Patrząc na praktykę naszej wiary, musimy przyznać, że o Duchu Świętym, Trzeciej Osobie Trójcy Świętej, przypominamy sobie szczególnie przy okazji sakramentu bierzmowania. Wtedy również uświadamiamy sobie Jego dary. „Wierzyć w Ducha Świętego oznacza wyznawać, że Duch Święty jest jedną z Osób Trójcy Świętej, współistotny Ojcu i Synowi, i «z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę»” - czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego, n. 685.

Katechizm uczy: „Posłanie Chrystusa i Ducha Świętego wypełnia się w Kościele, Ciele Chrystusa i Świątyni Ducha Świętego” (737). Przypominając naukę o Duchu Świętym w nauczaniu św. Pawła zawartym w Liście do Galatów (5, 22-23), podkreśla, że chrześcijanin dzięki mocy Ducha Świętego może przynosić w swoim życiu owoce: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (por. KKK, 736).

Katechizm podkreśla również relację między obecnością Ducha Świętego a słowem Bożym. Duch Święty mówił już przez proroków. On natchnął proroków do żywego głoszenia i redagowania ksiąg świętych, zarówno Starego jak i Nowego Testamentu (por. 702).

Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina nam również symbole Ducha Świętego, którymi są: woda: „Symbolika wody oznacza działanie Ducha Świętego w sakramencie chrztu, ponieważ po wezwaniu Ducha Świętego staje się ona skutecznym znakiem sakramentalnym nowego narodzenia; jak nasze pierwsze naturalne narodzenie dokonało się w wodzie, tak woda chrzcielna rzeczywiście oznacza nasze narodzenie do życia Bożego, które jest nam udzielane w Duchu Świętym” (694); namaszczenie: „Symbolika namaszczenia olejem także oznacza Ducha Świętego, a nawet staje się Jego synonimem” (695); ogień: „Podczas gdy woda oznaczała narodzenie i płodność życia udzielanego w Duchu Świętym, ogień symbolizuje przekształcającą energię dzieł Ducha Świętego” (696); obłok i światło: „Te dwa symbole są nierozłączne w objawieniach Ducha Świętego”. Począwszy od teofanii Starego Testamentu, obłok - raz ciemny, a raz świetlisty - objawia Boga żywego i zbawiającego” (697); pieczęć: „jest symbolem bliskim symbolowi namaszczenia (...), obraz pieczęci wskazuje na niezatarte znamię namaszczenia Ducha Świętego w sakramentach chrztu, bierzmowania i kapłaństwa”; ręka: „...przez włożenie rąk Apostołów jest udzielany Duch Święty” (698); palec: „Jezus «palcem Bożym wyrzuca złe duchy» (Łk 11, 20)” (699); gołębica: „Symbol gołębicy na oznaczenie Ducha Świętego jest tradycyjny w ikonografii chrześcijańskiej” (701). Katechizm mówi również o obecności Ducha w stworzeniu. Jest też pokazany jako Duch Obietnicy (por. nn. 703-706).

O Duchu Świętym w kontekście sakramentu bierzmowania Katechizm pisze, że „przez namaszczenie bierzmowany otrzymuje «znamię», pieczęć Ducha Świętego” (1295). Bierzmowanie m.in. pomnaża w nas dary Ducha Świętego, udziela nam, jako prawdziwym świadkom Chrystusa, specjalnej mocy Ducha Świętego do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem, do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do tego, by nigdy nie wstydzić się Krzyża. Bierzmowany otrzymuje duchowy znak ducha mądrości i rozumu, ducha rady i męstwa, ducha poznania i pobożności, ducha świętej bojaźni (por. 1303). „Jak wynika z samej celebracji, skutkiem sakramentu bierzmowania jest specjalne wylanie Ducha Świętego, jakie niegdyś stało się udziałem Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy” (1302).