Niedawno w tym miejscu zdradziłam pomysł mecenasa Stefana Hambury, który dąży do tego, aby w Berlinie zorganizować muzeum upamiętniające Polaków ratujących Żydów. Myśli o umieszczeniu tam repliki muzeum rodziny Ulmów z Markowej i kopii kaplicy z Torunia z dowodami bohaterstwa Polaków w czasie II wojny światowej. Alarm pana mecenasa, aby spieszyć się z ratowaniem historycznej pamięci, okazał się w pełni uzasadniony. Obecnie bowiem np. w Berlinie można zobaczyć wystawę pt. „Cisi bohaterowie”, upamiętniającą dobrych Niemców, którzy w latach 1933-45 pomagali Żydom. Niestety, nie ma tam żadnej wzmianki o tysiącach Polaków ratujących Żydów pod groźbą kary śmierci. Trzeba to postrzegać w kategorii skandalu, ponieważ berlińska wystawa dotyczy nie tylko Niemiec, ale również obszarów okupowanych, a do takich należał przecież teren Polski. – Niemcy tworzą swój własny historyczny PR. Nie ma on żadnego związku z faktami i z prawdziwą historią II wojny światowej – zauważa mecenas Hambura. Teraz widzimy, że na historyczne kłamstwo pracowano przez dziesiątki lat. Ważny sygnał świadczący o zdemaskowaniu antypolskiej polityki spotykamy 50 lat temu w Słowie Episkopatu do wiernych, datowanym na 3 maja 1968 r., które przygotował kard. Karol Wojtyła. Czytamy tam: „Usiłuje się mianowicie eksterminację Żydów, dokonaną w hitlerowskich obozach zagłady, przypisać Polakom. Jest to straszliwa krzywda moralna, jeśli się zważy, że w obozach tych poniosły śmierć miliony Polaków. Przez pamięć o naszych rodakach, a także w oparciu o wszystkie dowody miłości bliźniego, jakie w okresie okupacji Polacy wyświadczyli prześladowanym Żydom, domagamy się zaprzestania tej kłamliwej i krzywdzącej propagandy oraz jej prowokowania”. Te słowa napisali polscy biskupi już pół wieku temu.

Polaków stać na prawdziwy heroizm, co pokazali również po zakończeniu II wojny światowej. Do naszych narodowych bohaterów należą Żołnierze Wyklęci, którzy dopiero teraz wydobywani są z anonimowych dołów śmierci i z powszechnej niepamięci. Wewnątrz tego numeru „Niedzieli” sporo piszemy o bohaterach antykomunistycznego podziemia, którzy stawiali opór sowietyzacji naszego narodu, za co byli straszliwie torturowani, katowani w ubeckich więzieniach, skazywani na śmierć. Przy szczątkach Żołnierzy Wyklętych ekipy IPN-u znajdują święte znaki ich religijności, co potwierdza, że byli oni ludźmi wiary i że to wiara właśnie dawała im siłę do znoszenia więziennych męczarni. Symboliczny przykład zaufania Bogu do końca dał ppłk Łukasz Ciepliński ps. Pług, stracony 1 marca 1951 r. w warszawskim więzieniu na Mokotowie. Po drodze na miejsce egzekucji zdążył na więziennym dziedzińcu przyklęknąć, by wyjąć ukrywany w bucie medalik i włożyć go do ust... I tak poszedł na śmierć.

Podczas tegorocznych obchodów Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych wstrząsające było spotkanie z uczestnikami antykomunistycznego podziemia w byłej warszawskiej katowni przy Rakowieckiej. Prezydent RP Andrzej Duda podczas otwarcia tam wystawy pt. „Dowody zbrodni” dziękował za wolną Polskę. Premier Mateusz Morawiecki nazwał Żołnierzy Wyklętych naszymi największymi bohaterami i wyznał: – Gdyby się tak zdarzyło, że ja bym zapomniał o nich, to Ty, Boże, zapomnij o mnie. Doczekaliśmy więc czasów, gdy państwo polskie zachowuje się jak trzeba, starając się ocalić od zapomnienia męczenników PRL-u, którzy często nie mają nawet swojego grobu.