Jesienią 2013 r. na Ogólnopolskich Spotkaniach Sienkiewiczowskich w Miętnem i w Okrzei prof. Lech Ludorowski zaapelował o ustanowienie roku 2016 r. Rokiem Sienkiewiczowskim i ogłoszenie Dnia Polskiego Noblisty. Prezes Towarzystwa im. Henryka Sienkiewicza pragnie, aby 170. rocznica urodzin i 100. rocznica śmierci znakomitego pisarza, przypadająca za trzy lata, oraz 10 grudnia – dzień wręczenia autorowi „Quo vadis” Nagrody Nobla w 1905 r. – były obchodzone w całym kraju stosownie do rangi tych doniosłych dla polskiej kultury i historii rocznic.
Henryk Sienkiewicz (5 V 1846 – 15 XI 1916) to zarówno światowej sławy pisarz, twórca „najsławniejszej powieści polskiej „Quo vadis”, jak i reprezentant Polaków w świecie w czasach, gdy nie mieli oni swego państwa. Ówczesna prasa międzynarodowa drukowała jego artykuły, w których zabierał głos na tematy polityczne dotyczące sytuacji Polski oraz bronił godności i prawa do istnienia narodu polskiego. Prowadził działalność społeczną, realizował własne inicjatywy charytatywne, rozwijał życie kulturalne w kraju. W Sztokholmie pamiętnego dnia 10 grudnia 1905 r. jako laureat prestiżowej Nagrody im. Alfreda Nobla miał odwagę z niezłomną wiarą upomnieć się o Polskę w obecności przedstawicieli państw europejskich, w tym Rosji, Prus, Austrii; przemawiając po francusku, powiedział m.in.: „(…) zaszczyt ten, cenny dla wszystkich, o ileż jeszcze cenniejszym być musi dla syna Polski! Głoszono ją umarłą, a oto jeden z tysiącznych dowodów, że ona żyje! Głoszono ją niezdolną do myślenia i pracy, a oto dowód, że działa! Głoszono ją podbitą, a oto nowy dowód, że umie zwyciężać!”.
Ostatniej powieści „Legiony”, zajmująco i doskonale rozpoczętej, zaplanowanej na dzieło kilkuczęściowe, niestety, nie ukończył, ponieważ skupił się na kierowaniu Komitetem Pomocy Ofiarom I Wojny Światowej w Polsce. Jego charyzmat dobroczynności i nieustanne orędownictwo za niepodległym państwem polskim sprawia, że i dziś jest nazywany przez znawców przedmiotu Wielkim Jałmużnikiem Narodu i Współtwórcą Polski Odrodzonej.
Sienkiewiczowskie inicjatywy prezesa stowarzyszenia są więc ze wszech miar słuszne, dlatego należy się spodziewać, iż będą poparte przez najwyższe władze państwowe. Niedawno w Sejmie RP miała miejsce wystawa przypominająca zasługi Henryka Sienkiewicza, którą można uznać za wstęp do obchodów w roku 2016. Ale postulat o ustanowienie Dnia Polskiego Noblisty jest też oryginalny i wart realizacji – „dla upamiętnienia dotychczasowych laureatów i w nadziei, że ich liczba powinna wzrosnąć, «albowiem gleba polska jest żyzna i nie brak pisarzów» (jak rzekł Sienkiewicz) jeszcze żyjących, których światowa wielkość powinna być tą nagrodą wyróżniona” – uzasadnia wniosek prof. Ludorowski. Realizacja wartościowej koncepcji wzbogacenia polskiego kalendarza kulturalnego bez wątpienia przyniesie w przyszłości wiele dobra.