Zanim Hiacynta trafiła do szpitala w stolicy Portugalii, z pomocą pewnego księdza została przyjęta do lizbońskiej ochronki prowadzonej przez Siostry od Niepokalanego Serca Maryi. W międzyczasie przełożona tego miejsca załatwiła formalności związane z przyjęciem wizjonerki fatimskiej do szpitala.

Jednym z największych cierpień jakie zimą 1920 r. w lizbońskim szpitalu przeżywała mała Hiacynta, było osamotnienie. Przyzwyczajona do życia wśród bliskich w małej miejscowości, nagle znalazła się w wielkim mieście. Odważnie znosiła także bolesną operację, podczas której usunięto jej dwa żebra. Lekarze nie zdołali jej jednak uratować i zgodnie z tym, jak przepowiedziała Maryja, w młodym wieku zmarła.

Nadnaturalne spotkania z małą Hiacyntą

Mało znana jest historia pewnej małej pacjentki tego szpitala, która przyznała się, że odwiedzała ją tajemnicza koleżanka. Pewnego razu rozpoznała ją na jednym ze zdjęć wiszących w szpitalu. Okazało się, że była to właśnie Hiacynta Marto. Niezwykłe jest to, że wizjonerka fatimska przychodziła do tej dziewczynki już po swojej śmierci.

Upamiętnienie Hiacynty

Ze względu na późniejsze zmiany w budynku, nie istnieje dziś ta sama sala, w której przebywała Hiacynta Marto. Niemniej jednak w miejscu najbliższym tamtej lokalizacji, znajduje się dziś pomnik upamiętniający św. Hiacyntę Marto, który został przygotowany z okazji 100. rocznicy śmierci wizjonerki.

Pomnik został odsłonięty przez kapelana szpitala D. Estefânia w Lizbonie, we współpracy z Sanktuarium fatimskim i administracją szpitala Centro Hospitalar de Lisboa. Wydarzenie miało miejsce 20 lutego 2020 r.

Jak przypomina Sekretariat Fatimski w Zakopanem na swojej stronie internetowej, na pomnik składają się dwie tablice pamiątkowe oraz brązowa tabliczka. Umieszczono je na ścianie obok miejsca, w którym św. Hiacynta przebywała do śmierci. Można tam znaleźć informacje na temat życia i duchowości dziewczynki, a na małej tabliczce widnieje napis: „Z tego miejsca poszła do Nieba 20 lutego 1920 Pasterka z Fatimy, której ukazała się Matka Boża”.