Niedziela, 20 kwietnia. Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego

• Dz 10, 34a.37-43 • Ps 118 • Kol 3, 1-4 • J 20, 1-9

Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

Wszystkie cztery Ewangelie podają, że pierwszymi świadkami pustego grobu były wierzące kobiety, czyli te, które uwierzyły w Chrystusa i stały się Jego uczniami. W każdym opisie poranka wielkanocnego wymieniona jest Maria Magdalena. Trzy dni wcześniej stała w pobliżu krzyża, a później przy grobowcu. Nie zwątpiła i nie zaparła się Jezusa. Wcześnie rano, kilka godzin po zakończeniu szabatu, Maria Magdalena przyszła do grobu i zobaczyła kamień odsunięty. Ona pierwsza odkrywa, że Chrystusowy grób jest otwarty i brak w nim ciała Jezusa. Pusty grób jest źródłem wiary. A wiara w Zmartwychwstałego Chrystusa jest wyznaniem, że Jezus jest Panem i że Bóg wskrzesił Go z martwych. Dlatego właśnie pusty grób jest miejscem, które tak wtedy, jak i dzisiaj, przyciąga uczniów Chrystusa, od samego początku, od tamtego poranka wielkanocnego. Razem z Janem i Piotrem zechciejmy wejść do wnętrza pustego grobu Chrystusa. Tu właśnie spełniają się wszystkie oczekiwania, marzenia, życzenia i modlitwy. Tu potwierdza się wiarygodność samego Boga. To tutaj dokonuje się cud przebóstwienia tego, co ludzkie, tego, co grzeszne, słabe i obumarłe. Tu jest źródło naszej radości i nadziei, że nie jesteśmy sami, że żyjemy z Bogiem i dla Niego. Co jest dla mnie największą przeszkodą, by do końca uwierzyć, że Chrystusowy grób jest pusty?

W.Cz.

ROZWAŻANIA NA ROK 2025 DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!: "Żyć Ewangelią 2025".