Niewiele osób ma możliwość, by na własne oczy zobaczyć siostry przy pracy, bo są to mniszki klauzurowe i nie wychodzą one poza mury klasztoru, gdzie toczy się ich całe życie. Klasztor żyje według dewizy św. Benedykta z Nursji: „Ora et labora” – módl się i pracuj. Siostry spotykają się siedem razy dziennie na wspólnej modlitwie, gdzie omadlają intencje Kościoła, świata i ludzi, którzy proszą o takie wsparcie. Jest to pierwsze i najważniejsze zadanie mniszek. Wielkie zadanie, ale i radość sióstr, które cieszą się, wiedząc, że są ludziom potrzebne.

Kiedy w 1957 r. siostry powróciły do Drohiczyna, klasztor wymagał wielkiego remontu, a siostry odbudowywały go własnymi rękami. W 1992 r. z inicjatywy wspólnoty w klasztorze uruchomiono opłatkarnię. Dziś przed zgromadzeniem staje kolejne wezwanie, bo i klasztor, i opłatkarnia wymagają gruntownego remontu. Potrzebne są nowe pomieszczenia i nowe maszyny. By cokolwiek udało się zrobić, potrzebne są pieniądze. Pieniądze, których mniszki nie mają.

Reguła zgromadzenia mówi wyraźnie, że mniszka ma nie wychodzić na zewnątrz, ale podejmować pracę w obrębie murów. Opłatkarnia jest właśnie takim dziełem, które można wykonywać w klasztorze, nie zakłócając życia we wspólnocie, służąc jednocześnie Bogu i ludziom.

Nie tak dawno przy wigilijnym stole dzieliliśmy się opłatkiem, przełamując nieraz trudne sprawy miedzy człowiekiem a człowiekiem. W tym wyjątkowym dniu w naszych domach gościły mniszki z Drohiczyna, przyszły ze słowami modlitwy, które wypowiadały, wypiekając opłatki. O swoich opłatkach mówią, że to mąka, woda, praca, modlitwa i żadnych konserwantów. Swoją pracę siostry wykonują w duchu uwielbienia Pana Boga. Modlą się, powierzają Bogu swoje dzieła i wypiekają kolejne arkusze z pięknymi wzorami. – My nie wychodzimy z klasztoru, ale w opłatkach przychodzimy do wszystkich rodzin, w hostii jesteśmy w każdym kościele. Towarzyszymy wszystkim wiernym, modląc się za całą wspólnotę Kościoła i każdą osobę, która tej modlitwy potrzebuje – przekonują siostry pracujące w opłatkarni.

Dziś siostry potrzebują naszego wsparcia. By dokonać dzieła stojącego przed wspólnotą, potrzebna jest pomoc wielu ludzi o dobrych sercach, tu liczy się każda złotówka, każdy wdowi grosz. Siostry za każde wsparcie dziękują, za każdą pomoc odwdzięczają się modlitwą. – Wierzymy, mamy taką nadzieję i ufność, że jeśli Pan Bóg będzie tego chciał, to utrzymamy to dzieło i znajdą się ludzie, którzy nam pomogą – z uśmiechem mówi s. Klara.

Opłatkarnia prowadzona przez siostry benedyktynki jest ważna dla dla całej diecezji. To jedyna w diecezji drohiczyńskiej opłatkarnia prowadzona przez zgromadzenie zakonne, wszyscy możemy teraz dopomóc, by w dolinie Góry Zamkowej mniszki z najstarszego zakonu w Kościele mogły mieszkać i pracować na chwałę Boga i ku pożytkowi ludzi. Od nas zależy, czy nadal w Drohiczynie będą wypiekane opłatki.

Siostry przypominają też, że kościół przy klasztorze w Drohiczynie przez cały dzień jest otwarty. Każdy może tu przyjść i zaczerpnąć ducha modlitwy. Przy okazji można spotkać siostrę, porozmawiać, poprosić o modlitwę.

* * *

Osoby pragnące wesprzeć materialnie drohiczyńskie benedyktynki potrzebne informacje znajdą na stronie www.drohiczynska.pl w zakładce wspólnoty/zakony.

Redakcja