Reklama

Niedziela Kielecka

Wyjątkowe 40 dni

Niedziela kielecka 9/2023, str. IV

Liturgia Środy Popielcowej w bazylice kieleckiej. W środku bp Andrzej Kaleta

T.D.

Liturgia Środy Popielcowej w bazylice kieleckiej. W środku bp Andrzej Kaleta

O wielkopostnych praktykach i pożytkach z nich wynikających z bp. Andrzejem Kaletą rozmawia Agnieszka Dziarmaga.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Reklama

Agnieszka Dziarmaga: Przed nami kolejny 40-dniowy czas Wielkiego Postu. Dlaczego akurat 40 dni? Jest szereg odniesień biblijnych wyjaśniających symbolikę 40 dni. Czy mógłby Ksiądz Biskup je przypomnieć?

Bp Andrzeja Kaleta: Wielki Post trwa od Środy Popielcowej do Mszy św. Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek. W Wielki Piątek i Wielką Sobotę przeżywamy post paschalny. Qadragesima – tak pierwotnie nazywano Wielki Post, czyli dosłownie 40 dni. Mają one swoje odniesienia do Starego i Nowego Testamentu. W Starym Testamencie liczba 40 pojawia się po wielokroć. 40 lat trwała wędrówka Narodu Wybranego przez pustynię, która była niczym innym, jak oczyszczeniem i przygotowaniem, aby wejść do Ziemi Obiecanej. Wody potopu zalewały ziemię przez 40 dni – tyle czasu było potrzeba na pokutę i nawrócenie. 40 dni Mojżesz przebywał na Górze Synaj, przed zejściem z tablicami Bożych przykazań. Przez 40 dni po narodzeniu dziecka kobieta była uznawana za nieczystą, a po tym czasie następował obrzęd jej oczyszczenia (dzisiaj nawiązanie stanowi święto Ofiarowania Pańskiego). Sięgając do Nowego Testamentu, widzimy, że Pan Jezus przygotowując się do swojej publicznej działalności, przez 40 dni przebywał na pustyni i pościł. Nasz Wielki Post jest nawiązaniem do tamtych wydarzeń, a swoimi korzeniami sięga historii zbawienia. Jest formą oczyszczenia i przygotowania do spotkania z sacrum,z Bogiem. Tradycja Wielkiego Postu upowszechniła się od IV wieku i trwa do dziś.

Jak zadbać o swoją duchowość w Wielkim Poście? Kościół zaleca nam w tym zakresie konkretne praktyki.

To modlitwa, post i jałmużna, które kierują człowieka do jego wnętrza i przygotowują na spotkanie z Bogiem. Są one esencją chrześcijańskiego życia, nie tylko w okresie Wielkiego Postu. Nie powinny być traktowane alternatywnie. Współczesny człowiek jakże często żyje w ciągłym napięciu, czuje się zagubiony. W takiej sytuacji, aby sobie pomóc poszukuje różnych terapii i systemów filozoficznych obcych naszemu euroatlantyckiemu kręgowi kulturowemu, zapominając o chrześcijańskich korzeniach. Te wartości są nieuświadomione i wciąż nie wiemy, jak cennymi i naturalnymi praktykami dysponujemy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Wśród nich jest modlitwa chrześcijańska, czyli rozmowa z Bogiem i wejście w sacrum. Człowiek zanurzony we współczesny świat postrzega tak rozumianą modlitwę jako coś trudnego – w sensie bycia przed Bogiem, rozmowy z Bogiem. Często odwołuję się do porównania. Czego potrzebuję człowiek zmarznięty w mroźny dzień? Źródła ciepła, ogrzania się. Wystarczy stanąć w kąciku i być przy tym źródle życiodajnego ciepła. A więc wystarczy wejść w przestrzeń sacrum i być wobec Boga, przywołać Go pragnieniem. „Na modlitwie nie bądźcie gadatliwi” – mówi Pan Jezus. Czyli modlitwa to nie tylko mówienie, ale słuchanie. W wielosłowiu jest pustosłowie. Aby Boga usłyszeć – a o to przecież chodzi, trzeba wreszcie przestać mówić. Modlitwa to uczenie się otwartości na Boga, to wczytywanie się w Słowo, bycie wobec Boga. Pięknie i metaforycznie napisał o modlitwie ks. Roman E. Rogowski w „Mistyce gór”: „Góry to ręce Ziemi wyciągnięte do Boga w geście modlitwy”. Trwajmy więc w obecności Boga, jak trwają góry. Jeszcze jeden przykład. Pewnego razu św. Jan Maria Vianney zauważył w kościele prostego, rozmodlonego człowieka, francuskiego chłopa. Zagadnięty, co robi, ów mężczyzna odpowiedział: „A jestem i patrzę na Niego”. Tylko tyle i aż tyle. I, co ważne, należy pamiętać, że modlitwa zawsze prowadzi nas do Chrystusa i Eucharystii. Możemy modlić się w różnych miejscach i sytuacjach, ale wszystkie one mają prowadzić do tej jednej, która jest ideałem, czyli do Eucharystii. Niczym jej nie można zastąpić.

Natomiast post wspiera modlitwę i dodaje jej mocy. Potocznie kojarzy się z odmówieniem sobie czegoś, z oczyszczeniem ciała, jednak nie jest on dietą! Post każe inaczej spojrzeć na nasze życie, stanąć wobec tego, czego się boimy. To jak pościmy, zależy od sytuacji, w jakiej jesteśmy. Nie dla każdego najlepsze jest odmówienie sobie czegoś do jedzenia. Może lepiej zrezygnować z Internetu, smartfona, może z długich rozmów telefonicznych.

Człowiek to jedność ciała i duszy nieśmiertelnej. Są w nim więc wyraźne dwa elementy: cielesny i duchowy. Wymiar cielesny w czasie Wielkiego Postu domaga się wstrzemięźliwości i postu w dziedzinie zmysłów: wzroku, słuchu, smaku, dotyku i węchu. Post w tym zakresie niech dokonuje się rozważnie – należy wybrać, co dla mnie będzie istotne. Jeśli np. ktoś grzeszy wzrokiem i to go pochłania, to tutaj należy znaleźć ograniczenie.

Reklama

Jałmużna jest emanacją dobra, które rodzi się pod wpływem modlitwy i postu. Musi mieć uzasadnienie duchowe. Ktoś powiedział, że jałmużna to papierek lakmusowy, który pokazuje, czy dobrze przeżyłem post. Jałmużna to coś więcej niż dawanie pieniędzy. Są ludzie, którzy nigdy ich nie dawali, ale z pewnością są jałmużnikami. Nie chodzi tylko o zakup wielkanocnego baranka Caritas czy pozyskanie czerwonego serduszka Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, co oczywiście może być i powinno, ale jałmużna to zdecydowanie coś więcej. Może nią być dar cierpliwości wobec innych osób, dar czasu, dar wysłuchania kogoś nudnego, dar stanięcia w obronie człowieka poniżanego czy bezinteresowna pomoc. To decyduje o naszym „humanitas”.

Wielkopostnej przemianie służą m.in. rekolekcje, które łączą się z sakramentem pokuty i pojednania. Powiedzmy o ich znaczeniu oraz o tym, jakie powinny być, by spełniały swoją funkcję?

Jedna z definicji człowieka określa go jako „homo viator” – wędrowiec, pielgrzym, bo przecież nieustannie wędrujemy w czasie – wokół nas zmieniają się ludzie, geografia, są nowe wydarzenia. I tak jak ten klasyczny wędrowiec, potrzebujemy zatrzymania i odnowienia sił duchowych, zatrzymania się dla refleksji nad życiem; co powinienem zrobić, by je uregulować, by nadać mu większy sens?”Recolligere” – to łacińskie słowo oznacza zbieranie na nowo, powtórnie. A zatem rekolekcje to kilkudniowy okres poświęcony odnowie duchowej, refleksji nad własnym życiem i ostatecznie pogłębienie relacji z Bogiem. Służą temu: wyciszenie, modlitwa, kontemplacja, konferencje, rachunek sumienia i spowiedź. Powinniśmy je przeżywać nie tylko w Wielkim Poście i Adwencie, ale również przy innych okazjach, np. kryzysu życiowego, albo gdy znajdujemy się przed ważną decyzją. Służą ożywieniu i pogłębieniu wiary, pozwalają zrozumieć Boże plany względem nas. Jakie powinny być? Forma zależy od nas. Musi być miejsce, czas i cisza, bo tylko w ciszy można usłyszeć głos Boga. Liczy się moja rozmowa z Nim, czyli modlitwa. Niekiedy w rekolekcjach szukamy tego, co spektakularne, a tymczasem trzeba znaleźć swoją własną drogę. Bycie z Bogiem nie jest nudne, tak jak bycie z kochaną Osobą nie jest nudne, choć powtarza się te same gesty, te same słowa. Nie zawsze rekolekcje nam się podobają, ale rekolekcjonista jest tylko człowiekiem. Trzeba zadać sobie trud uważnego wsłuchania się w słowa, znalezienia mojej ścieżki. Jeżeli nie daję szansy Bogu, to sobie nie daję szansy.

Wiele osób traktuje Wielki Post jako osobisty „challenge” na sprawdzenie swojej silnej woli, na umiejętność rezygnacji z pewnych rzeczy. Na ile takie podejście jest niezgodne z nauką Kościoła?

Jeśli zwracamy uwagę na „challenge”, to znaczy, że chodzi nam o sferę zewnętrzną. Podobno, jeśli lód wrzucimy do wody, to tylko 1/7 wystaje nad powierzchnię. „Titanic” utonął, bo trafił na te 6/7. Jeśli skoncentruję się na sferze zewnętrznej, to całość pozostanie niewidoczna. Chodzi o przestrzeń dla Boga, dla mnie. Wielki Post to czas, aby się na tę przestrzeń otworzyć, aby odnaleźć tam nie tylko siebie, ale nade wszystko Pana Boga, który mnie kocha.

Podziel się:

Oceń:

2023-02-21 13:37

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Co Bóg chce nam powiedzieć

©Piotr Slizewski - stock.adobe.com

W świadomości wierzących funkcjonuje jako coś zwyczajnego i naturalnego. Towarzyszy człowiekowi od narodzin do śmierci. W okresie Wielkiego Postu nabiera znaczenia szczególnego – przypomina o wielkiej miłości Boga do człowieka.

Więcej ...

Świętokrzyskie: W wypadku samochodowym zginął proboszcz

2024-12-11 07:21

Kuria Kielecka

58-letni proboszcz parafii w Mniowie zginął w wypadku, do którego doszło we wtorek wieczorem na drodze krajowej nr 74 w Ćmińsku (Świętokrzyskie) - ustaliła policja.

Więcej ...

Pier Giorgio Frassati jest znakiem dla dzisiejszej młodzieży

2024-12-11 14:50
Grób bł. Pier Giorgia Frassatiego

Włodzimierz Rędzioch

Grób bł. Pier Giorgia Frassatiego

Dokładnie dwa lata temu, w grudniu 2022 r., spotkałem się w katedrze w Turynie z arcybiskupem stolicy Piemontu Roberto Repole. To właśnie w turyńskiej katedrze znajduje się grób błogosławionego Pier Giorgia Frassatiego.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Chrystusowa miłość zmienia wszystko

Wiara

Chrystusowa miłość zmienia wszystko

Jezu, chcę Cię postawić na pierwszym miejscu w moim...

Wiara

Jezu, chcę Cię postawić na pierwszym miejscu w moim...

Obrońca prawdziwej wiary

Święci i błogosławieni

Obrońca prawdziwej wiary

Szokująca decyzja Tuska. TVN i Polsat będą podlegać...

Wiadomości

Szokująca decyzja Tuska. TVN i Polsat będą podlegać...

Nowenna przed uroczystością Niepokalanego Poczęcia...

Wiara

Nowenna przed uroczystością Niepokalanego Poczęcia...

Oświadczenie fundacji Lux Veritatis w sprawie działań CBA

Wiadomości

Oświadczenie fundacji Lux Veritatis w sprawie działań CBA

Pierina Gilli i Godzina Łaski, czyli objawienia w...

Wiara

Pierina Gilli i Godzina Łaski, czyli objawienia w...

Rektor UKSW: prof. Mirosław Kurkowski nie żyje

Kościół

Rektor UKSW: prof. Mirosław Kurkowski nie żyje

Agenci CBA weszli do obiektów Fundacji Lux Veritatis

Wiadomości

Agenci CBA weszli do obiektów Fundacji Lux Veritatis