyżowa, Nieszpory, dla prawosławnych Akatyst, modlitwa za zmarłych na cmentarzu, dla protestantów lektura Pisma Świętego i jego rozpowszechnianie oraz różne pieśni.
Ważnym czynnikiem zbliżającym chrześcijan różnych wyznań będzie wspólne świętowanie np. Bożego Narodzenia, Wielkanocy, Jordanu, uroczystości różnych Świętych i odpustów. Wielu Polaków starszego pokolenia wspomina z rozrzewnieniem wspólne świętowanie, a właściwie świętowanie dwa razy w roku Bożego Narodzenia i Wielkanocy z braćmi prawosławnymi lub grekokatolikami na wschodnich Kresach dawnej Rzeczpospolitej. Wypada na uroczystości katolickie zaprosić duchownych i wiernych Kościołów, które działają np. na terenie naszej parafii. Jako katolicy także powinniśmy na takie uroczystości wybrać się do cerkwi lub świątyni innego wyznania. Zwyczajem w Polsce stało się zapraszanie na różne nabożeństwa, w tym na nabożeństwa ekumeniczne, duchownych innych wyznań, którzy w kościołach katolickich głoszą słowo Boże, a kapłani katoliccy odwzajemniają się w świątyniach bratnich wyznań. Oprócz modlitwy i wspólnego świętowania potrzebne jest dawanie wspólnego świadectwa wobec innych. Tu można wiele zdziałać np. na polu dobroczynności. Jest to taki obszar, na którym nie ma praktycznie żadnych ograniczeń, wystarczy dobra wola i chęć działania.
Dziś, gdy wielu Polaków wyjeżdża za granicę za pracą, może się pojawić problem z dostępem w niedzielę do świątyni katolickiej. Jeśli zaistnieje taka sytuacja, a pobliżu jest np. kościół anglikański, trzeba wybrać się tam na nabożeństwo, aby niedziela była naprawdę dniem świętym. Podobna sytuacja może się wydarzyć na Ukrainie lub w Rosji. Jeśli także nie ma żadnych możliwości uczestniczenia w jakimś nabożeństwie w świątyni niekatolickiej, to trzeba wrócić do praktyk naszych przodków, którzy nie mogąc uczestniczyć we Mszy św. niedzielnej sięgali po modlitewnik i w mieszkaniu w godzinie odprawianego nabożeństwa w swoim kościele odmawiali modlitwy mszalne.
Pomocą w owocnym przeżyciu Tygodnia Ekumenicznego jest specjalny zeszyt pt. „Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan 18-25 stycznia 2009” opracowany przez Kościół rzymskokatolicki i Polską Radę Ekumeniczną. Redakcja „życzy wszystkim Kościołom licznego udziału duchownych i wiernych w nabożeństwach, a także żarliwej modlitwy kierowanej przez Ducha Świętego do Boga Ojca oraz zbratania serc uczestników ekumenicznych modłów z różnych Kościołów chrześcijańskich, by lud Boży zgromadzony w kościołach i kaplicach mógł przeżywać głębokie doświadczenie Bożej obecności”.