W komentarzach do Księgi Psalmów znajdujemy m.in. taką maksymę: "historia wychowuje, prawo poucza, proroctwo ogłasza, upomnienie karci, zachęta nakłania". Te dostojne słowa pozostawił po sobie św. Ambroży, biskup Mediolanu z IV w.
Historia wychowuje przez świadectwo życia, przez przeżyty, a więc doświadczony przykład. Jest ona wykładnikiem mądrości. Prawo poucza, bo wskazuje na konieczność zastosowania niezbędnych środków dla osiągnięcia ważnych celów. Prawo jest strażnikiem wartości. Proroctwo ogłasza, ponieważ informuje, co może się wydarzyć, jeśli zostaną spełnione konkretne warunki. Proroctwo jest zwiastunem obietnicy. Upomnienie karci, gdyż przecina naciągniętą strunę woli, wylewa kubeł zimnej wody na rozpaloną dążeniami głowę. Upomnienie jest zwróceniem oblicza ku portowej latarni. Wreszcie, zachęta nakłania, albowiem rozszerza horyzonty, tłumaczy wartość czegoś innego, co wcześniej nie było naznaczone powinnością. Zachęta jest świtem rozbudzającym senne oczy.
Te wszystkie "poradniki" mówiące o tym, jak żyć - otaczają każdego człowieka jak powietrze. Jedne przemawiają mocniej, inne słabiej. Widzi się w nich dobrodziejstwo i nadzieję. Moment zatroskania też nie jest im obcy. Przede wszystkim są bardzo potrzebną pomocą. Są niewystarczające, gdy traktowane są jedynie jako lekarstwo dla nabytych schorzeń. A naprawdę jest już źle, gdy są lekceważone, jakoby ich nie było.