Problemem chrześcijan początku XXI w. jest wciąż odpowiedź na pytanie: jak dotrzeć do ludzi naszego czasu z wiadomością o Bożym Narodzeniu. Jeżeli bowiem uważamy, że wydarzenie Nocy Betlejemskiej było przełomem w dziejach świata i ludzkości, to należy o tym fakcie mówić także nam współczesnym.
To chyba tak właśnie rozumują misjonarze, którzy pozostawiają swoje dotychczasowe wspólnoty rodzinne i parafialne, aby pojechać w dalekie kraje niosąc Dobrą Nowinę. Wyjazd ten to nie tylko zmiana miejsca zamieszkania, ale również potrzeba poznania języka swoich nowych braci, ich kultury i zwyczajów, by przepowiadanie było skuteczne czy wręcz możliwe.
Liczba misjonarzy świadczyła zawsze o żywotności religijnej wspólnot, z których wywodzą się owi gwałtownicy Królestwa Bożego. Pytając więc na początku Nowego Roku o kondycję Kościoła przemyskiego należy zapytać o liczbę misjonarzy, którzy niejako w naszym imieniu poszli na cały świat, aby nauczać wszystkie narody o Narodzonym w Betlejem.
Kraje misyjne to w dalszym ciągu przede wszystkim Afryka. Aktualnie pracuje tam pięciu naszych misjonarzy. Do weteranów należą bracia - księża Zdzisław i Marian Darażowie z parafii Dubiecko; pierwszy z nich pracuje w Kamerunie ponad 20 lat. W tym samym kraju pracują: ks. Wiesław Ukleja z Dukli oraz ks. Jan Rybka z Hyżnego. W nie mniej trudnych warunkach środkowej Afryki, w Czadzie, od ośmiu już lat apostołuje ks. Mariusz Zima pochodzący z Krosna. Za trudem misyjnym w Afryce zatęsknił ponownie ks. Jerzy Jakubiec z Grochowiec, który po krótkim odpoczynku w Europie ponownie wrócił na Czarny Ląd i podjął pracę również w Czadzie.
Krajem bez wątpienia misyjnym jest Japonia, gdzie od 1984 r. pracuje ks. Albin Długosz ze Strachociny, wspierający duchowo Siostry Franciszkanki Rycerstwa Niepokalanej.
Od kilkunastu lat jest możliwy wyjazd polskich kapłanów na tereny byłego Związku Radzieckiego. Szczęśliwie nie zabrakło w naszych szeregach kapłańskich szaleńców Bożej sprawy, którzy udali się tam bez wahania - na Ukrainę i na Białoruś, do Rosji, Mołdowy i do Kazachstanu.
Zaczęło się od wyjazdów na Ukrainę, aby pomóc na gruzach odbudować Kościół w archidiecezji lwowskiej i w diecezji kamieniecko-podolskiej. Szlachetne ślady kapłańskiej posługi pozostawiło tam wielu, a do dziś pracują tam: ks. Krzysztof Chudzio z Buszkowic, jako kanclerz w Kamieńcu Podolskim, ks. Jan Niemiec, jako rektor, a ks. Wacław Socha z Krosna, jako ojciec duchowny w seminarium w Gródku Podolskim; ks. Kazimierz Tomasik, były proboszcz w Olszanicy, jako duszpasterz w Kerczu na Krymie oraz ks. Bogdan Potoczny z Sanoka w Symferopolu; ks. Stanisław Węgrzyn jako proboszcz w Pnikucie, ks. Józef Miszkowicz z Grodziska Dolnego pracujący w Koziatynie oraz ks. Paweł Ostafin z Dynowa w Barze na Podolu.
Na Białorusi od przeszło 10 lat gorliwie pracuje ks. Andrzej Stopyra z Rakszawy, budując z tamtejszą wspólnotą nowy kościół parafialny.
Mamy także swoich przedstawicieli w Rosji, a są nimi: ks. Bogusław Grędysa oraz od niedawna ks. Kazimierz Szałaj z Michałówki i ks. Marek Dec z Gniewczyny.
Kazachstan jest krajem bardzo od nas odległym, ale bliskim ze względu na to, iż był miejscem zesłania dla wielu naszych rodaków w czasach powstań narodowych, a także w czas ostatniej wojny. Tam również pracują nasi kapłani. Pojechali w bezkresne stepy, aby po dziesiątkach lat straszliwej niewoli odgrzebywać, jakby z popieliska, resztki wiary, odbudowywać ją w sercach potomków zesłańców z Polski czy z innych krajów, aby tam dziś żyjącym opowiadać o cudzie Betlejemskiej Nocy. Czynią to bardzo gorliwie: ks. Piotr Pytlowany z Dydni, ks. Piotr Ostafin z Iwonicza, ks. Jerzy Ziaja z Łańcuta oraz ks. Lucjan Pocałuń z Dydni.
W Europie Wschodniej zauważyć jeszcze należy ks. Jacka Pucia, który od 1990 r. pracuje w Mołdowie oraz ks. Mieczysława Serednickiego, ks. Andrzeja Wójcika i ks. Edwarda Mąkę wspomagających Kościół w Czechach.
Z posługi naszych kapłanów korzystają również kraje zachodnie, te od dawna katolickie, ale dziś z różnych przyczyn cierpiące na brak duszpasterzy, oraz tradycyjnie protestanckie, gdzie katolicy zawsze byli w mniejszości. Nasi księża pracują niemal we wszystkich krajach zachodniej Europy, od Anglii, gdzie od 1996 r. głosi Ewangelię ks. Bogdan Cisek, poprzez Danię, gdzie pracują ks. Piotr Rypulak i ks. Andrzej Wydrzyński, Belgię, gdzie po misjach zatrzymał się ks. Krzysztof Pastuszak, a dołączyli do niego ks. Andrzej Bejster i ks. Jan Stanisz. Można dziś przemyskiego kapłana spotkać w Austrii oraz Szwajcarii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Aktualnie aż siedmiu kapłanów z naszej archidiecezji pracuje we Francji. Jedni zatrudnieni są w Polskiej Misji Katolickiej, inni rozproszeni w kilku diecezjach podejmują zadania apostolskie wobec trudnej pod względem duszpasterskim Pierworodnej Córy Kościoła.
Miałem okazję spędzić niedawno kilka dni w parafii Coligny, na południu Francji, w diecezji Ars, gdzie od sześciu lat pracuje ks. Ryszard Szwast z Iwli. Przeżyłem razem z nim święta Bożego Narodzenia w tamtej wspólnocie, w oddaleniu od Ojczyzny, choć w atmosferze polskich kolęd, śpiewanych przez Chór "FRAZA" z Kosiny. Podczas tych niezwykłych Świąt często ze wzruszeniem myślałem o wszystkich moich rodakach świętujących na obczyźnie, a zwłaszcza o tych, którzy z Betlejemską Nowiną wyruszyli w świat.

(cdn)