To miał być nasz pierwszy, rodzinny wakacyjny wyjazd. Maćkowice k. Żurawicy - każdy mniej więcej wie, gdzie to jest. Kilkadziesiąt domów, sklep spożywczy, apteka, kościół, świeże leśne powietrze. Zjeżdżamy z głównej drogi w prawo. Wąski trakt prowadzi nas na teren Archidiecezjalnego Ośrodka Oazy Domowego Kościoła. Zabytkowy budynek otoczony parkiem zieleni. Elewacja potrzebuje ratunku od zaraz. Stylowa weranda otoczona kolumnami zaprasza do wejścia - drzwi szeroko otwarte. Nieco stremowani wchodzimy. Siedzący na recepcji podbiegają do nas - witajcie! Uściski, ucałowania, serdeczność. Dziwne, jakbyśmy byli ich starymi znajomymi! Czekają na nas - to nieprzypadkowe miejsce. Marian pomaga wnosić bagaże. Dostajemy mały pokoik na piętrze, który nasza 5-osobowa rodzina dzieli ze starszym, sympatycznym małżeństwem spod Łańcuta. Trzy piętrowe łóżka, dodatkowy materac wysuwany na noc, gorąco. Małżeństwo bohatersko oddaje do naszej dyspozycji mały, jedyny w tym pomieszczeniu mebel z półkami. Cieszyć się, czy płakać? No cóż, Spa to nie jest… Ale od czego jest pozytywne nastawienie? Okazuje się, że w ciasnym pokoju możemy być zawsze blisko siebie, a podróże korytarzami są okazją do nawiązywania kontaktów.
Na rekolekcjach jest czas na odpoczynek i czas dla ducha. Wiadomo, o której będzie Msza św, konferencje, medytacje, spotkania w grupach, czas wolny dla rodziny czy pogodny wieczór wokół ogniska.
Uczymy się nowej sztuki małżeńskiego dialogu. Przez godzinę tylko i wyłącznie z sobą. Nie jesteśmy skazani na własną inwencję - od prowadzących dostajemy podpowiedzi. Rozmawiamy, patrzymy sobie w oczy, próbujemy znów nadawać na tej samej fali. Dzielimy się swoimi doświadczeniami w wychowaniu dzieci, kwestiami ważnymi dla naszej relacji. Czujemy się bezpiecznie, nie oceniamy się ani nie stawiamy zarzutów. Nie spieszymy się. Rodzi się poczucie jedności. Pięknu tej chwili dodaje fakt, że do naszego dialogu zapraszamy jeszcze Kogoś, kto stwarza dla nas niezwykłą przestrzeń łaski.
Odnawiamy przysięgę małżeńską - uroczyste stroje, kwiaty, dzieci wnikliwie nas obserwujące, słowa błogosławieństwa, będące trafną odpowiedzią na nasze potrzeby i problemy, przyjecie weselne, muzyka, tańce. Z Bogiem może się udać, na dobre i na złe.
Spotkania w małych grupach, konferencje, szkoła życia. Uczymy się, dostajemy podpowiedzi, jak czytać Pismo Święte, czym jest Msza św., jak się modlić, jak żyć szczęśliwie w małżeństwie i rodzinie. Poznajemy wielu wspaniałych ludzi. Jesteśmy zachwyceni osobami naszych przewodników. Pozostajemy pod wrażeniem trafności programu rekolekcji oraz charyzmy prowadzących, co w połączeniu z ich unikalnym poczuciem humoru i życzliwością sprawia, że przez dwa tygodnie jesteśmy jakby w lepszym świecie, pełnym serdeczności i swobody, skupienia i duchowego bezpieczeństwa, odgrodzeni od tego, co przeszkadza, zniewala, odciąga od rodziny, odgradza od Boga.
W czasie naszych zajęć, dzieci mają dobrze zaplanowany czas, przebywając pod opieką młodych, niezwykle odpowiedzialnych i oddanych opiekunów. Rysują, śpiewają, biegają, bawią się, grają w gry, przygotowują różne niespodzianki dla rodziców oraz przeżywają program własnych - dostosowanych do wieku rekolekcji. Nie musimy się co chwila zrywać, by wytrzeć im nos czy zainterweniować w jakiejś innej, niecierpiącej zwłoki sprawie. Dzieci są szczęśliwe, mając nowych przyjaciół i zajęcia, my - mając siebie.
To, co prawdziwe, sprawdza się. Kiedy znowu pojedziemy do Maćkowic? - to najlepsza rekomendacja rekolekcji składana przez dzieci przy wyjeździe. Wiemy, że za rok nasza obecność tam będzie obowiązkowa.