Reklama

Skarb na przyszłość (Cz. 1)

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Abp Zygmunt Szczęsny Feliński to jedna z czołowych postaci XIX w. Wrośnięty w problemy społeczno-polityczne epoki, głęboko związany z jej tradycją i mentalnością, był zarazem żywym świadkiem zachodzących wówczas przemian. Zygmunt Feliński jawi się na arenie epoki jako światło w rzeczywistości trudnej, ale realnej i możliwej do zdobycia. Lata dzieciństwa i młodości to tworzenie fundamentów prawdy, godności, miłości Boga, ojczyzny i drugiego człowieka. Rzeczywistość i wzrastanie w ideałach były już od młodych lat dialogiem z wartościami cierpienia, które w miarę rozumienia przybierały formę twórczej ofiary uzewnętrzniającej się bardziej w świadectwie niż w definicji.
Urodził się 1 listopada 1822 r. w Wojutynie na Wołyniu, w powiecie łuckim. Rodzicami Zygmunta byli: Gerard Feliński herbu Farensbah, członek Głównego Sądu Wołyńskiego w Żytomierzu (zmarł, gdy Zygmunt Szczęsny miał 11 lat), Ewa Felińska z Wendorffów, urodzona w Uznobii na Litwie, znana w literaturze polskiej jako autorka powieści obyczajowych, pamiętników i wspomnień z Syberii, gdzie przebywała jako wygnanka za udział w spisku Szymona Konarskiego. Po śmierci męża z wielką troską i miłością samotnie wychowywała sześcioro dzieci. "Matka nasza - wspomina abp
Z. Feliński - oceniała postępowanie swoich dzieci nie wedle zmiennych prawideł przyzwoitości światowej lub doczesnej korzyści, lecz wedle zasługi lub winy każdego uczynku przed Bogiem". Z. Szczęsny początkowo kształcił się w Nieświeżu następnie w gimnazjum w Łucku, a po jego przeniesieniu w Klewaniu. Po skasowaniu Liceum Krzemienieckiego korzystał z pomocy nauczycieli z tegoż liceum.
Dzięki pomocy dobrodzieja Zenona Brzozowskiego z ufnością i bezgranicznym zawierzeniem Opatrzności, podjął studia matematyczne na Uniwersytecie Moskiewskim. Ponadto w tajnych kółkach studenckich studiował historię i literaturę polską. W gronie najbliższych uważany był za pilnego studenta, trzeźwo i wytrwale zmagającego się z trudnościami. Już wówczas był człowiekiem bardzo wartościowym, przejętym wspaniałymi ideałami patriotycznymi, moralnymi, religijnymi. Jego punktem widzenia była wiara, chciał, żeby wszystko, co go czaruje i zachwyca, miało w niej swój początek. Sam Zenon Brzozowski tak o nim się wyraził: "przekonany jestem (...), że jesteś bardzo moralny i najlepszych uczuć człowiek".
Ludzie w każdym czasie garnęli się do niego, już wtedy mówiono o nim świątobliwy młodzieniec, całkowicie duchowy, posunięty do abstrakcyjnych pojęć, czysta i szlachetna dusza. W 1847 r. Feliński wyjechał do Paryża, gdzie studiował na Sorbonie i w College de France.
Czas pobytu we Francji, podróże oraz spotkania z wieloma znakomitymi Polakami, m. in. z: W. Zamoyskim, W. Polem, J. Koźmianem, generałem J. Skrzynieckim, z uczestnikami wieczorów literackich w Hotelu Lambert, przedstawicielami Wielkiej Emigracji, przedstawicielami świata politycznego, naukowego i literackiego - A. Czartoryskim, S. Goszczyńskim, A. Mickiewiczem, J. Słowackim, A. Fredro, C. K. Norwidem wzbogacały zarówno wielowymiarowe jego wnętrze, jak i kształtowały postawę zewnętrzną. Sam zresztą stwierdził, iż dały mu te spotkania więcej aniżeli lektura i wykłady w paryskiej Sorbonie czy w Kolegium Francuskim.
Z tego czasu datuje się przyjaźń Zygmunta Szczęsnego z wielkim poetą i wieszczem narodowym Juliuszem Słowackim, z którym brał udział w powstaniu w Poznańskiem. Słowacki również bardzo cenił sobie osobę Felińskiego. W liście do swojej matki Słowacki napisał o Szczęsnym: "Felusia Ci polecam także, który jest ze mną czystym brylantem i skarbem moim, prawdziwie mi takiego trzeba było. Ukochany to chłopiec - już z chłopca człowiek - wszyscy go tu ukochali, szanując postępki jego anielskie, miedza rozkwitająca: stanie się kiedyś chwałą naszą (...). Jest to więc skarb na przyszłość i jeden z tych, którzy mnie o przyszłość uspokajają". Niedługo przed swoją śmiercią Słowacki w proroczej wizji przekazał, iż widzi gwiazdę świecąca nad głową Szczęsnego i rozmodlone tłumy, klęczące u jego stóp w świątyni.
Lata pobytu za granicą, niejednokrotnie trudne doświadczenia o charakterze osobistym i społecznym, tęsknota za krajem, niepewny los matki i najbliższych, w końcu śmierć przyjaciela - J. Słowackiego to kolejny niełatwy fragment drogi Felińskiego wiodący do nowego etapu życia. W 1851 r. powrócił do kraju i wstąpił do Seminarium Duchownego w Żytomierzu. Jednym z jego argumentów pozostania kapłanem, jak sam wyznał, było przekonanie, iż jeżeli odrodzenie całego narodu jest najpierwszym warunkiem odzyskania niepodległości, to któż skuteczniej od kapłana pracować może nad tym odrodzeniem. W cztery lata później otrzymał z rąk abp Ignacego Hołowińskiego święcenia kapłańskie i został wysłany do pracy jako wikariusz w kościele św. Katarzyny w Petersburgu. Następnie został kapelanem, ojcem duchownym alumnów w Akademii Duchownej, w dwa lata później objął katedrę filozofii w tejże Akademii.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Podziel się:

Oceń:

2002-12-31 00:00

Wybrane dla Ciebie

Rozważanie na niedzielę: "Bóg jest" historia Dr Romany

2025-09-26 08:27

ks. Marek Studenski

Znany myśliciel ze wschodu zwykł mawiać: Tygrys goni każdego z nas. Pytanie nie brzmi „czy”, ale „dokąd biegniesz?”. Ten odcinek podpowie drogę i kierunek. Spoiler: prowadzi przez dwa słowa - Bóg jest.

Więcej ...

Niezbędnik Katolika miej zawsze pod ręką

red

Do wersji od lat istniejącej w naszej przestrzeni internetowej Niezbędnika Katolika, która każdego miesiąca inspiruje do modlitwy miliony katolików, dołączamy wersję papierową. Każdego miesiąca będziemy przygotowywać niewielki i poręczny modlitewnik, który dotrze do Państwa rąk razem z naszym tygodnikiem w ostatnią niedzielę każdego miesiąca. Dostępna jest również wersja PDF naszego Niezbędnika!

Więcej ...

Bp P. Kleszcz: Parafia jest miejscem komunikacji z Panem Bogiem i z ludźmi

2025-09-28 18:16
150 lecie konsekracji kościoła w Gomulinie

ks. Paweł Kłys

150 lecie konsekracji kościoła w Gomulinie

W Gomulinie k. Piotrkowa Trybunalskiego zakończyły się uroczystości z okazji 150. rocznicy konsekracji kościoła parafialnego pw. Świętego Mikołaja Biskupa. Liturgii dziękczynnej przewodniczył i homilię wygłosił o. bp Piotr Kleszcz OFM Conv. - biskup pomocniczy Archidiecezji Łódzkiej.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Ksiądz zmarł na zawał serca podczas Mszy św.

Kościół

Ksiądz zmarł na zawał serca podczas Mszy św.

Nowenna do św. Michała Archanioła

Wiara

Nowenna do św. Michała Archanioła

Nowenna do św. Franciszka z Asyżu

Wiara

Nowenna do św. Franciszka z Asyżu

Watykan/ Papież Leon XIV wprowadził nowy zwyczaj: wtorki...

Leon XIV

Watykan/ Papież Leon XIV wprowadził nowy zwyczaj: wtorki...

Modlitwa św. Jana Pawła II o pokój

Wiara

Modlitwa św. Jana Pawła II o pokój

Ksiądz, powstaniec, patriota. Powieszony przez Niemców na...

Kościół

Ksiądz, powstaniec, patriota. Powieszony przez Niemców na...

Bóg pomnaża dobro tych, którzy je czynią już teraz

Wiara

Bóg pomnaża dobro tych, którzy je czynią już teraz

24 września – wspomnienie odnalezienia ciała świętej...

Wiara

24 września – wspomnienie odnalezienia ciała świętej...

Niezbędnik Katolika miej zawsze pod ręką

Wiara

Niezbędnik Katolika miej zawsze pod ręką