Stan zakonny jest ważną częścią składową Kościoła. Papież Jan Paweł II powiedział: "Życie konsekrowane znajduje się w samym sercu Kościoła".
Charyzmat to dar nadprzyrodzony, którego Chrystus udziela wiernym przez Ducha Świętego w celu wypełnienia określonej służby we wspólnocie ludu Bożego.
Osoby żyjące w zjednoczeniu z Bogiem odpowiedziały na głos Boży, zakładając rodziny zakonne. Wskazywały swojemu zgromadzeniu dzieła, które na owe czasy były potrzebą w Kościele i społeczeństwie. Może
się zdarzyć, że dzieło założone w celu określonym przez potrzeby i okoliczności epoki i miejsca, w którym założyciel żył, ulegnie zmianie.
W każdym charyzmacie założycielskim jest potrójne dążenie ku Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu. Wzywa ono do ofiarnej służby Bogu i bliźnim i skłania człowieka, by pozwolił się prowadzić i wspomagać
w życiu duchowym, wspólnotowym i w działalności apostolskiej.
Charyzmat każdego instytutu wyraża doświadczenie ducha założyciela przekazane uczniom, by nim żyli, strzegli go, pogłębiali i rozwijali, wzrastając w harmonii z Ciałem Chrystusa. Każdy dar jest udzielany
w celu budowania Mistycznego Ciała Chrystusa, aby przynosił owoc, pobudzając wzrost braterstwa i misji.
Dominującym elementem charyzmatu jest miłość przenikająca do głębi duszę, która pragnie upodobnić się do Chrystusa, aby dać świadectwo o wybranym aspekcie tej tajemnicy. Aspekt ten ma się ujawniać
w konstytucjach i rozwijać zgodnie z jego regułą i przepisami zakonnymi. Charyzmat określa naturę, ducha, cel i charakter tworzące dziedzictwo duchowe każdego instytutu.
Tajemnica Kościoła ujawnia się poprzez liczne charyzmaty życia duchowego i apostolskiego. Istnienie licznych instytutów życia konsekrowanego w Kościele świadczy o różnorodności charyzmatów. Poprzez
prymat charyzmatów prezentowanych w życiu i działalności każdej rodziny zakonnej w Kościele umożliwia głoszenie całego bogactwa treści ewangelicznej, prowadzącej do zbawienia świata.
W każdym czasie Kościół ma swoje potrzeby, gdyż wielu pragnie głębszego życia duchowego. Wielu też jest samotnych, chorych i ubogich. Ciągle Duch Święty pobudza wybrane jednostki, powołane do życia
konsekrowanego, o konkretnych zadaniach w Kościele.
W każdym z charyzmatów da się zauważyć własny, odrębny aspekt, który powinien być urzeczywistniany i rozwijany. W charyzmat instytutu wchodzi cała duchowość konsekracji zakonnej. Każdy członek danej
wspólnoty zakonnej partycypuje w charyzmacie swego założyciela.
Pomóż w rozwoju naszego portalu