Relikwie zupełnie nieznanego u nas świętego franciszkanina określanego mianem orędownika od bólów głowy. To była szybka akcja. Rozegrała się w ciągu ostatnich trzech miesięcy. – Dzięki osobistemu wstawiennictwu abp. Grzegorza Rysia dwa tygodnie temu odebrałem relikwie z rąk Metropolity Lwowskiego – opowiada. I pokazuje zdjęcia z uroczystości, wspomina serdeczność abp. Mieczysława Mokrzyckiego i całe to prowadzenie bł. Jakuba.

– Dlaczego mówi ksiądz, że on sobie wybrał Łódź i że to nie jest przypadek? – pytam. – Nie wiem czemu, ale wyraźnie czuję, że on chce tu być – odpowiada. – Może tu chce dokonać jakiegoś cudu, by zostać świętym? – zastanawia się. I trudno temu zaprzeczyć. Ks. Grzegorz pokazuje mi relikwie – kawałek kości – i tak jakoś spontanicznie całuję te święte cząstki, bo zarażona entuzjazmem księdza chyba wierzę, że to był i jest ktoś i że może pomóc na te moje migrenowe bóle. I zapewne swoim orędownictwem uzdrowi wielu, którzy o to poproszą. Do przyjęcia relikwii – pierwszych w blisko stuletniej historii – szykuje się cała parafia. Ucząc się błogosławionego. Na pamięć i sercem. Uroczystego wprowadzenia dokona bp Edward Kawa, biskup pomocniczy Lwowa, 3 kwietnia o godz. 18, w dniu kościoła stacyjnego.

Czy mnie znasz?

To niesamowita historia. Jest rok 2016. Ks. Grzegorz jedzie na Ukrainę do swojego przyjaciela do Czerwonogradu. Tu dowiadują się, że na terenie archidiecezji lwowskiej, w jednym z kościołów, odnaleziono relikwie bł. Jakuba Strzemię. Te relikwie to liturgiczne szaty, w których był pochowany, a które w 1910 r. – przy okazji przekładania doczesnych szczątków do nowej trumienki – umieszczono w specjalnych szafeczkach i zagubiono.

Obaj udają się do Lwowa i tu na plebanii jednego z kościołów, u ks. Jacka Waligóry, oglądają grobowe pontyfikalia złożone na stole – mitrę, ornat, rękawiczki, pas i pastorał. Dopiero co wydobyte. Jeszcze nietknięte ręką konserwatora, historyka, specjalisty. – To było dla mnie wielkie przeżycie – mówi ksiądz – czułem, że nieznany mi błogosławiony stał mi się tak bardzo bliski i wręcz słyszałem to pytanie: Czy mnie znasz? – dopowiada. Zresztą nie tylko ksiądz stał wobec szat bł. Jakuba jak zahipnotyzowany. Oglądając fotografie z tej chwili, ma się wrażenie, że to coś szczególnego, ważnego, że ten XIV-wieczny błogosławiony chce o sobie przypomnieć i zwrócić uwagę – nie, nie na siebie, ale na Boga, u którego potrafi wyprosić nam zdrowie. Bł. Jakub jest też określany przyjacielem dzieci – może więc w obliczu tylu zagrożeń współczesności chce być niejako orężem w walce ze złem? I podporą dla nas, rodziców?

Od tamtej chwili bł. Jakub zagościł na stałe w myślach i sercu łódzkiego kapłana. 21 października ubiegłego roku wybrał się na odpust ku czci błogosławionego do Halicza. To pierwsza jego stolica biskupia. I wtedy zapragnął, by do Łodzi trafiły relikwie świętego. – Pomyślałem: Skoro nie dajesz mi spokoju, zabiorę cię do siebie – uśmiecha się ks. Grzegorz.

Dzięki pomocy abp. Rysia 28 lutego ksiądz odebrał we Lwowie relikwie. To relikwie pierwszego stopnia. – Nie wiedziałem, co dostanę, a abp Mieczysław Mokrzycki dał mi coś najcenniejszego – z czego bardzo się cieszę – podkreśla. Opowiada o spotkaniu w kaplicy arcybiskupów lwowskich, o gościnności, o tym, że we lwowskiej katedrze przy ołtarzu, przed którym śluby składał król Jan Kazimierz, stoi właśnie relikwiarz – trumienka ze szczątkami bł. Jakuba. W każdą drugą sobotę września ulicami Lwowa przechodzi uroczysta procesja z tymi szczątkami.

Wszystko, jak z płatka

A w Łodzi? W Lodzi po uroczystym wprowadzeniu, które zapoczątkuje spotkanie z o. Rafałem Antoszczukiem 24 marca i rekolekcje głoszone przez bp. Edwarda Kawę (31 marca – 3 kwietnia), ludzie będą poznawali nowego na terenie naszej archidiecezji błogosławionego. Ks. Grzegorz też dopiero go odkrywa. – Jestem na etapie poznawania go – przyznaje i pokazuje swoje ostatnie znalezisko, czyli wydaną w 1909 r. książkę bp. Bandurskiego „Wielki apostoł bł. Jakób Strepa” (bo tak był nazywany na wschodzie Polski), której jedyny egzemplarz wyszperał w krakowskim antykwariacie. Dzięki niej wie już więcej. Także ta książka to działanie bł. Jakuba. Tak, jak relikwiarz – nietypowy, bo wykonany na kształt relikwiarza z Kalwarii Pacławskiej – biskupiej mitry, wyhaftowanej.

– Pojechałem do hafciarni, po cywilnemu. Spytałem, ile kosztowałby jeden egzemplarz, pani zaśmiała się i stwierdziła, że zamówienie to tysiąc sztuk, a nie jedna, bo nie opłaca się uruchamiać maszyny. I wtedy osoba, która była ze mną powiedziała: – To ksiądz, a mitra jest na relikwiarz świętego. Pani od razu zmieniła zdanie, zrobiono nam relikwiarz bez problemu – opowiada ks. Grzegorz. I kolejny raz podkreśla, że to, iż to wszystko idzie jak z płatka, jest zasługą franciszkanina ze Lwowa.

Możesz być uleczony

W łódzkiej parafii już zaplanowano, że co roku – 21 października o godz. 18 – sprawowana będzie specjalna Msza św. ku czci bł. Jakuba, podczas której na głowę wiernych nakładana będzie mitra z relikwiami. Tegorocznej uroczystości będzie przewodniczył abp Grzegorz Ryś. Tymczasem relikwiarz znajdzie swoje miejsce w gablocie ustawionej na jednym z filarów – tak, by każdy, kto tego potrzebuje, mógł dotknąć głową szczątków błogosławionego od bólu głowy, który przez wrażliwość i spotykanych ludzi dotarł do łódzkiego księdza i razem z nim przyjechał do Łodzi.

Czy ksiądz modli się już do niego? – Na razie się ze sobą oswajamy, uczymy, ale jestem zafascynowany tą postacią i wierzę, że ten powiernik króla Jagiełły i św. królowej Jadwigi chce, byśmy sobie o nim przypomnieli – przyznaje.