Reklama

Tylko miłość...

Miłość jest trzecią i najważniejszą cnotą teologiczną. To miłość decyduje o byciu człowieka; nadaje kształt ludzkiemu istnieniu. Jak powie św. Augustyn: "Każdy żyje swoją miłością, albo dobrze, albo źle", i dalej on: "Ciężarem moim jest moja miłość. Dokądkolwiek jestem unoszony, przez nią jestem unoszony".

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Istnieją dwie koncepcje znaczeniowe terminu miłość: pierwsza, starożytna przekazana przez Platona, określana greckim słowem eros, druga, chrześcijańska - agape. Leżą one u podstaw dwóch różnych więzi międzyludzkich.
Eros platoński to miłość, która kocha to, co uważa za warte miłości. Jest więc miłością emocjonalną i egocentryczną: kocham kogoś, bo jest mi z nim dobrze i przyjemnie, lubię coś ze względu na estetyczny wygląd. Odruch jej wynika jedynie z czysto naturalnych uczuć.
Agape chrześcijańska to miłość, która kocha nie dlatego, że ktoś jest wart miłości, tylko żeby był jej wart. Jest zatem miłością stwórczą i bezinteresowną. Agape jest miłością stwórczą, bo pragnie tworzyć w człowieku dobro, coraz więcej dobra. Ktoś, otrzymując specjalne łaski od Boga, dziwi się, dlaczego został nimi obdarzony. A przecież miłość agape zstępuje na niegodnych, zstępuje na nas wszystkich, bo wszyscy jesteśmy niegodni i wszyscy potrzebujemy miłości stwórczej, stwarzającej dobro. Dramat Boga, który jest Miłością, polega na tym, że On nie może rozlewać swojej miłości w pełni, że nie może zalać nią duszy ludzkiej, którą kocha bez miary. Bóg ciągle poszukuje takich otwartych serc, na które mógłby rozlewać bez miary swoją nieskończoną miłość. Agape ogarnia również człowieka miłością bezinteresowną. Nam czasami wydaje się, że Bogu trzeba się podobać, zasłużyć na Jego miłość. A przecież On kocha nas dlatego, że jesteśmy jego dziećmi, nie dlatego, że jesteśmy czegoś warci.
Co więcej, w chrześcijańskiej koncepcji miłość jest również charis - cnotą teologiczną - darem Ducha Świętego uzdalniającym człowieka do zjednoczenia się z Bogiem. Tak więc miłość chrześcijańska zstępująca ku człowiekowi, kocha to, co nie jest warte miłości.
Tak więc, miłość chrześcijańska, która zstępuje z góry, od Boga, i którą przyjmuje człowiek przez wiarę, nie może być w nim zamknięta. Miłość jako dobro musi się rozlewać, musi być przekazywana. Agape to Chrystus, który żyje w człowieku i który przez niego i w nim chce kochać innych. Człowiek obdarzony miłością agape - miłością bezinteresowną - sam zaczyna kochać, a ściśle mówiąc, Chrystus w nim zaczyna kochać innych. Agape jest miłością nie tyle emocjonalną, ile miłością woli, która chce obdarzać dobrem.
Agape jest także miłością tworzącą komunię, wspólnotę międzyludzką. Kontakt między ludźmi to często problem uczuć. Są trzy podstawowe warianty emocjonalnych relacji międzyludzkich opartych na:
- uczuciach pozytywnych - ktoś jest mi bliski, odpowiada mi, lubię go, chcę z nim być; uczucia te występują zarówno w stosunku do Boga, jak i do człowieka - tu mówimy o różnych odmianach miłości: małżeńskiej, rodzinnej, przyjacielskiej, miłości bliźniego;
- pewnego rodzaju emocjonalnej pustce - nie przekonuje mnie określona osoba;
- na uczuciach negatywnych - uczucie niechęci też może występować zarówno w odniesieniu do drugiego człowieka, jak i do spraw związanych z Panem Bogiem.
Ludzkie więzi oparte na uczuciach pozytywnych to więzi naturalne. Tego rodzaju uczucia i więzi mogą rodzić się wśród każdej grupy ludzi. Często można spotkać ludzi bardzo ze sobą zgranych w sensie więzi naturalnych, zgranych na zasadzie wspólnych interesów. Jednak naturalne uczucia pozytywne są czymś bardzo nietrwałym. Pojawiają się kryzysy. Rzeczywistość na każdym kroku dostarcza nam tysięcy dowodów. Dopiero naturalne uczucia pozytywne wzmocnione tą miłością, która jest dziełem Chrystusa, a przez nas nieustannie rozwijaną - trwają do końca. Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ specyfiką miłości chrześcijańskiej jest chrystocentryzm w podwójnym znaczeniu tego słowa - po pierwsze, Chrystus jest najwyższym i jedynym wzorem miłości: "Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemne miłowali, tak jak Ja was umiłowałem" (J 13, 34), po drugie, miłość chrześcijańska jest miłością Chrystusa w nas: On jest naszą Drogą, Prawdą i Życiem. Jest tym, który myśli, modli się, żyje w nas i kocha nas swoją miłością.
Stworzone przez agape więzi międzyludzkie potrafią przetrwać nawet samą śmierć. Nie jest ważne, kim jest ten drugi - brzydki czy ładny, miły czy niemiły, pełen wad i grzechów czy też nie. Ważne, że miłość chce go kochać, aby mógł on stawać się lepszym. Ta miłość agape, która wzrasta w człowieku na skutek zstępowania do jego serca Chrystusa, wyraża się często w drobiazgach: w cieple spojrzenia, w akceptacji, w podziwie, w stałym życzliwym przyjmowaniu drugiego człowieka.
Przedstawiona istota miłości chrześcijańskiej upewnia nas, że miłość jest absolutną wartością. Świadczy o tym samo określenie przykazania miłości jako nowego przykazania Jezusowego i ujmowanie Boga jako miłującego Ojca i samej miłości. Paweł Apostoł głosi wyższość miłości w stosunku do wiary, nadziei i wszystkich darów charyzmatycznych: "największa jest miłość" (1 Kor 13,13). A św. Jan Apostoł mówi, że miłość jest jedynym i całkowitym wypełnieniem Ewangelii.
Taka miłość domaga się od nas odpowiedzi, wyrażającej się w miłości ku Bogu i człowiekowi. Przy czym w obu przypadkach mamy miłować we wspólnocie i czynem: "Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich" (Mt 18, 20) i: "Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą" (1 J 3,18).
Miłość ku Bogu wypływa z pierwszego przykazania miłości: "Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą" (Mk 12, 30). Jest ona ugruntowana faktem, że Bóg sam pierwszy umiłował człowieka (1 J 4,19). Św. Bernard napisze: "Przyczyną miłowania Boga jest Bóg; miarą - miłować bez miary. (...) Godny jest, oczywiście, aby Go miłować wzajemnie, zwłaszcza jeżeli się zważy, kto, jakich, ile umiłował". U chrześcijan miłość ku Bogu ogniskuje się w miłości ku Chrystusowi, który przyszedł od Ojca (por. J 7, 28-29) dla zbawienia świata i jest Znakiem miłości Boga ku ludziom i źródłem tej miłości w nich (por. J 17, 24-26).
Miłość ku człowiekowi wypływa z drugiego przykazania miłości: "Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego" (Mk 12, 31), gdyż we wszystkich stworzeniach przejawiają się "ślady" Boga. "Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty - wiekuista Jego potęga oraz bó-stwo - stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła" (Rz 1, 20). Zwłaszcza chodzi tu o człowieka, który został stworzony na "obraz Boży" (Rdz 1, 27). Drugie przykazanie miłości jest oparte na miłości samego Boga i stanowi kryterium jej autentyczności (1 J 4, 20-21). "Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała" (1 J 4, 12). Wyznacznikiem stopnia miłości ku ludziom jest miłość samego siebie (por. Mk 12, 31).
Św. Augustyn napisze: "Nie ma bowiem nikogo, kto by siebie nie kochał: ale trzeba szukać właściwej miłości, a unikać zdrożnej. Kto by bowiem ukochał siebie porzuciwszy Boga, nie pozostaje nawet w sobie, ale wychodzi także z siebie".
Poza tym istotne jest, aby pomiędzy miłością ku Bogu i człowiekowi występowały właściwe relacje. Zawsze Boga winniśmy kochać na pierwszym miejscu, a dopiero w Nim - Bogu człowieka. Inaczej dochodzi do zaburzenia porządku miłości, a to jest grzechem. Gdy te dwie wspomniane miłości są ze sobą sprzeczne, następuje grzech śmiertelny. Największym grzechem jest taka miłość ku stworzeniom (ludziom, sobie, rzeczom), która łączy się z nienawiścią ku Bogu i walką z Nim. Inną postacią tego grzechu jest zapomnienie o Bogu i oziębłość w Jego służbie spowodowana zbytnim ukochaniem stworzenia.
Należy jeszcze dodać, że miłość jest jedyną cnotą teologiczną, która trwa w życiu wiecznym. Wiara i nadzieja ustąpią wobec uszczęśliwiającego widzenia Boga. Miłość, która jednoczy zbawionych z Bogiem i między sobą, łączy również ludzi z Bogiem i między sobą na ziemi. Tym samym stanowi też o związku, jaki zachodzi między żyjącymi na ziemi, przechodzącymi po śmierci przez czyściec i zbawionymi w niebie (świętych obcowanie). W istocie jedna i ta sama miłość Boża różni się jednak pod pewnym względem. W życiu doczesnym miłość Boża wypływa z wiary w Niego, a co za tym idzie, jest utracalna przez każdy grzech śmiertelny i często chwiejna. Miłość Boża w życiu wiecznym wypływa z bezpośredniego, jasnego poznania Boga, zwanego widzeniem uszczęśliwiającym. Jest przeto ostateczna, nieutracalna, ekstatyczna, przynosząca człowiekowi szczęście.
Ponieważ zbawienie nie jest niczym innym, jak zjednoczeniem z Bogiem, dlatego miłość, o ile stanowi to zjednoczenie, stanowi zarazem samo zbawienie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Podziel się:

Oceń:

2003-12-31 00:00

Wybrane dla Ciebie

W Nigerii trwa wojna religijna przeciw chrześcijanom

2025-09-23 19:48
Świątynia w Nigerii

Vatican Media

Świątynia w Nigerii

W południowej Nigerii prowadzona jest nie wprost wojna religijna przeciw chrześcijanom – powiedział Radiu Watykańskiemu prezes stowarzyszenia SIGNIS Afryka, komentując zabójstwo kolejnego kapłana w tym kraju. Jego zdaniem wszystko wskazuje na to, że zamach ten miał motywy religijne. Islamiści przemocą szerzą swoją religię. Chcą przejęć kontrolę na regionami, które w większości są zamieszkiwane przez chrześcijan – dodaje ks. Walter Ihejiriki.

Więcej ...

Toruń: Zmarł ks. prałat Stanisław Kardasz, działacz społeczny i opozycyjny

2025-09-23 18:29
Zmarł ks. prałat Stanisław Kardacz

Diecezja toruńska

Zmarł ks. prałat Stanisław Kardacz

Zmarł ks. prałat Stanisław Kardasz, wieloletni proboszcz parafii pw. Matki Bożej Zwycięskiej i Świętego Jerzego w Toruniu, działacz społeczny i opozycyjny związany z Solidarnością. Miał 88 lat – poinformowała we wtorek kuria diecezji toruńskiej.

Więcej ...

Zakon Maltański na Ukrainie: 4 miliony osób objętych pomocą

2025-09-23 17:31
Wielki Szpitalnik Zakonu Maltańskiego, Josef D. Blotz

Vatican Media

Wielki Szpitalnik Zakonu Maltańskiego, Josef D. Blotz

Ludzie na Ukrainie muszą otrzymać pomoc, aby poradzić sobie ze skutkami wojny, fizycznymi i psychicznymi. I to stara się zapewniać od początku Suwerenny Zakon Maltański. O wsparciu Ukraińców mówi mediom watykańskim Wielki Szpitalnik Zakonu Maltańskiego, Josef D. Blotz, który w zeszłym tygodniu odbył wizytę na Ukrainie.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Nowenna do św. Michała Archanioła

Wiara

Nowenna do św. Michała Archanioła

Święty od zadań trudnych

Wiara

Święty od zadań trudnych

Watykan/ Papież Leon XIV wprowadził nowy zwyczaj: wtorki...

Leon XIV

Watykan/ Papież Leon XIV wprowadził nowy zwyczaj: wtorki...

Agonia św. ojca Pio. Jak cierpiał wielki święty?

Kościół

Agonia św. ojca Pio. Jak cierpiał wielki święty?

Tragedia w USA. Nie żyją polscy żołnierze

Wiadomości

Tragedia w USA. Nie żyją polscy żołnierze

Nowenna do św. Ojca Pio

Wiara

Nowenna do św. Ojca Pio

Modlitwa św. Jana Pawła II o pokój

Wiara

Modlitwa św. Jana Pawła II o pokój

PILNE! Powtórzył się cud św. Januarego

Wiara

PILNE! Powtórzył się cud św. Januarego

A jednak małżeństwo górą! Papież mówi „stop”...

Felietony

A jednak małżeństwo górą! Papież mówi „stop”...