Ks. Zdzisław Wójcik: - "Sto lat" życzymy solenizantom, a zwłaszcza jubilatom...

Brat Stanisław Rybicki: - W podtekście sugerując za Hiobem, że dni naszego życia są krótkie, że nasz żywot przemija "szparko", jak pisze Zygmunt Krasiński. I nie czas naszego na ziemi bytowania jest istotny, lecz by był "wiecznotrwały" w swym owocowaniu. To właśnie miał na myśli Hipokrates z Kos (460-377), gdy głosił: "Ho bios brakhus, he de tekhul makra", co Rzymianie sformułowali w odwrotnym brzmieniu: "Ars longa, vita brevis", mając na myśli nie tylko sztukę, ale też kulturę, naukę. Pełny tekst powiada: "Vita brevis, ars longa, tempus praeceps, experimentum periculosum, iudicium difficile", czyli: "Życie krótkie, sztuka długotrwała, sposobność przemijająca, doświadczenie niebezpieczne, sąd trudny". Egoistycznym bogaczom, również naszych czasów, powiada Boski Nauczyciel: "Jeszcze tej nocy pozbawią cię życia i komuż przypadnie to, coś sobie przygotował? - Tak bywa z tym, kto gromadzi skarby dla siebie, a nie jest bogaty u Boga" (Łk 1220-21).

- Wartość życia...

- Objawia nam je filozofia, osobiste doświadczenie, ale przede wszystkim Chrystus, gdy w Ewangelii zwiastuje swoim uczniom: "Przyszedłem, aby (owce) miały życie, i to w całej pełni" (J 10,10). On dobrowolnie oddaje swoje życie za nas, abyśmy czerpali z Jego zbawczej śmierci paschalny dynamizm sięgający bramy wieczności. Głód wieczności - oto, czego pragnie ludzkie serce. Każda inna nadzieja zawodzi, nie wystarcza. Oto jakiego człowieka stworzył Przedwieczny.

- Ars longa...

- Tak wiele zadań przed nami, a tak mało życiowych możliwości do ich realizacji! Nie łudźmy się! Ten, co nas powołuje, daje nam także dość czasu i sił, by im sprostać. Nie jesteśmy bowiem zdani na samych siebie. Sami pracując przez całą noc, nic nie "złowimy", gdy jednak zarzucimy sieć na rozkaz Pana żniwa, nasz połów będzie nadobfity. W Jego oczach "wiecznotrwała" jest wartość kubka wody danej pragnącemu, z którym On się utożsamia. Ważny jest każdy dobry uczynek, ale ważniejsza miłość, z jaką czynimy dobro. Już w doczesności bowiem ten, kto żyje wiarą "ma życie wieczne" (J 6,44).

- Nie jest więc ono "za krótkie".

- To prawda, ale zawsze stanowi mistyczną niespodziankę. Uczmy się więc sztuki umierania, by życie nasze było życiem autentycznym, by w krótkim czasie przeżyć "czasów wiele". Idzie o to, by Bóg był "wszystkim we wszystkich" (1 Kor 15,28).