Łódź zasłynęła jednak nie tylko z rozwoju przemysłu i kupiectwa. Jej czołowymi przedstawicielami w ciągu wieków byli również zamożni mieszczanie. Historia pokazała, że miasto, które dla jednych zdawało się być jak Ziemia Obiecana, dla drugich stało się Ziemią Świętą, bo na niej żyli święci. To właśnie święci są najpiękniejszą ozdobą miasta i archidiecezji: św. Faustyna Kowalska, św. Maksymilian Maria Kolbe, św. Urszula Ledóchowska, św. Stanisław Kostka i bł. Rafał Chyliński, którego grób znajduje się w łódzkich Łagiewnikach. Naszą ziemię uświęcili także kandydaci na ołtarze: o. Anzelm Gądek, Wanda Malczewska, Stanisława Leszczyńska (położna z Auschwitz), ks. Tadeusz Burzyński i ks. Dominik Kaczyński.

W kulturze popularnej mocno zadomowili się święci, którzy kojarzą się nam z miłymi sytuacjami: św. Walenty, patron zakochanych i św. Mikołaj, który przynosi dzieciom świąteczne prezenty. Na nieszczęście jednak ci dwaj bohaterowie wiary są traktowani jak gwiazdy hollywoodzkich produkcji filmowych – przynoszą w końcu niezłe dochody przeróżnym gałęziom przemysłu. Komercjalizacja świętych nie jest jednak problemem nowym. Od średniowiecza rozwijały się przecież różne formy bogacenia się na relikwiach. Do dnia dzisiejszego kupczenie świętościami oraz magiczne traktowanie relikwii bywają gorzkimi argumentami w wypowiedziach tych, którzy całkowicie odrzucają kult świętych. Niestety zdarza się raz po raz, że katolicy – wdzięczni za łaskę otrzymaną od Boga przez wstawiennictwo konkretnego patrona lub błagając rozpaczliwie o wysłuchanie swojej modlitwy przez orędownictwo świętego – prezentują w swoich praktykach religijnych podejście do spraw wiary nie tyle ewangeliczne, co magiczne: kiedy wierzą na przykład, że wystarczy nacierać się jakimś konkretnym olejkiem, a Bóg będzie musiał wysłuchać modlitwy; albo ucałować relikwie świętego, a na pewno zdarzy się oczekiwany cud. Jednak święci nie są kupcami, a nasze kościoły nie mają nic wspólnego z miejskim targiem, gdzie dostaniemy wszystko. Kim zatem są święci i czy ich jeszcze potrzebujemy?

Święci są naszymi siostrami i braćmi, którzy przeżyli swoje życie na ziemi jako obywatele nieba – w ich decyzjach i całym postępowaniu można odczytać Ewangelię. Nie żyli dla siebie i nie umarli dla siebie. Żyli i dalej żyją dla Chrystusa. Życie każdego z nich można by opisać jakimś jednym zdaniem wypowiedzianym przez Pana Jezusa. Na przykład św. Maksymilian Kolbe, którego losy związane są ze Zduńską wolą, Łodzią i Pabianicami, pokazał swoim życiem i męczeństwem, co to znaczy, że „nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15, 13), a życie św. Matki Teresy z Kalkuty doskonale ilustrują słowa Jezusa: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40). Święci – jak wyraził się św. Jan Paweł II – mogą nas także zawstydzać, mobilizując tym samym do pracy nad słabościami swojego charakteru. Ukazują nam, że można pozostać wiernym Chrystusowi, niezależnie od okoliczności życia. Dlatego mogą stać się nam niezwykle bliscy, kiedy będziemy prosić ich o modlitwę i duchowe wsparcie.

Ze świętymi warto się zaprzyjaźnić – poznać dzieje swoich patronów z chrztu i bierzmowania, patronów swojej parafii i diecezji, ponieważ nie są tylko patronami struktur czy budynków, ale konkretnych osób, które zostały ochrzczone, należą do konkretnej wspólnoty parafialnej i diecezjalnej. Święci chcą nas inspirować do wiernego życia Ewangelią i pomagać nam w noszeniu życiowego brzemienia. W swoim życiu już pokazali, co to znaczy heroicznie kochać, ufać i wierzyć. Jesteśmy zatem wezwani do tego, by – jak oni – czynić naszą ziemię prawdziwą Ziemią Świętą.