8 grudnia obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W tym roku z racji na to, że uroczystość ta wypadała w 2 niedzielę Adwentu, została ona przesunięta na dzień następny. W wigilię tej uroczystości w auli Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie alumni IV roku przedstawili akademię ku czci Niepokalanego Poczęcia Maryi. Gośćmi tego wieczoru byli: bp Antoni Dydycz, ks. rektor Leszek Gardziński, przełożeni i profesorowie Seminarium, Siostry Sercanki pracujące w naszym Seminarium, jak i z domu zakonnego przy ul. Kotlarskiej, oraz inni domownicy i pracownicy Seminarium.
Klerycy przygotowujący akademię chcąc podkreślić rok różańca ogłoszony przez Ojca Świętego przygotowali program właśnie o różańcu i postaciach, które wyróżniały się i wyróżniają szczególnym umiłowaniem różańca. Przybliżyli nam zatem historię życia św. Dominika, bł. Honorata Koźmińskiego (założyciela m.in. Zgromadzenia Sióstr Najczystszego Serca Maryi, Matki Pauli Maleckiej (współzałożycielki Sióstr Sercanek), oraz Jana Pawła II. W centrum sceny został umieszczony duży różaniec, przy nim napis Rosarium Virginis Mariae oraz figura Matki Bożej.
Modlitwa różańcowa powstała w XII w., w trudnych czasach szerzenia się herezji albigensów. Oni to odrzucali cały dorobek kultury chrześcijańskiej. Twierdzili, że wszystko co jest na świecie jest złem. Nawet zabraniali spożywania posiłków, co oczywiście prowadziło do zagłady społeczeństwa. I wtedy odpowiedzią na te herezje był ruch zakonów żebraczych: Świętych - Franciszka i Dominika. Św. Dominik był człowiekiem, w którym można wyróżnić dwie cechy: modlitwę i stanowczość. To właśnie przez swoją stanowczość rozwiązał dwie wspólnoty i wysłał wszystkich na misje aby stawić opór dla niebezpiecznych ruchów heretyckich. Podczas jednej z misji św. Dominika narodziła się modlitwa różańcowa.
Dzień Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej jest świętem patronalnym Zgromadzenia Sióstr Sercanek i dlatego właśnie zostały przybliżone nam sylwetki jego założycieli bł. Ojca Honorata i Matki Pauli. O. Honorat (Wacław Koźmiński) urodził się w 1829 r. w Białej Podlaskiej. Pochodził z rodziny inteligenckiej. Jego młodzieńcze lata cechowała obojętność religijna. Pod zarzutem przynależności do spisku politycznego został aresztowany i osadzony w pawilonie Cytadeli warszawskiej. Po jedenastu miesiącach więzienia został zwolniony. Przeżycia więzienne radykalnie zmieniły jego stosunek do Boga. Po ukończeniu studiów w 1848 r. wstąpił do klasztoru Ojców Kapucynów, przyjmując imię Honorat. Jest on założycielem Sióstr Sercanek jak również wielu innych zakonów bezhabitowych. Ojciec Honorat był wybitnym kaznodzieją i cenionym spowiednikiem. Swoją głęboką religijnością i troską o drugiego człowieka zjednał wielu ludzi dla Chrystusa. Miał nabożeństwo do Matki Najświętszej oraz ze szczególną pobożnością odmawiał Różaniec.
Różaniec - robiono go ze szlachetnych kamieni i kawałków chleba więziennego. Znajduje w nim teologiczną głębię i odkrywa prostotę zarówno wytrawny teolog jak i zwykły wierzący. Czasem noszony jest przy habitach zakonnych. Zabierano go w daleką podróż i obdarowuje się nim swoich bliskich w ważnych wydarzeniach ich życia.
Wzorem dla nas do głębokiej więzi z Matką Bożą poprzez modlitwę różańcową jest bardzo bliska alumnom, a w sposób szczególny naszym siostrom, Matka Paula Malecka. Paulina Malecka urodziła się 9 lipca 1852 r. Była ósmym dzieckiem Romualda i Pauliny z domu Narkiewicz, miała bliźniaczą siostrę Wirginię. Obie były ochrzczone 13 lipca 1852 r. w kościele parafialnym w Nidokach. Rodzina Maleckich odznaczała się głęboką wiarą, pobożnością, przywiązaniem do Kościoła katolickiego, miłością do ojczyzny i odpowiedzialnością za jej losy, aż do oddania życia. W roku 1892 w Wilnie w Ostrej Bramie ofiarowała całe zgromadzenie Matce Bożej. Złożyła wotum w postaci złotego serca, na którym umieściła napis: "O Maryjo, cudowna Matko i Pani nasza, ukształtuj swe córki i niewolnice na wzór Serca Swego, napełnij je duchem seraficznej miłości, ubóstwa i wzgardy świata, pokory i zaparcia siebie. Ukrywaj je w Sercu Swoim i oddaj je Jezusowi Synowi Twemu a Panu naszemu na wieki".
W końcowej części akademii jeden z alumnów uosabiający Ojca Świętego przeczytał słowa z listu apostolskiego Rosarium Virginis Mariae: "Przechodząc od dzieciństwa i życia w Nazarecie do życia publicznego Jezusa kontemplacja prowadzi nas do tych tajemnic, które ze specjalnego tytułu nazwać można tajemnicami światła. W rzeczywistości całe misterium Chrystusa jest światłem. On jest światłością świata (J 8, 12). Jednak ten wymiar wyłania się szczególnie w latach życia publicznego, kiedy głosi On Ewangelię Królestwa. Pragnąc wskazać wspólnocie chrześcijańskiej pięć znamiennych momentów - tajemnic pełnych światłości - tej fazy życia Chrystusa, uważam, że słusznie można by za nie uznać: 1. Jego chrzest w Jordanie; 2. objawienie siebie na weselu w Kanie; 3. głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia; 4. przemienienie na górze Tabor; 5. ustanowienie Eucharystii, będącej sakramentalnym wyrazem misterium paschalnego. Każda z tych tajemnic jest objawieniem Królestwa, które już nadeszło w samej Osobie Jezusa".
Przed figurą Matki Bożej był ułożony ze świeczek różaniec, które były stopniowo zapalane. To zapalanie świec miało symbolizować Tajemnice Światła podane prze Ojca Świętego jak i to, że różaniec powstawał przez wieki. Na zakończenie alumni rozdali różańce: Księdzu Biskupowi, Księdzu Rektorowi, przedstawicielowi alumnów, Siostrze Przełożonej i osobie świeckiej. Każda z sióstr otrzymała różę.
Po akademii głos zabrał Ksiądz Biskup, który podziękował za przygotowany program i udzielił zebranym pasterskiego błogosławieństwa.