Czy katolicy interesują się mediami? Czy czytają książki i prasę katolicką, czy słuchają katolickich rozgłośni radiowych i oglądają programy katolickie w telewizji? Z autopsji wiem, jak trudna jest praca w katolickich środkach społecznego przekazu i jak bardzo trudno jest tym mediom utrzymać się na współczesnym rynku medialnym, by być pewnego rodzaju przeciwwagą dla nowych, bezbożnych trendów, które sączą się poprzez media świeckie. Trzeba też wiedzieć, że pismo katolickie nie może zbytnio bazować na przynoszącej konkretne dochody reklamie, bo jest ograniczone pewnymi niezmiennymi zasadami moralnymi, które nie zawsze są respektowane przez tytuły świeckie.

Tytuły katolickie muszą dbać o wiarygodność, nie mogą też siać zgorszenia. Problemów jest dużo i stanowią one dla nas ogromny mur do przebycia. Tymczasem umiemy tylko dostrzegać braki i niedomagania, a nie widzimy dobrych chęci i cennych inicjatyw. Praca, którą wykonują media katolickie, a która niesie ze sobą tyle dobrego, jest – biorąc pod uwagę jej efekt finansowy – mało opłacalna. Dobro nie łączy się raczej z sensacją – która rozchodzi się najszybciej – i trzeba docierać do niego nieraz z ogromnym trudem, a i tak bierze je pod uwagę stosunkowo niewielu. Dlatego zwracam się dziś do wierzących o większe otwarcie na media katolickie.

Musimy czuć się odpowiedzialni za wszystko, co dzieje się w Polsce. A rysuje się nowa sytuacja dla naszej Ojczyzny. Trzeba zdecydowanie stanąć na straży tego, co uczciwe, sprawiedliwe, co pomoże nam dobrze zacząć od nowa. Celem każdych wyborów jest sprawa dobra narodu. Musimy odzyskać świadomość wagi dnia dzisiejszego oraz wartości tego, co nas tworzyło, by zadbać o przyszłość. Kościół ma nam w tym pomagać, a media katolickie przynoszą wiedzę, co katolik może czynić dla prawdziwego dobra społeczności, w której żyje.

Otwórzmy zatem oczy i serca na katolickie media, bądźmy nie tylko ich odbiorcami, ale i współpracownikami. Budujmy lepszy świat. To naprawdę jest możliwe.