2018-03-21 09:42

Ks. Piotr Czarniecki
Edycja przemyska 12/2018, str. VIII

W Strachocinie w dniach 23-25 lutego odbywały się „Warsztaty dla rodziców, których dzieci odeszły z tego świata, bez względu na ich wiek i okoliczności śmierci”

Warsztaty miały charakter terapeutyczno-rekolekcyjny. Od strony psychologicznej prowadził je prof. dr hab. Józef Szopiński, natomiast za stronę duchową odpowiadał ks. Stanisław Mazur, wikariusz z parafii św. Jana Chrzciciela w Soninie. Warsztaty zorganizowała Fundacja „Przemienieni” im. św. Andrzeja Boboli.

Z ramienia Radia FARA na to wydarzenie udała się s. Paulina M. Januchta. Tak w czasie audycji dzieliła się doświadczeniem tego spotkania: „Udało mi się uczestniczyć w jednym dniu tych warsztatów i uważam to za wielki dar dla siebie. Szczególnie poruszające były dla mnie rozmowy z rodzicami, którzy uczestniczyli w tym wydarzeniu. Ponadto mogłam włączyć się we wspólne ćwiczenia, stworzyć wspólnotę z uczestnikami, zmierzyć się też ze swoją słabością, swoim bólem. Wzięłam także udział w modlitwie twarzą w twarz z Chrystusem przed Najświętszym Sakramentem.

Najbardziej poruszyły mnie rozmowy z uczestnikami warsztatów. Doświadczenie ogromnego bólu, a równocześnie nadziei, poszukiwanie „znaków nadziei” – usłyszałam, jak ci ludzie potrafią mieć otwarte oczy, uszy, żeby w pewien sposób nie stracić relacji ze swoim dzieckiem, które odeszło z tego świata… Były w tych ludziach zmagania wiary, pokonywanie swojego bólu po to, żeby nie zamknąć się na tych, którzy nadal żyją na ziemi, obok nich, w tym samym domu.

W warsztatach uczestniczyli rodzice, których dzieci odeszły w bardzo różnych okolicznościach – niektóre przed urodzeniem, inne kilka miesięcy po urodzeniu, syn, który zginął w wypadku, córka, która popełniła samobójstwo, dziecko niepełnosprawne, które przez 20 lat bez przerwy potrzebowało opieki… Prawdziwe, za każdym razem w jakiś odmienny sposób dramatyczne, historie żywych ludzi.

Teraz zatrzymam się nad elementem duchowym warsztatów. Ks. Stanisław Mazur codziennie był do dyspozycji uczestników, gdy ktoś potrzebował rozmowy czy spowiedzi. I ludzie z tej możliwości korzystali. Każdego dnia była Eucharystia. Podczas Mszy św., w której uczestniczyłam, zatrzymały mnie szczególnie dwie rzeczy. Jedną z nich było kazanie ks. Stanisława, który najpierw zapytał uczestników, co szczególnie poruszyło ich w usłyszanym Słowie Bożym, w liturgii Słowa, a potem na podstawie tego wyjaśniał, wzywał do wierności temu Słowu, głosił dobroć Pana Jezusa. Tego dnia odczytywany był fragment o miłości nieprzyjaciół i głównym tematem kazania stało się przebaczenie. Drugą rzeczą była modlitwa wiernych w formie modlitwy spontanicznej. Uczestnicy powierzali Panu Jezusowi bardzo osobiste, bardzo ważne sprawy i czynili to bardzo szczerze.

Ważnym momentem była też modlitwa przebaczenia przed Najświętszym Sakramentem. Modlitwa, którą prowadził ks. Stanisław Mazur, zachęcając do wspólnego wypowiadania słów przebaczenia dotyczących bardzo konkretnych sytuacji i osób – począwszy od przebaczenia sobie samemu, po bliskie i dalsze osoby.

Jeśli weźmie się pod uwagę ilość czasu, to zdecydowanie główną częścią warsztatów były spotkania z prof. Józefem Szopińskim, psychologiem, psychoterapeutą z Lublina. Były to swego rodzaju ćwiczenia dotyczące konkretnych sytuacji tych, którzy chcieli, aby nad nimi się pochylić. Pan Profesor podpowiadał, zadawał pytania, ale także inni uczestnicy mogli się wypowiadać na dany temat. Rozmowa połączona była też z elementami dramy, krótkimi scenkami, oraz z rysowaniem.

Tagi:

dziecko utracone