Urodzona w Tespiach, a mieszkająca w Atenach Fryne była ponoć niezwykłą pięknością. Niczym gejsza zajmowała bogatych Greków wyszukanymi tańcami, czarowała słowami oraz zadziwiała znajomością sztuki. Ta ostatnia cecha skłoniła ją pewnego razu do użycia podstępu. Jako kochanka i główna modelka Praksytelesa poprosiła go pewnego razu, by podarował jej najpiękniejszą z jego rzeźb. Artysta nie chciał zdradzić, którą cenił najbardziej. Gdy więc hetera zabawiała go w najlepsze, fałszywie podesłany goniec przyniósł wiadomość, że płonie dom rzeźbiarza. Praksyteles zawołał: „Ratujcie rzeźbę Erosa!”. I właśnie o nią poprosiła piękna Fryne, autorka podstępu.

Przez podobne pomysły napytała sobie większych kłopotów: oskarżono ją o bezbożność. Jej sądowy obrońca najpierw wygłosił płomienną mowę, która obiegła całą Grecję, a później na oczach sędziów zerwał szaty z ciała oskarżonej. Nikt nie mógł oprzeć się jej pięknu. Nikt nie odważył się jej potępić. Oto greckie umiłowanie piękna!

„Weźmijcie Ducha Świętego!” (J 20, 22) – zachęca Jezus apostołów. Wcześniej nazwał Go Parakletem, czyli Obrońcą. Choć grecki termin jest ten sam, Duch Święty broni zupełnie innego piękna niż obrońca Fryne. Broni nieskazitelności ludzkich dusz i czystości serc. Broni przed mętnymi wodami fałszywych nauk i rozmywaniem Jezusowych wskazań. Broni przed ciemnością grzechu i samym władcą ciemności. A jeśli ktoś świadomie nie chce dać się obronić i popełni grzech, wciąż ma szansę na poprawę. Jezusowa zachęta, by uczniowie otworzyli się na Ducha Świętego, kończy się bowiem konstatacją: „którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone” (tamże, w. 23).