Marność nad marnościami - przypomina Kohelet. Niby to wiemy, ale ciągle się gubimy. W takim razie co w tym życiu jest naprawdę ważne?

Przed świętami Bożego Narodzenia w domu moich przyjaciół miała miejsce taka scena. Ania ma 11 lat, Bartek – 8. O Bartku rodzice mówią, że to cud. Gdy się urodził, ważył zaledwie pół kilograma. Diagnoza była straszna. Nie będzie widział, ma niedorozwój. Rodzice modlili się, jak tylko potrafili. Dziś to inteligentny chłopiec, bez żadnych uszczerbków na zdrowiu. I pewnie mama mu o jego cudzie mówiła.

W którąś niedzielę mama zapytała swoje dzieci, co chciałyby otrzymać od Mikołaja na święta. Ania wyrwała się pierwsza: ja chcę iPhone’a, nie, może iPada. Na to Bartek podszedł do niej i stwierdził: Aniu, w życiu najważniejsze jest samo życie.

Tadeusz Różewicz mówił, że czasem życie zasłania to, co jest większe od życia. A ks. Janusz Pasierb dopowiada, że życie trzeba robić z twardszego od siebie tworzywa.

Może więc warto posłuchać św. Pawła, który mówi: „Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi”.

Troska tylko o to, co ziemskie, czyni nas chciwymi. Oczy spoglądają tylko w te miejsca i na tych, którzy przynoszą korzyść.

Oczy zwrócone do góry pomagają widzieć potrzeby innych. Oczy wzniesione do góry widzą piękno w drugim człowieku.

Albrecht Dürer wśród wielu wspaniałych obrazów namalował portret matki. Kiedy przygotowywał się do malowania jej wizerunku, poprosił mamę, aby mu pozowała. Nie chciała się zgodzić. Mówiła wtedy: jestem starą kobietą, twarz pocięta zmarszczkami. Ja źle wyglądam. Nie nadaję się do pozowania.

„Dla tego, kto cię kocha, pozostajesz najpiękniejszą – odpowiedział Dürer mamie. Pozwól się więc namalować. Będę malować cię sercem”. I tak powstał obraz pięknej kobiety. Malował ją sercem.

Serce nie jest spichlerzem. Sercem się kocha. Każdy więc może być artystą dobra. A taki artysta nie gromadzi, ale rozdaje. W ten sposób ukazuje już tu, na ziemi, to, co jest ukryte w niebie.

Polecamy „Kalendarz liturgiczny” – liturgię na każdy dzień
Jesteśmy również na Facebooku i Twitterze