KS. IRENEUSZ SKUBIŚ: - Z diecezją włocławską, z której Ksiądz Prałat pochodzi, łączyć się będzie zawsze postać śp. bp. Romana Andrzejewskiego, który patronował kiedyś duszpasterstwu rolników. Należał Ksiądz do jego bliskich współpracowników...

KS. PRAŁ. DR EUGENIUSZ MARCINIAK: - To niemal cała epopeja. Pracowaliśmy razem przez ponad 12 lat - najpierw, kiedy był przewodniczącym Komisji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Rolników, a potem krajowym duszpasterzem rolników. Ja byłem jego sekretarzem - aranżowałem różne spotkania, pomagałem w pracy, podpowiadałem. Z bliska mogłem widzieć wiele spraw, które - zawsze po głębszej analizie - Ksiądz Biskup realizował. A realizował przede wszystkim odnowę moralną wsi.

- Był prawdziwym prorokiem polskiej wsi. Dzisiaj wymaga ona zapewne nowych świateł, ale tym, co się w odniesieniu do niej nie zmienia, jest miłość...

- Wśród jego wielu zalet była również niezwykle ważna cecha chrześcijańska zwana „longanimitas” - dalekowzroczność. Znał wieś, niezmiernie ją kochał - z niej się zresztą wywodził - i miał z nią permanentny kontakt, a jego częstymi gośćmi byli rolnicy. Dlatego to, co proponował w ramach odnowy wsi, również dziś jest aktualne. Wskazane by więc było przypomnienie niektórych jego wypowiedzi, m.in. tych drukowanych w „Niedzieli” czy utrwalonych w jego książkach, homiliach. Niewątpliwie wieś się zmieniła i nadal się zmienia. Ale dalekowzroczne przemyślenia biskupa Romana nadal w wielu punktach byłyby bardzo pomocne.

- Jedno jest pewne: żeby wieś zmieniać we właściwym kierunku, trzeba ją kochać tak, jak ją kochał biskup Roman.

- Mogę to potwierdzić z całą odpowiedzialnością, choćby na podstawie jego odwiedzin parafii, tzw. wizytacji, podczas których mu towarzyszyłem. Wizyta trwała zwykle 3 dni, był więc czas na poznanie specyfiki parafii. Ksiądz Biskup zawsze szedł także na wiejski cmentarz, by pomodlić się za zmarłych parafian, odwiedzał chłopskie rodziny, rozmawiał z wiejską inteligencją, z nauczycielami, którym zwracał uwagę, jak ważną rolę formacyjną odgrywają na wsi, jak oddziałują na nią swoją postawą. Zatrzymał się przy wiejskim krzyżu, by uczcić Pana Jezusa. Wyrazem jego ogromnej troski o środowisko wiejskie jest choćby to, że na grobie swojego ojca polecił postawić tak wiele mówiącą figurę Chrystusa Siewcy; świadczą o tym również tytuły jego książek, np. - cytuję z pamięci - „Wieś rzetelna”, „Wieś trzeba kochać”. Z jego polecenia powstawały również antologie polskiej poezji wiejskiej. Było też wiele innych działań.

- Wydawaliście specjalny kalendarz dla rolników...

- To było jedno z narzędzi szerszego oddziaływania. Jak wspomniałem, wielkim zadaniem dla Księdza Biskupa była moralna odnowa wsi. Realizował ją dwupłaszczyznowo: poprzez przygotowywanie duszpasterzy - temu służyły różne spotkania i materiały drukowane - oraz poprzez bezpośrednie oddziaływanie na wieś. W tym celu powołane zostało Wydawnictwo Duszpasterstwa Rolników, w którym redagowano i wydawano m.in. znany w tak wielu rodzinach Kalendarz Rolników. W tym kalendarzu przemycane były ambitniejsze treści. Wielu mieszkańców wsi nie sięgało przecież po poważną książkę, ale - jak mówił jeden z rolników: „«kalindorz», proszę Księdza Biskupa, zawsze u nos był”. W kalendarzu oprócz informacji dotyczących życia na wsi i różnego rodzaju ciekawostek były też głębokie treści religijne, wypowiedzi bp. Andrzejewskiego i wskazania dla rolników.

- Ksiądz Doktor nawiązuje dziś do tego wydawnictwa, wydając podobny kalendarz, ale pod innym tytułem...

- Przygotowuję i wydaję kalendarz dla pewnej grupy mieszkańców wsi. Znając się nieźle na sprawach pszczelarskich, wydaję co roku Kalendarz Pszczelarza Polskiego - polskie pszczelarstwo ma bowiem szczególne tradycje i od wieków było związane z Kościołem. Nawiązuję do tych tradycji, ucząc pszczelarzy, jak zajmować się pasieką, ale również jak pomagać ludziom. Do pszczelarza przychodzą przecież nie tylko mieszkańcy wsi, kupują u niego miód, który traktowany jest jak lekarstwo, a więc musi być rzetelny. Miód jest wspaniałym lekiem na serce, a przypomnę, że na chorobę wieńcową umiera 50 proc. polskiej populacji. Ważna jest więc każda informacja na jego temat. To lekarstwo stosowane od wieków, nazywane poetycko ambrozją. Dzisiaj też bardziej niż kiedyś cenione są i inne produkty pszczele, takie jak pyłek, pierzga, propolis, jad pszczeli. W świetle najnowszych badań wiadomo, że te produkty leczą nawet nowotwory. O tym wszystkim oraz o wielu innych ważnych sprawach przeczytać można w naszym kalendarzu. W opinii wielu to najlepszy kalendarz wydawany dziś w Polsce. Mamy zresztą takich czytelników, którzy w ciemno zamawiają kalendarz na rok następny, nie wiedząc jeszcze, co w nim będzie.

- Kalendarz Pszczelarza Polskiego to znakomite wydawnictwo...

- Tak, akcentuję: pszczelarza polskiego, bo Polska ma szczególne tradycje związane z Kościołem i kapłanami - bardzo wielu księży było pszczelarzami, a niektórzy i dzisiaj zajmują się tą dziedziną.

- Serdecznie zachęcam Księdza Doktora do publikacji na temat osoby bp. Romana Andrzejewskiego. Nadmienię, że w Bibliotece „Niedzieli” wydaliśmy dwie książki Księdza Biskupa: „Pleni omnes sunt libri... Sto lektur biskupa Romana” oraz „Witosowe dziedzictwo”.

- Jest wiele osób, które - tak jak Ksiądz Infułat - znały osobiście i blisko bp. Andrzejewskiego, i myślę, że przy udziale redakcji „Niedzieli” taka książka ma szansę powstać - czego również bardzo bym sobie życzył.

Adres, pod którym można zamiawiać kalendarz:
Fundacja Pomocy Człowiekowi i Środowisku
„HUMANA DIVINIS”
ul. Biała 1A, 87-100 Toruń
tel. (56) 651-40-46, 512-233-111, 694-475-695