W dniach od 15 do 28 listopada w warszawskim kinie "Silver Screen" odbył się VII Festiwal Filmów Unii Europejskiej. Organizatorzy dobrali po jednym filmie z każdego kraju Unii, co stworzyć miało aktualną panoramę kina europejskiego. Filmy europejskie obecne są na ekranach naszych kin i w programach telewizji publicznej, spychane są tam jednak na margines przez potężną i atrakcyjną produkcję amerykańską. Stąd biorą się tego rodzaju urzędowe inicjatywy, które mają propagować twórczość europejską, nie wytrzymującą konkurencji z repertuarem amerykańskim.
Na festiwal w "Silver Screen" chodzili więc miłośnicy kina artystycznego i europejskiego. Najbardziej interesujące pozycje cieszyły się specjalnym zainteresowaniem. Do takich utworów należała z pewnością hiszpańska Joanna Obłąkana, zrealizowana przez znanego reżysera Vincente Arandę. Bohaterką tego oryginalnego dramatu kostiumowego jest Joanna, córka królowej Izabeli Katolickiej, która objęła po niej tron wraz z poślubionym we Flandrii mężem. Autorzy ukazują ówczesne walki o wpływy na hiszpańskim dworze i dramat młodej królowej, cierpiącej z powodu niewierności męża. Film zbudowany został jako wspomnienie Joanny, która dożyła sędziwego wieku w klasztornym odosobnieniu. Aranda ukazał przeżycia królowej jako dramat miłości, wierności zasadom moralnym i jednocześnie wielkich namiętności.
Oryginalnością wyróżniała się także belgijska Miłość Tomasza, której bohaterem jest młody mężczyzna, cierpiący na groźną odmianę agorafobii, czyli niemożności przebywania wśród ludzi na świeżym powietrzu. Tomasz siedzi więc zamknięty w swoim mieszkaniu, komunikując się z bliskimi i lekarzami przez kamery telewizyjne. Przestają wystarczać mu kontakty przez kamery telewizyjne w chwili, gdy poznaje kobietę, w której się zakochuje. Decyduje się wówczas wyjść z mieszkania i przebywać wśród ludzi... Autorzy filmu w sposób metaforyczny krytykują cywilizację, która żywą więź między ludźmi zastąpiła bezosobowymi i zimnymi kontaktami technicznymi.
W ramach festiwalu oglądaliśmy z reguły kameralne filmy współczesne, dające dużo do myślenia na temat zjawisk obyczajowych, rodzinnych i moralnych. Do takich pozycji można zaliczyć greckie Rizotto (satyra na feminizm), austriacki Ikarus (dramat rozpadu rodziny) czy portugalski, pretensjonalny Delfin. Niektóre utwory, jak duński kryminał Migające światła czy irlandzka satyra Najpłodniejszy mężczyzna w Irlandii cechowała nadmierna wulgarność i efekciarstwo. Niektóre filmy festiwalowe zobaczymy być może w programach kin lub w telewizji.