Zebranych powitała Mariola Bahłaj, kierownik Wydziału Ceremoniału i Tradycji Orężnych. - Wystawa w sposób symboliczny przenosi nas do dramatycznych dni 1944 r. Prezentuje historię powstańców, którzy z poświęceniem walczyli o każdy skrawek Warszawy - powiedziała. Mariola Bahłaj podkreśliła, że dokumenty związane są m.in. z akcją przebicia się formacji powstańczych ze Starego Miasta do Śródmieścia. - Jest to historia oddająca w pełni bohaterskiego ducha walczącej Warszawy, której mieszkańcy nigdy nie złożyli broni przed niemieckim okupantem i zawsze byli gotowi do największych poświęceń - powiedziała.

Następnie poprosiła dyrektora Archiwum Akt Nowych Mariusza Olczaka o otwarcie wystawy. - Te dokumenty wracają w miejsce i w okolice miejsc, w których powstały. Dokumenty, które państwo zobaczycie na tej wystawie to pisma, meldunki i rozkazy wytworzone tutaj, w tym miejscu na ul. Długiej i w pobliżu ulicy Długiej - podkreślił. Wymienił, że wśród prezentowanych dokumentów są m.in. meldunki obserwatora z wieży katedry polowej. Dodał, że w ciągu kilku minionych lat udało się Archiwum Akt Nowych pozyskać niezwykle cenne archiwalia zarówno dowódców, jak i poszczególnych oddziałów. - Przed laty przejęliśmy zbiór dowódcy zgrupowania „Radosław” Jana Mazurkiewicza, nie tak dawno z Afryki południowej przyjechała do nas spuścizna Jana Wojciecha Kiwierskiego ps. „Oliwa”, który przekazała jego córka, pani Barbara Nowosad - wymieniał. Dodał, że chwilę przed rozpoczęciem uroczystości otrzymał od jednego z gości teczkę z dokumentami zgrupowania AK „Żyrafa”, wchodzącego w skład obwodu Żoliborz. Jak podkreślił, cieszy go, że archiwum nie jest miejscem kojarzonym jedynie z magazynem, ale że korzystają z niego historycy i dokumentaliści. Jego zdaniem zbiór przekazany przez Macieja Janoszka, będzie służył dalszemu poznaniu historii żołnierzy Armii Krajowej.

O swoim ojcu opowiedział Maciej Janaszek, który przekazał dokumenty do Archiwum Akt Nowych. Podkreślił, że dokumenty związane są głównie z okresem przedpowstańczym i dotyczą Polskiej Organizacji Zbrojnej oraz jej scalenia z Armią Krajową. Przyznał, że do przekazania dokumentów namówił go Mariusz Olczak. - On przekonał mnie, że to nie są moje prywatne dokumenty, że jest to własność Państwa Polskiego. Brzmi to górnolotnie, ale taka jest prawda. W związku z powyższym zdecydowałem się na przekazanie tych dokumentów, w mojej ocenie, w najbezpieczniejsze miejsce, to znaczy do Archiwum Akt Nowych. Stanowią ciekawy przyczynek działalności konspiracyjnej w czasie II wojny światowej - powiedział. Wyjaśnił, że dokumenty przez wiele lat były ukryte i mimo wizyt funkcjonariuszy bezpieki udało się je zachować.

Na wystawie towarzyszącej uroczystości zaprezentowane zostały rozkazy i meldunki, a także szkice sytuacyjne i fotografie z walk na Starym Mieście, m.in. fotokopie meldunków Janaszka o sytuacji Zgrupowania AK „Radosław”, fotokopie meldunków kpr. Jacka Tomaszewskiego ps. „Jacek z Wieży” - obserwatora zajmującego stanowisko w wieży katedry polowej przy ul. Długiej, a także teczki osobowe kapelanów: m.in. bł. o. Jana Czartoryskiego ps. „Ojciec Michał”, ks. płk. Tadeusza Jachimowskiego ps. „Budwicz”, ks. Jana Ziei ps. „Rybak” oraz fotografia z Mszy św. sprawowanej w trakcie Powstania Warszawskiego przez bp. Stanisława Adamskiego.

Podczas uroczystości otwarcia wystawy pieśni wojskowe i powstańcze wykonali artyści Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego.

***

Wacław Janaszek urodził się 1 grudnia 1903 r. w Radomiu. W czasie wojny polsko-bolszewickiej pełnił ochotniczo służbę w Wojsku Polskim. 30 września 1926 r., po ukończeniu szkoły oficerskiej, rozpoczął służbę w 5 pułku saperów w Krakowie, a następnie w batalionie szkolnym, a następnie Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie.

W czasie kampanii wrześniowej pełnił służbę w Dowództwie Saperów Armii „Pomorze”. Od końca 1939 r. w konspiracyjnej organizacji Służba Zwycięstwu Polski. Następnie był komendantem Okręgu Warszawa-Miasto i Powiat Polskiej Organizacji Zbrojnej i redaktorem wydawanej przez tą organizację pisma „Żołnierz Polski”. Od 1942 r. pełnił funkcję szefa sztabu Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej.

W czasie Powstania Warszawskiego był szefem sztabu Zgrupowania „Radosław”. Od 8 sierpnia 1944 r. przez kilka następnych dni pełnił obowiązki dowódcy Zgrupowania, w zastępstwie rannego ppłk. Jana Mazurkiewicza „Radosława”. Między innymi dowodził zgrupowaniem w czasie walk w obronie cmentarzy wolskich. 25 sierpnia 1944 r. został ciężko ranny w rejonie ul. Koźlej. 27 września 1944 r. został zamordowany przez Niemców w szpitalu powstańczym przy ul. Drewnianej 8 na Powiślu. Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w kwaterach powstańczych.