650 lat temu św. Katarzyna otrzymała stygmaty

Często w niedzielę jeżdżę na wzgórze Monte Mario, gdzie znajduje się XVII-wieczny kościół Matki Bożej Różańcowej (Madonna del Rosario). Przylega do niego kompleks klasztorny sióstr dominikanek, które się nim opiekują od 1931 r. Dominikanki przechowują w klasztorze jeden z najpiękniejszych wizerunków Matki Bożej, bizantyjską ikonę, najprawdopodobniej z VII-VIII wieku, która według legendy została namalowana przez św. Łukasza.

Jednak w niedzielę, 30 marca, pojechałem do dominikanek również z innego powodu. Chciałem zobaczyć niezwykłą relikwię, którą przechowują – relikwię lewej dłoni św. Katarzyny Sieneńskiej, która dokładnie 650 lat temu, 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty. Na zakończenie Mszy św. oprawionej przez dominikanina z bazyliki Santa Maria Sopra Minerva (w bazylice tej, w monumentalnym grobowcu znajduje się ciało świętej) kapłan udzielił błogosławieństwa specjalnie wystawionymi z okazji rocznicy relikwiami dłoni św. Katarzyny. Była też okazja, by pomodlić się przed tą symboliczną relikwią jednej z najbardziej znanych świętych Kościoła.

Włodzimierz Rędzioch

Kim była św. Katarzyna Sieneńska?

Katarzyna - żyjąca w XIV w., w trudnych dla Kościoła czasach niewoli awiniońskiej - była ascetyczną mistyczką, a jednocześnie zajmowała się aktywnie działalnością apostolską, społeczną i polityczną. Między innymi dzięki jej staraniom papież Grzegorz XI wrócił z Awinionu do Rzymu. Uznawana jest także za jeden z najwybitniejszych umysłów teologicznych chrześcijaństwa - w 1970 r. Paweł VI nadał jej tytuł Doktora Kościoła.

Zmarła 29 kwietnia 1380 r. w Rzymie w wieku 33 lat w opinii świętości – uznawano ją za wybrankę Bożą i niewiastę opatrznościową dla Kościoła. W 1383 r. bł. Rajmund z Kapui, ówczesny generał dominikanów, za zezwoleniem Stolicy Apostolskiej przeniósł jej ciało do kościoła dominikanów Santa Maria sopra Minerva, w samym centrum Rzymu i wzniósł dla niej okazały grobowiec. Jemu zawdzięczamy obszerny "Żywot świętej Katarzyny ze Sieny". Pius II 26 czerwca 1461 r. w bazylice św. Piotra dokonał uroczystej kanonizacji sługi Bożej. W nagrodę za poniesione trudy w obronie Kościoła Pius IX w 1866 r. ogłosił św. Katarzynę patronką Rzymu, drugą po św. Piotrze. W 1939 r. papież Pius XII proklamował św. Katarzynę ze Sieny drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Italii, a Paweł VI, jak już wspomniano, ogłosił ją Doktorem Kościoła. Natomiast Jan Paweł II ogłosił ją w 1999 r. współpatronką Europy - z okazji pierwszej rocznicy ogłoszenia Świętej współpatronką Europy, w roku 2000, Bazylikę św. Piotra ozdobiono jej rzeźbą - została ona podarowana Papieżowi przez Kościół i władze Sieny. Statuę św. Katarzyna wykonał w klasycznym, prostym stylu pracujący we Włoszech Francuz Eric Aman. Święta została przedstawiona z rękami wzniesionymi ku niebu w chwili modlitwy. U jej stóp artysta wykuł przedmioty, które symbolizują jej życie i działalność: krzyż (Święta bardzo często poświęcała się medytacji męki Chrystusa, a krzyż uważała za pomost łączący ziemię z niebem), lilię (symbol dziewictwa, lecz także - jak pisał Grzegorz Wielki - "każdej duszy, która od śmiertelności wznosi się do niebieskiej piękności i zachowuje blask czystości w sercu i ciele oraz bliźnich swych orzeźwia słodką wonią swej dobrej służby"), książkę (symbol jej osiągnięć teologicznych, wśród których za najwybitniejsze uważane jest dzieło pt. Dialog), wieżę Mangia i katedrę sieneńską (symbole rodzinnego miasta). Na cokole rzeźby widnieją dwa herby papieskie: Pawła VI, gdyż ogłosił Świętą Doktorem Kościoła i Jana Pawła II, który nadał jej tytuł współpatronki Europy. Uroczyste odsłonięcie statuy z udziałem Ojca Świętego miało miejsce 28 października 2000 r.