Matko Pocieszenia, życia strzeż i zdrowia,
Od powietrza, wojny, ognia i przednowia,
O przeżegnaj, jak kraj długi,
Nasze prace, nasze pługi;
Ustrzeż bytu i imienia,
Święta Matko Pocieszenia, nie opuszczaj nas.

2 października

Matka Boża Pocieszenia z Leżajska – co wszystkich bernardynów zna po imieniu.

Z pięknej Kotliny Hrubieszowskiej, gdzie leży najdalej wysunięte na wschód miasto Polski, którym jest Hrubieszów przybywamy do Leżajska. Możemy powiedzieć, że już drugi dzień wędrujemy szlakiem Ojców Bernardynów – wiernych synów i stróżów Matki Bożej, czczonej w licznych sanktuariach położonych na terenie naszej Ojczyzny ale i poza jej granicami. Dziś zatrzymujemy się w Leżajsku, mieście położonym w dolinie rzeki San i oddalonym o 30 km na północny wschód od Łańcuta. Tu bowiem, w pewnym oddaleniu od centrum miasta, na skraju lasu, otoczony murami i basztami, znajduje się jeden z najpiękniejszych zabytków archidiecezji przemyskiej -bazylika Ojców Bernardynów, która została wzniesiona dla jej głównej mieszkanki Leżajskiej Matki Bożej Pocieszenia. Poznajmy historię tego miejsca i samego wizerunku Matki Bożej

Obraz Matki Bożej Leżajskiej (Pocieszenia) to dzieło ks. Erazma. Wizerunek powstał przed 1590 r. Znany dziś z imienia twórca dzieła pochodził z Leżajska. Przez pewien czas był wójtem, następnie wstąpił do Zakonu Kanoników Regularnych zwanych popularnie Bożogrobcami, gdzie został kapłanem.

Łaskami słynący Wizerunek reprezentuje późnogotyckie malarstwo małopolskie. Powtarza w sposób uproszczony typ Hodigitrii obrazu „Matki Bożej Śnieżnej” w rzymskiej bazylice Santa Maria Maggiore. Swoją szczególną pozycję wśród znanych wizerunków Matki Bożej w Polsce zawdzięcza temu, że od początku cieszył się wielkim kultem wśród wiernych. Jako słynący łaskami, został oficjalnie ogłoszony przez władze kościelne za cudowny. Bieg wydarzeń spowodował, że w 1752 r., staraniem hetmana wielkiego koronnego Józefa Potockiego i władz zakonnych, obraz został wyróżniony koronami papieża Benedykta XIV.

Gorliwymi czcicielami obrazu Matki Bożej Leżajskiej byli m.in.: fundator kościoła i klasztoru Łukasz Opaliński oraz król Władysław IV, który w dowód wdzięczności za zwycięstwo odniesione w 1642 r. pod Chocimiem, złożył tu swoje votum. Darem monarchy była bogato ozdobiona, hebanowa rama obrazu, zniszczona przez kozaków i wojska Jerzego Rakoczego w 1657 r. Hetman wielki koronny Stefan Czarniecki zawierzył przed tym wizerunkiem siebie i wojsko w okresie walk ze Szwedami w 1655 r. Dowodami licznych łask i cudów, jakich tutaj doświadczono, były nagromadzone we wnętrzu kaplicy wota. Wiele z nich zaginęło w czasie wojen i zawieruch dziejowych minionych wieków. W 1757 r. skradzione zostały złote korony. W październiku 1981 r. nieznani sprawcy dokonali włamania do świątyni oraz profanacji łaskami słynącego wizerunku. Skradli wówczas koronę z głowy Dzieciątka Jezus. Po tym wydarzeniu mieszkańcy Leżajska i okolic wzięli bardzo licznie udział w procesji ekspiacyjnej ulicami miasta z obrazem Matki Bożej od bazyliki do kościoła farnego.

Jednocześnie rozpoczęto przygotowania do ekspiacyjnej rekoronacji. Ze składek wiernych ufundowano nowe korony, które poświęcił Ojciec Święty Jan Paweł II podczas pobytu w Częstochowie 19 czerwca 1983 r. Modlitewne przygotowania do rekoronacji trwały przez pięć niedziel pielgrzymkowych, gromadząc rzesze wiernych, w tym licznie młodzież. Uroczystości rekoronacji, która odbyła się w dzień Zesłania Ducha Świętego ­ 10 czerwca 1984 r. ­ przewodniczył Prymas Polski ­ kard. Józef Glemp. W uroczystościach rekoronacyjnych wzięli udział biskupi przemyscy, liczne duchowieństwo i Wierni. W 1981 roku Stolica Apostolska ustanowiła dzień 7 maja świętem Matki Bożej Leżajskiej Pani Pocieszenia. Obraz okrywa sukienka i bogato zdobione ramy z 1752 r. fundacji Marii z Sanguszków Potockiej. Jego zasłonę stanowi obraz przedstawiający Wizję Tomasza Michałka, pędzla Stanisława Stroińskiego z połowy XVIII w. i metalowa kurtyna dekorowana emblematem Maryjnym, herbem papieskim Jana Pawła II oraz godłem Polski, wykonana w 1983 r. z inicjatywy przełożonego klasztoru o. Bonawentury Misztala.

Wołajmy do Matki Bożej Pocieszenia słowami modlitwy: Błogosławiona Matko naszego Zbawiciela, któraś w swoim Sercu doznała niezmiernej boleści, smutku i trwogi, aby umieć współczuć z nami, bądź nam zawsze świętą Matką Pocieszenia wśród wszelkich trosk, cierpień i niepowodzeń naszych. Niechaj głos Twój zabrzmi w uszach naszych, bo jest on miły i pełen dobroci, a słowa budzą radość w sercu. Usłysz błaganie nasze i wstawia się za nami przed Obliczem Syna Swego, by z Jego Boskiego Serca, za Twoją przyczyną, spłynęły na nas strumienie świętej radości, jaka napełnia błogosławione Serce Twoje. Okaż nam pogodne oblicze Swoje, abyśmy z Twoją pomocą mężnie znosili wszelkie smutki, przykrości i cierpienia i wśród nich zawsze zachowywali żywą nadzieję wiecznej radości w niebie razem z Tobą i Synem Twoim, który żyje i króluje na wieki wieków. Amen.