Reklama

Aspekty

Dla Pana Boga

W maju tego roku przybyło w naszej diecezji trzech nowych diakonów

Maciej Krawcewicz

W maju tego roku przybyło w naszej diecezji trzech nowych diakonów

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mała liczba alumnów w naszym seminarium duchownym jest rzeczywistością, z którą jako diecezja musimy się zmierzyć. Warto zastanowić się nie tylko nad przyczynami takiej sytuacji, ale również pomyśleć, czy jako wierzący mamy jakiś wpływ na zmianę? A może aktualny stan rzeczy to już sygnał, że trzeba zacząć się bać o powołania? – Jako ludzie wierzący nie powinniśmy oczywiście panikować, co nie znaczy, że nie mamy podejść do tej sprawy poważnie i dojrzale. Trzeba stawiać pytania, analizować i zastanawiać się. Wszyscy musimy pomyśleć nad tym, jaka jest nasza troska o powołania. Jaka w ogóle jest nasza świadomość różnych powołań w Kościele – mówi ks. Tadeusz Kuźmicki.

Czy z naszą modlitwą jest coś nie tak?

Nieraz słyszeliśmy, że takich będziemy mieli kapłanów, jakich sobie wymodlimy. Stąd łatwo wyciągnąć wniosek, że widocznie to nam nie zależy. – Nie chciałbym mówić, że nasza modlitwa o powołania jest niewystarczająca. Przecież mamy Przyjaciół Paradyża i inne osoby, które naprawdę szczerze modlą się za księży, za powołanych i o powołania. Jednak to powiedzenie powinno nam przypominać, że kapłan jest z ludu brany i dla ludu ustanowiony – podkreśla ks. Kuźmicki. – Kandydaci do seminarium zwykle nie biorą się z innej diecezji czy z innego kraju albo kontynentu. Biorą się przede wszystkim z naszej diecezji, z naszych rodzin, z naszych parafii. Dlatego trzeba sobie uświadomić, że powołania rodzą się też z naszej kondycji wiary.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Zdaniem ojca duchownego istotny jest też klimat, który tworzą wszyscy wierzący. Od niego często zależy, czy powołanie w ogóle zacznie kiełkować: – Zastanówmy się, na ile żyjemy wiarą, jak bardzo jest ona obecna w naszym życiu. Spójrzmy choćby na niedzielne Msze św. w naszych kościołach. Jak wiele młodych osób tam widzimy? A jeśli ktoś powie swoim kolegom, że chce iść do seminarium – czy to się spotyka z pozytywnym odzewem? Czy pozytywnie reaguje rodzina? Czy młody człowiek ogłaszający taką decyzję może liczyć na entuzjazm i akceptację? Kiedyś jednak wyglądało to inaczej. Inny też był status księdza. Więc liczba powołań to kwestia złożona i nie zrzucałbym całej odpowiedzialności wyłącznie na modlitwę. Musimy mieć świadomość, że powołania są zawsze z parafii dla innej parafii – bo przecież nie jest się księdzem po to, żeby w swojej rodzinnej parafii pozostać.

Reklama

Co zrobić dla powołań?

Stworzenie odpowiedniego klimatu to proces złożony, nie stanie się to z dnia na dzień. Może więc rozwiązaniem byłby jakiś wielki szturm do nieba w tej sprawie? – Modlitwa za powołanych jest zawsze potrzebna, co do tego nie ma wątpliwości. Ale – tak jak mówiłem – chodzi również o klimat do rodzenia się powołań. Czy urządzić teraz jakiś szturm modlitewny i czekać, aż w cudowny sposób coś się zacznie dziać? Czy jeśli, powiedzmy, diecezja podejmie intensywną tygodniową modlitwę połączoną z postem, to zaowocuje to siedmioma kandydatami, bo siedem dni trwała ta inicjatywa? Takiej zależności nie ma – tłumaczy ks. Kuźmicki. – W modlitwie chodzi o coś innego. Kiedy się modlimy, to przede wszystkim w nas się coś dokonuje, więc jeśli modlimy się o powołania, to też zaczynamy myśleć o własnym powołaniu. A jednocześnie mamy wciąż w głowie słowa z Pisma Świętego: „Proście więc Pana żniwa, aby wyprawił robotników na żniwo swoje”. Sam Pan Bóg zachęca nas do takiej modlitwy i chce, żeby świadomość kwestii powołań była w nas aktywna. Nie jednorazowo, ale stale.

Musimy stawiać pytania

Powołanie nie bierze się znikąd. Nawet jeśli myśl o nim pojawia się nagle, to poprzedzają ją różne sytuacje, rozmowy, spotkania itd. – Osobiście jestem zwolennikiem stwierdzenia, że powołanie to pytanie o moje miejsce w świecie i moje miejsce w Kościele. I to dotyczy wszystkich ludzi, każdy powinien sobie takie pytanie postawić. I takie pytania stawiamy. Co więcej, wciąż odkrywamy nowe powołania. Każdy z nas został kiedyś powołany do bycia dzieckiem. A później przyszło powołanie do bycia młodym chłopakiem czy dziewczyną, do bycia uczniem, maturzystą, pracownikiem. I wreszcie powołanie do małżeństwa czy też właśnie do kapłaństwa – wybieram to, bo widzę w tym jakąś wartość, bo mnie to pociąga. O to trzeba walczyć, z tym trzeba się zmagać. Tak jest z każdym powołaniem – mówi ks. Kuźmicki. – Na drodze jednego powołania będą pojawiać się następne. Najpierw jest powołanie do bycia księdzem, potem do bycia wikarym, proboszczem, a wreszcie księdzem seniorem. Najpierw jest powołanie do małżeństwa, potem do bycia rodzicem, a potem do bycia dziadkiem. Chodzi o to, żeby swoje powołanie odkryć i realizować. A do tego trzeba zadawać sobie pytanie o swoje miejsce – dodaje.

Reklama

Odkrywając zatem swoje miejsce w Kościele i angażując się w życie tej wspólnoty, przyczyniamy się realnie do tworzenia atmosfery, w której będą się rodzić nowe i piękne powołania, również te do kapłaństwa.

Tworzenie pozytywnej atmosfery wokół powołań jest istotne zwłaszcza dzisiaj, kiedy ilość ataków na księży nie zachęca do wejścia na drogę kapłaństwa. Ważny jest też dobry przykład. – Kiedy młody chłopak widzi księdza, który pięknie realizuje swoje powołanie, to może mu podsunąć myśl o kapłaństwie. Nie chodzi tu jednak o kopiowanie czyjejś drogi. Wzory nas pociągają, ale ostatecznie to za Panem Bogiem musimy iść – mówi ks. Kuźmicki.

A jak jest z negatywnymi obrazami kapłaństwa, z księżmi nieradzącymi sobie z powołaniem, z krytycznymi głosami w społeczeństwie? – Podobnie. Mogą nas zniechęcać, zasmucić, ale nie powinny zagłuszać Bożego głosu. Dobrze, że te trudności się pojawiają, bo one oczyszczają naszą motywację. Zmuszają do postawienia pytań o naszą drogę, o nasze prawdziwe pragnienia.

Reklama

Lęk czy wygoda?

Mówi się, że dzisiejsze czasy nie sprzyjają podejmowaniu poważnych decyzji przez młodych ludzi. Coraz mniej osób chce podejmować zobowiązania na stałe, co widać choćby w liczbie zawieranych związków małżeńskich. Tam, gdzie rządzi lęk lub wygoda, trudno również spodziewać się masowych zgłoszeń do seminarium.

– W każdym z nas jest chęć pójścia łatwiejszą drogą, choć Ewangelia podpowiada, żeby przechodzić przez ciasną bramę. Podobnie jest ze strachem przed czymś nowym. W każdym z nas może się pojawić. I to jest zupełnie naturalne. A jednak – jak podkreśla papież Franciszek – warto zaryzykować i pójść drogą powołania, mimo lęku, mimo spodziewanych trudności – przypomina ks. Tadeusz. – W słowie na Niedzielę Dobrego Pasterza papież Franciszek napisał, że z powołaniem związane są obietnica i ryzyko. Ale dla Pana Boga warto zaryzykować i postawić na jedną konkretną drogę życia, mimo że od razu nie zobaczymy owoców tej drogi. Kiedy Jezus powołał rybaków, oni zostawili rodzinę, dobrze prosperującą firmę, wszystko co znali i po prostu poszli. Co dostali w zamian? Chodzili za Jezusem. Raz byli tu, raz tam, nie było stałości miejsca, różne były reakcje spotykanych ludzi. Owoce zaczęły pojawiać się później. A na końcu, jak mówi tradycja, wszyscy Apostołowie oprócz św. Jana ponieśli śmierć męczeńską. Ale to była ich droga. I tak jest z każdym powołaniem. To jest droga konkretnego człowieka.

Dla Pana Boga warto

Jakie zatem wnioski płyną dla nas? Mamy duży wpływ na powołania. Często wiele zależy nawet od – wydawałoby się błahych – rozmów, komentarzy, reakcji i zachowań. Ostatecznie to sam Pan Bóg powołuje swoich kapłanów, więc powinniśmy cieszyć się Jego decyzjami. No właśnie – czy cieszymy się słysząc, że Pan kogoś nowego powołał, czy dziękujemy za to? To kolejne pytania, które trzeba sobie stawiać.

A co wahającym się młodym mężczyznom ma do powiedzenia ojciec duchowny? – Zacytowałbym przede wszystkim papieża Franciszka, który mówi, że warto zaryzykować. Czasami w życiu jest tak, że coś nas ciągnie, coś nas zaciekawia i wtedy warto to sprawdzić. Jan Paweł II powiedział, że jeżeli czujesz w swoim wnętrzu choćby łagodny powiew Bożego wezwania, by pójść za Nim, to idź za tym powołaniem odważnie. Powołanie nie jest czymś oczywistym, jasnym i klarownym. Tu nie dostaniemy mapy, która nam konkretnie wskaże, gdzie jechać. Powołanie jest subtelne i jest pewną tajemnicą. Dlatego warto zaryzykować, żeby później mieć też pewność, że dało się sobie czas na rozeznanie. Więc to mógłbym powiedzieć wahającym się: dajcie sobie czas na rozeznanie powołania. I zaryzykujcie. Bo dla Pana Boga warto ryzykować.

Podziel się:

Oceń:

0 0
2019-07-10 09:42

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Bp Solarczyk będzie modlił się na Jasnej Górze w intencji powołań

episkopat.pl

Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Powołań bp Marek Solarczyk w sobotę, 9 maja, będzie przewodniczył Mszy św. w Kaplicy Cudownego Obrazu na Jasnej Górze w intencji rozeznających powołanie, rodzin powołanych i osób wspierających powołania

Więcej ...

Francja: wyjątkowa Wielkanoc z rekordową liczbą nowych katolików

2024-03-26 18:40

twitter.com

Kościół we Francji przygotowuje się w do wyjątkowej Wielkanocy z kolejną rekordową liczbą katechumenów. Choć dokładne dane nie zostały jeszcze ogłoszone, to szacuje się, że chrztów dorosłych będzie w tym roku o co najmniej 30 proc. więcej. To prawdziwa epidemia, a raczej niespodziewany cudowny połów - przyznaje ks. Pierre-Alain Lejeune, proboszcz z Bordeaux.

Więcej ...

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem...

Wiadomości

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem...

Nowenna do Miłosierdzia Bożego

Wiara

Nowenna do Miłosierdzia Bożego

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

Kościół

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Kościół

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę,...

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Wiara

Jak przeżywać Wielki Tydzień?

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Kościół

Abp Galbas: Mówienie, że diecezja sosnowiecka jest...

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...

Wiara

Świadectwo Abby Johnson: to, że zobaczyłam aborcję na...

Komisja Liturgiczna: apel do kapłanów o wygłaszanie...

Kościół

Komisja Liturgiczna: apel do kapłanów o wygłaszanie...