Podczas ostatnich 10 lat liczba członków ruchów wzrosła ponad dwukrotnie. I Kongres Ruchów Katolickich odbył się w czerwcu 1994 r. w Warszawie. Już wtedy pozwolił zobaczyć, jak dużym bogactwem i różnorodnością jest ten przejaw życia Bożego w Kościele. Przesłanie Ojca Świętego Jana Pawła II na I Kongres pozwoliło zauważyć, jak wielkie znaczenie Papież przywiązuje do rozwoju tego nurtu życia Kościoła. Ojciec Święty napisał: "Niezwykły rozkwit ruchów i stowarzyszeń katolików świeckich w Kościele jest jednym z wielkich znaków czasu, które trzeba ciągle na nowo odczytywać... Jest to dar Ducha Świętego dla Kościoła w naszych czasach, którego nie można zmarnować. Dzisiaj odnowa Kościoła przebiega w znacznej mierze tą właśnie drogą". O. Adam Schulz - przewodniczący Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich powtarzał już wielokrotnie, że ruchy i stowarzyszenia są rzeczywistością jeszcze mało znaną. Konsekwencją jest to, że w praktyce życia parafialnego ruchy i stowarzyszenia są często postrzegane jako przejaw religijnego indywidualizmu niektórych osób. Dlatego prace kongresowe, które pragniemy podjąć na terenie naszej diecezji, mają nadać ruchom i stowarzyszeniom adekwatną rangę i znaczenie w odniesieniu do życia Kościoła lokalnego. "Trzeba w tej dziedzinie nadrobić wiele zaległości, trzeba się wiele uczyć i zdobyć nowe doświadczenia, a dotyczy to nie tylko świeckich, ale także duszpasterzy" - uważa o. Schulz.
Co wnoszą ruchy i stowarzyszenia w życie Kościoła i społeczeństwa? Jeden z teologów powiedział, że "zostaliśmy wystarczająco zsakramentalizowani, ale niewystarczająco zewnagelizowani". Właśnie ruchy i stowarzyszenia są nadzieją, że ludzie ochrzczeni zostaną również zewangelizowani, nie będą tylko biernymi członkami Kościoła, ale staną się świadkami Jezusa. W grupach i wspólnotach wiele osób odnawia więź z Bogiem. Tam poszukuje się odpowiedzi na pytanie, jak praktycznie i konkretnie łączyć wiarę z życiem codziennym. Formacja w ruchach jest odpowiedzią na pytanie; jak zachować wierność Bogu w trudnych doświadczeniach życia, pośród konfliktów, napięć, konfrontacji z kulturą przeciwną Ewangelii i nauczaniu Kościoła. Badania socjologiczne pokazują, że w ostatnich dziesięciu latach w Polsce nastąpiła zmiana motywacji zaangażowania w życie Kościoła od wiary bazującej na tradycji, przekazywanej przez rodzinę, do wiary opartej na osobistych wyborach. Dziś w Polsce potrzebujemy ludzi o prawym sumieniu, którzy potrafią rozwiązywać złożone problemy moralne w sposób zgodny z wartościami ewangelicznymi i ogólnoludzkimi. Stowarzyszenia gromadzące jedną grupę zawodową, np. lekarzy, nauczycieli, kolejarzy itp. wypracowują etykę zawodową, która pomaga w pracy i pozwala jasno określić się w dzisiejszym liberalizmie moralnym. Nie każdemu wystarcza życie religijne ograniczone do niedzielnej Mszy św. Wiele osób poszukuje głębszego doświadczenia wiary we wspólnocie uczniów Chrystusa. Ruchy są właśnie miejscem wypracowywania stylu życia człowieka świeckiego i odkrywania swego powołania do apostolstwa. Interesującą sprawą jest to, że rozwój i promocja powołania ludzi świeckich w ruchach pomaga jednocześnie w odnalezieniu duchowości i promocji roli powołania kapłańskiego i zakonnego. Aktualnie z ruchów wywodzi się ponad 70% powołań zakonnych i kapłańskich. Kościół w Polsce, mimo że cieszy się dużym procentem wierzących, potrzebuje nowej ewangelizacji. Tę pracę podjęły ruchy już w latach 70. Organizowane są różnorodne rekolekcje, seminaria, spotkania ewangelizacyjne wykorzystujące najnowsze środki przekazu. Trudno sobie wyobrazić życie współczesnego Kościoła bez aktywnego zaangażowania świeckich. II Kongres Ruchów i Stowarzyszeń, który odbył się w Warszawie w Roku Jubileuszowym, uświadomił nam jeszcze mocniej, że ruchy są szkołą formacji sumień, nadają Kościołowi nową dynamikę ewangelizacyjną, animują apostolat i kształtują życie społeczne. "Nie są jakąś przybudówką, ale należą do istoty współczesnego Kościoła" (Bp Piotr Libera).
Najbliższe spotkanie Rady Ruchów i Stowarzyszeń Diecezji Legnickiej ma służyć podjęciu zadań, które stoją przed ruchami i stowarzyszeniami na terenie diecezji. Ponieważ wszystkie grupy, ruchy i stowarzyszenia nie są samotnymi wyspami dryfującymi po morzu, ale cząstką całości, którą jest Mistyczne Ciało Chrystusa, potrzeba koordynacji ich działań. W tym celu biskup legnicki Tadeusz Rybak powołał Diecezjalną Radę Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich. Do Rady tej są zaproszeni wszyscy księża, przedstawiciele świeccy i liderzy poszczególnych grup. Nie może zabraknąć reprezentacji jakiejkolwiek grupy. Uczestnictwa w tej Radzie nie można traktować wyłącznie formalnie, ponieważ działalność ta ma przekładać się na konkretne kształtowanie świadomości eklezjalnej oraz dynamizowanie działań poszczególnych grup.
Głównym celem Diecezjalnej Rady Ruchów Katolickich Diecezji Legnickiej jest popieranie misji ruchów i stowarzyszeń katolickich w Kościele i społeczeństwie. Wśród zadań szczegółowych DRRK wymieniamy: a) dawanie świadectwa ewangelicznej jedności; b) wzajemne wspieranie się ruchów i stowarzyszeń swym charyzmatem w drodze do świętości, c) koordynowanie podejmowanych działań różnych ruchów stowarzyszeń i duszpasterstw; d) organizowanie wspólnych spotkań ewangelizacyjnych, kongresów, marszów, seminariów, rekolekcji, konferencji itd. Do zadań szczegółowych Rady mogą być powoływane różne zespoły w zależności od potrzeb. Zespoły te działają w jedności z Sekretariatem Rady. W ich skład wchodzą oddelegowani przedstawiciele ruchów, stowarzyszeń i duszpasterstw. DRRK podczas swych spotkań, odczytując znaki czasu, wskazuje na zasadnicze kierunki wspólnych działań.
Spotkanie Rady odbędzie się w piątek 30 maja o godz. 16.00 w Wyższym Seminarium Duchownym w Legnicy. Spotkaniu będzie przewodniczył bp Stefan Regmunt.