2018-04-04 10:33

Ks. Ireneusz Skubiś
Edycja częstochowska 14/2018, str. II

Bardzo chętnie wracam pamięcią i sercem do pielgrzymek do Ziemi Świętej. Tam można przypomnieć sobie Jezusa – żyjącego, nauczającego, dokonującego cudów, uzdrawiającego, cierpiącego, umarłego i zmartwychwstałego. Można chodzić po Jego śladach, nawiedzać miejsca z Nim związane, m.in. miejsce, gdzie wstąpił do nieba, jakże radosne miejsce! Religia chrześcijańska jest religią radosną. Bo jest to religia nieba. Bóg przecież przeznaczył człowieka do wiecznej szczęśliwości, a Jezus Chrystus, Zbawiciel człowieka, pokazał, jak każdy z nas jest kochany przez Boga. Dlatego też Jezusowe polecenie: „Idąc na cały świat, nauczajcie wszystkie narody” (por. Mt 28, 19), wyraża jedną z najpiękniejszych prawd o Bogu i człowieku. Jako wyjątkowo piękne jawi się tu powołanie, które otrzymuje mężczyzna spełniający się w kapłaństwie...

Nie można żyć bez Boga. Ateista, który na sposób stały zapomniał o Bogu, w pewnym momencie może do Niego powrócić. Niewiara jest do czasu. Stąd trzeba myśleć o wiecznym przeznaczeniu człowieka. Popatrzmy tylko na św. Pawła. To ten Apostoł z wielkiego prześladowcy Chrystusa stał się w pewnym momencie Jego wiernym wyznawcą, z Szawła stał się Pawłem, choć nigdy osobiście nie spotkał się z Jezusem, gdy Ten chodził po ziemi. Po cudownym spotkaniu z Jezusem pod Damaszkiem z wielką radością zaczął głosić Chrystusa, i to ukrzyżowanego, i mówił: „Dla mnie żyć to Chrystus” (Flp 1, 21).

Powinniśmy sobie uświadomić, dla kogo żyjemy. Pawłowe słowa winien nieustannie mieć w swojej świadomości każdy kapłan. Dla mnie żyć to Chrystus – powinien mówić sobie z radością każdy chrześcijanin. To wielka radość żyć w obecności Chrystusa.

Tę radość widzimy w naszej archidiecezji, kiedy patrzymy na nowe kościoły, na ich architekturę, w tym piękne ołtarze, prezbiteria, witraże. Takie radości, mniejsze i większe, mające swoje źródło w wierze, dostrzegamy w obcowaniu z drugim człowiekiem, który często jest wyraźnym Bożym drogowskazem na naszej życiowej drodze. To jest radość chrześcijańska i radość wiary. Tyle mamy powodów do takiej radości! Bo wiara po zmartwychwstaniu Chrystusa jest pełna i wspaniała.

Idźmy zatem w życie z radością, nie posępni i smutni, bo nasza wiara jest radosna i twórcza. Bóg wygrał nas przez swoją mękę i naprawdę żywi do każdego z nas, grzesznika, przecież wielką miłość. Bądźmy więc szczęśliwi, ufni i spełnieni w Bogu, który wszystko i wszystkich pociąga do siebie.

Tagi:

modlitwa Bóg