Małgorzata Godzisz: - Początek roku to dla Kościoła czas szczególnej modlitwy o jedność chrześcijan. W dniach od 18 do 25 stycznia trwał Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Znamienne jest również to, że kończy się on 25 stycznia, w liturgiczne wspomnienie nawrócenia św. Pawła. W jaki sposób powinniśmy odczytywać ten znak? Może to znak, że jedność zrodzi się przez nasze nawrócenie?

Bp Wacław Depo: - Jest to bardzo ważne przypomnienie, że jedność z Bogiem dokonuje się z pomocą łaski, a jedność z drugim człowiekiem i we wspólnocie „zrodzi się” przez nasze odczytywanie planów Bożych i nasze nawrócenie. Chciałbym najpierw pozdrowić serdecznie wszystkich, którzy będą czytać te słowa. Jedność jest zawsze zdobywana poprzez prawdę, a prawda z kolei jest dla nas pewnym darem, który pochodzi od Ducha Świętego. Jako chrześcijanie musimy rozpoznawać prawdę, która objawiła się w Chrystusie, a to - jak zapewnił nas sam Jezus Chrystus - jest darem Ducha Świętego. To On nas doprowadzi do całej prawdy i to On nas uczyni świadkami wyznawanej prawdy. I dlatego święto św. Pawła Apostoła, które zamyka Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, jest pewnym znakiem, przypominającym nam, że można trwać przy pewnym rodzaju prawdy, która nie jest pełną prawdą i nie służy dobru każdego bez wyjątku człowieka. Owo „przejście” z praktyk wiary starotestamentalnej Szawła z Tarsu do wiary w Jezusa Chrystusa, którego św. Paweł osobiście spotkał na drodze życia, jest dla nas bardzo dobrym przykładem.

- Ekumenizm jako proces pojednania Kościołów chrześcijańskich postępuje naprzód, choć czasami wbrew naszym wyobrażeniom i oczekiwaniom. Dlaczego tak się dzieje i z czego to wynika?

- Ekumenizm jest ruchem, który powstał w środowisku ewangelickim, na bazie ewangelizacji, i dopiero przeszkody misji ewangelizacyjnej, które występowały w tych, czy innych kręgach wspólnot kościelnych, one spowodowały, że trzeba było się zjednoczyć. Dekret Soboru Watykańskiego II „Unitatis redintegratio”, bardzo wyraźnie wskazuje, że brak naszej jedności jest niezgodny z wolą Chrystusa, jest skandalem i zgorszeniem dla świata i przeszkodą w dziele ewangelizacji. Kościół katolicki od początku miał świadomość, że jest prawdziwym Kościołem Chrystusowym przez wierność źródłom: Pismu Świętemu i Tradycji. Dlatego też, niekiedy i dzisiaj, w ruchu ekumenicznym, jest taka tendencja, żeby Kościół katolicki postrzegać w duchu dominacji i rywalizacji, a nie wspólnoty wiary, która w prymacie św. Piotra służy w prawdzie i pełnych znakach sakramentalnych każdemu pokoleniu chrześcijan. Te wyobrażenia czy oczekiwania, o których Pani wspomniała, one są w różnych epokach historycznych odmienne, dlatego do dzisiaj pozostają pewnym terenem podziału. Musimy, tutaj, jeszcze raz podkreślę, mocno zawierzyć łasce Ducha Świętego, dla rozpoznawania prawdy o nas samych i o tym, co Duch Święty chce powiedzieć do Kościołów, do wspólnot, zmierzających w kierunku wspólnoty wiary w jedynego Zbawiciela, którym jest Jezus Chrystus.

- Wspomniał Ksiądz Biskup o Matce Boga - Maryi. Dla jednych wyznawców Chrystusa jest Ona osobą, która łączy, dla innych Tą, która dzieli. Jaką rolę odgrywa Maryja w dialogu ekumenicznym?

- Za źródłami biblijnymi trzeba to bardzo mocno podkreślać, że Maryja nigdy nie skupiała się na sobie i nie prowadziła ku sobie. Ona zawsze jest podporządkowana Chrystusowi i całe Jej istnienie, bo tak się ośmielam powiedzieć - od strony teologicznej „należy” do Chrystusa i Jego dzieła zbawienia. Przecież Ona otrzymała dar niezwykły, jakim było Niepokalane Poczęcie, a więc dar ustrzeżenia Jej od brzemienia grzechu pierworodnego na podstawie przyszłych zasług Jej Syna, jako Zbawiciela. Niektórzy zatrzymują się na tym, że praktyka Kościoła katolickiego, bardzo mocno zakorzeniona była i jest w mariologii. Dlatego, powiedzmy wprost: w pośrednictwie Matki Bożej widzą zasadniczą przeszkodę, która zatrzymuje nas na drodze wiary i „zaciemnia” kult jedynego Odkupiciela. Warto więc wskazywać na prawdy, które Ojciec Święty Jan Paweł II przypomniał nam w „Redemptoris Mater”, w swojej encyklice maryjnej, że jest to zawsze „pośrednictwo przyporządkowane”. Rola Maryi jest niezwykła z woli Bożej i za łaską Boga. Na pewno różnimy się mariologią od wspólnot ewangelickich. Wierzymy, że Chrystus założył swój Kościół, i że z wysokości krzyża dał nam Maryję - Matkę jako szczególną orędowniczkę w sprawach, które odnoszą się do naszego zbawienia. Na co dzień możemy to zauważyć, że o ile kult Matki Bożej jest „drogą życia” ze wspólnotami prawosławnymi, to o tyle bracia ewangelicy są jeszcze „na progu” uznania Maryi nie tylko jako Matki Jezusa, ale w pełni jako Bożą Rodzicielkę, która wydała nam na świat Syna Bożego i Jedynego Pośrednika.

(Rozmowa została nagrana w studiu Katolickiego Radia Zamość, 19 stycznia 2009 r.)