Powołując się na słowa dzisiejszego Sługi Bożego Jana Pawła II i kierując do wszystkich diecezjan list pasterski na Wielki Post 2004, Biskup Legnicki przypomniał słowa papieża, który do Kościoła w Europie napisał: „Niech cały Kościół w Europie przyjmie jako skierowany do niego nakaz i zachętę Chrystusa: opamiętaj się, nawróć się, »stań się czujny i umocnij resztę, która miała umrzeć (Ap 3, 2)(…). Mimo iż czasem, jak w ewangelicznej scenie uciszenia burzy, mogłoby się wydawać, że Chrystus śpi i pozostawił swą łódź na pastwę mocy wzburzonych fal, od Kościoła w Europie wymaga się, by zachował pewność, że Pan - poprzez dar swego Ducha - jest zawsze obecny i działa w nim i w historii ludzkości…” (Ecclesia in Europa, 26). Zacytowane te właśnie słowa miały wzbudzić w rodzinie diecezjalnej refleksję, jak żywa jest wiara w naszych sercach, rodzinach, w polskim społeczeństwie. I dlatego - jak napisał w swym liście pasterskim biskup Tadeusz Rybak - „trzeba, byśmy właśnie w obecnym okresie, w którym nasz kraj ma być głębiej wprowadzony we wspólnotę Unii Europejskiej, nie tylko myśleli o skutkach ekonomicznych tego wydarzenia, ale szczególnie uświadomili sobie, jak wielkie dziedzictwo wiary i kultury chrześcijańskiej jest obecne w naszych sercach i w całym polskim narodzie. Trzeba, byśmy sobie uświadomili, jak wielkim bogactwem jest ono dla nas i dla przyszłych pokoleń naszego narodu i Europy. Powinniśmy być świadomi odpowiedzialności każdego z nas za to bezcenne dziedzictwo”.
Przeniknięci troską o umocnienie wiary i zasad moralnych zwartych w Bożych przykazaniach i nauce Ewangelii, zwróciliśmy wówczas nasze oczy na dwóch głównych Patronów Polski, którzy prowadzili swoją posługę ewangelizacyjną w okresie tworzenia się naszej państwowości i głosząc Ewangelię nadziei umacniali w Polskim narodzie wiarę chrześcijańską oraz życie zgodne z etosem ucznia Chrystusowego. Tymi, którzy mieli wówczas stanąć przed naszą świadomością, byli św. Wojciech - patron ewangelizacji i św. Stanisław - patron ładu moralnego. Właśnie kult ich relikwii - w dobie polskiej akcesji w struktury Unii Europejskiej - miał się dla nas wszystkich stać jasnym wezwaniem, byśmy jako katolicy i Polacy świadectwem pomagali umacniać wiarę i ład moralny w naszych sercach, w rodzinach, całej Ojczyźnie, a także w jednoczącej się Europie. Sprowadzenie ich relikwii do diecezji legnickiej miało stać się okazją do odnowienia więzi z wartościami religijnymi, moralnymi i patriotycznymi, jakie poprzez wieki w historii Kościoła na ziemiach polskich przypominają główni patronowie naszego kraju.
Razem z Biskupem Diecezjalnym, Biskupem Pomocniczym do Gniezna i Krakowa udali się liczni przedstawiciele duchowieństwa oraz Legnickiej Kapituły Katedralnej, którzy z tych dwóch ośrodków kultu świętych przywieźli do Legnicy relikwie. W tym czasie trwały już wówczas intensywne prace nad edycją książki peregrynacji, zawierającej materiały pomocnicze dla duszpasterzy. Przygotowany został także specjalny feretron z relikwiarzami. Na zebraniu księży dziekanów i wicedziekanów została powzięta decyzja, by zakupić specjalny samochód do przewożenia relikwii, który po zakończeniu programu duszpasterskiego zostanie przekazany dla Wyższego Seminarium Duchownego w Legnicy. Został opracowany harmonogram i kalendarium przygotowujące peregrynację oraz przebieg tych szczególnych nawiedzin relikwii do siedzib wszystkich dekanatów. Księża dziekani opracowali sposób zaangażowania w to pastoralne przedsięwzięcie przedstawicieli wszystkich wspólnot parafialnych z terenu dekanatu.
Przygotowanie do tej wyjątkowej akcji duszpasterskiej skłoniło Biskupa Legnickiego, by zwrócić się z prośbą do Ojca Świętego o specjalne słowa zachęty Piotra naszych czasów na mającą rozpocząć się peregrynację. Dwa dni przed rozpoczęciem peregrynacji relikwii, dokładnie w uroczystość Zwiastowania Pańskiego 25 marca 2004, ku wielkiej radości wszystkich organizatorów peregrynacji Stolica Apostolska przekazała list Ojca Świętego Jana Pawła II do Biskupa Legnickiego i całej diecezji legnickiej z okazji peregrynacji relikwii św. Wojciecha i św. Stanisława. W treści tego historycznego listu czytamy: „Drogi Biskupie Tadeuszu, z radością przyjąłem wiadomość, że Diecezja Legnicka zostanie ubogacona relikwiami świętych Patronów Polski Wojciecha i Stanisława. Cieszę się, że przekazanie doczesnych szczątków Męczenników wiąże się z peregrynacją w siedzibach dekanatów. Gorąco wierzę, że przyniesie ona duchowe ożywienie Diecezji i zaowocuje umocnieniem wiary, nadziei i miłości w sercach wszystkich. Żywa wiara i ład moralny największym bogactwem człowieka, rodziny i narodu - te słowa towarzyszące Waszej refleksji i modlitwie wyrażają głębokie przekonanie, które od zarania dziejów Kościoła w Polsce, od czasów św. Wojciecha i św. Stanisława, było przenoszone z pokolenia na pokolenie, jako stale aktualne i prawdziwe. A zawierają się w nim dwie prawdy. Wpierw prawda o tym, że wiara i ład moralny są ze sobą nierozerwalnie związane. Jest tak, bo choć można żyć godnie nie mając daru wiary, człowiek prawdziwie i głęboko wierzący nie może żyć niemoralnie. Kto wierzy w nieskończoną, zbawczą miłość Boga, nie może odpowiedzieć na nią inaczej, jak tylko miłością, która na co dzień wyraża się przez dobre czyny. Druga zaś prawda wypływa z pierwszej: jeśli rośnie wiara, a wraz z nią umacnia się ład moralny w wymiarze indywidualnym i społecznym, to jest to bezcenne bogactwo człowieka, rodziny i narodu. Jest tak, gdyż płynące z wiary dobre czyny uszlachetniają człowieka, umacniają jedność rodzin i pomnażają sumę dobra, jaka składa się na pomyślność każdego narodu… Dziś, gdy Kościół w Polsce przygotowuje się do spotkania z rzeczywistością zjednoczonej Europy w ramach Unii Europejskiej, ta ofiara świętych Męczenników musi przemawiać do umysłów i serc, aby poczucie własnej tożsamości Polaków, szacunek dla duchowego dziedzictwa i wierność dobrym obyczajom nie tylko nie ucierpiały, ale stały się treścią świadectwa, jakie Polska ma sposobność wnieść w wielokształtny świat wartości uznanych i cenionych przez mieszkańców naszego kontynentu. Jednoczę się w duchu z Kościołem w Legnicy i proszę Boga, aby ta peregrynacja relikwii świętych Męczenników oraz ich obecność w katedrze legnickiej zrodziła wiele błogosławionych natchnień w codziennej realizacji Chrystusowego wezwania do budowania tu i teraz Bożego Królestwa. Niech święci Patronowie wypraszają obfite łaski dla Diecezji Legnickiej i dla całej naszej Ojczyzny. Tobie, Drogi Bracie, Biskupowi Pomocniczemu, duchowieństwu i wiernym Kościoła w Legnicy przesyłam moje serdeczne pozdrowienie i Apostolskie Błogosławieństwo”.
Peregrynacja rozpoczęła się Mszą św. pontyfikalną w katedrze legnickiej w sobotę dnia 27 marca 2004, której przewodniczył abp Henryk Muszyński, metropolita gnieźnieński, następca św. Wojciecha na stolicy metropolitalnej w Gnieźnie. Zakończenie nawiedzenia relikwii zaplanowane zostało na sobotę 29 maja 2004. Tego dnia uroczystej Eucharystii przewodniczył następca św. Stanisława i Jana Pawła II na stolicy biskupiej w Krakowie, kard. Franciszek Macharski, metropolita krakowski. Od tego też dnia relikwie Patronów Polski pozostały umieszczone na stałe w nastawie barokowego ołtarza głównego legnickiej katedry.
W pięciolecie tego historycznego wydarzenia zauważamy, jak ciągle aktualne stają się słowa towarzyszące naszej diecezjalnej modlitwie: „Żywa wiara i ład moralny największym bogactwem człowieka, rodziny i narodu”. Dziś, gdy oswoiliśmy się ze swoim miejscem w strukturach Unii Europejskiej, pośród dotkniętych znamieniem sekularyzacji różnych państw Starego Kontynentu, ciągle miotani tworzonymi na polityczne zamówienie pozornymi dylematami życia i śmierci, winniśmy się stawać apostołami żywej wiary i ładu moralnego w każdym człowieku, rodzinie i wspólnocie narodów. Relikwie, które stoją po dziś dzień w katedralnym ołtarzu, winny nas mobilizować nie tylko do tego, by nie zapominać o ich czci, ale ciągle na nowo inspirować całą wspólnotę diecezjalną do apostolskiej aktywności w umacnianiu lub przywracaniu żywej wiary i ładu moralnego w naszym życiu.