W Lublinie, Puławach, Łukowie i Świdniku odbyło się uroczyste przekazanie paczek dla Polaków zza wschodniej granicy. Dzięki wielu darczyńcom z Lubelszczyzny udekorowane biało-czerwoną flagą kartony z żywnością jeszcze przed Bożym Narodzeniem trafią do ok. 2 tys. polskich rodzin w Ukrainie. Dla wielu z nich to niezwykle potrzebna pomoc humanitarna, a dla wszystkich znak serdecznej więzi z Ojczyzną.

Biało-czerwone paczki

Świąteczną akcję pod hasłem „Polacy – Rodakom” w 1999 r. zainicjował senator Stanisław Gogacz, w tym roku odbyła się ona po raz 23. – Przypominamy Polakom, że o nich pamiętamy, niezależnie od tego, gdzie mieszkają. Na tych paczkach urosło całe dorosłe pokolenie Polaków mieszkających na Kresach – mówi senator. Jak podkreśla, o wartości akcji świadczy nie tyle 15 kg żywności o długim terminie ważności, co opłatek i list z życzeniami świąteczno-noworocznymi. – Zawsze jest wielkie oczekiwanie na paczki, bo są one wyrazem solidarności z rodakami, którzy zostali poza granicami swojej Ojczyzny – mówi Stanisław Gogacz.

Przed pandemią bywały lata, w których dzięki współpracy wielu osób i instytucji udawało się przygotować nawet 4 tys. paczek, a transporty docierały nie tylko na Ukrainę, ale też na Białoruś i Litwę. – Teraz skupiamy się na pomocy Polakom w Ukrainie, a paczki radują serca naszych rodaków nawet w odległej Odessie – mówi senator. Wspomina, że podczas ubiegłorocznej akcji, a właściwie już po jej zakończeniu, bo w styczniu br., do organizatorów przyszła prośba o pomoc dla Polaków znad Morza Czarnego. – Bardzo szybko przygotowaliśmy 100 paczek o łącznej wartości 20 tys. zł, po które przyjechała prezes polskiego towarzystwa z Odessy. Tak nasze biało-czerwone paczki trafiły do zniszczonego wojną portowego miasta, ale też do Nowej Kachowki i Chersonia – wspomina Gogacz.

Biało-czerwone serca

Pierwsza partia świątecznych prezentów wyjechała z Lublina już 9 grudnia. Przyjechał po nie werbista o. Wojciech Żółty z parafii Wierzbowiec w diecezji kamieniecko-podolskiej. – Polacy bardzo czekają na te paczki, bo wraz z nimi dociera do nich wsparcie duchowe. Otrzymując pomoc, nasi rodacy czują się mocni. Dla nich bezcenna jest świadomość, że Polska o nich nie zapomniała – mówi gość z Ukrainy.

Na Podolu, ale nie tylko, jest wiele osób z polskimi korzeniami. W większości są to ludzie starsi, bo młodzi wyruszyli za chlebem i lepszym życiem do większych miast albo za granicę, w tym do Polski. Seniorzy nie wyjechali, ani nie uciekli przed wojną; postanowili zostać na swoim do końca. – Wojna zmieniła ich trudną sytuację na gorszą, wzbudziła wiele niepokoju i smutku, ale też bardzo zjednoczyła ludzi w bezinteresownej pomocy. Polacy chętnie pomagają Ukraińcom, szczególnie uchodźcom z terenów objętych działaniami wojennymi – mówi werbista. Od lutego 2022 r. w jego niewielkiej miejscowości schronienie znalazło 130 uchodźców, ale już od 2014 r., czyli od zajęcia przez Rosjan Krymu, parafia organizowała pomoc humanitarną. – Polską gościnność widać w wielu domach. Nasi rodacy, chociaż sami niewiele mają, dzielą się wszystkim z potrzebującymi – podkreśla o. Żółty. Jak dodaje, biało-czerwone paczki w wielu domach traktowane są niemal jak świętość. – Kiedyś, docierając z pomocą do jednej z rodzin, zobaczyłem w pokoju równo ułożone pudełka z kolejnych lat akcji. Gospodyni powiedziała mi, że gdy jej trudno, spogląda na nie i czuje się mocniejsza, bo ma w domu trochę Polski – opowiada werbista.

Jak z wdzięcznością zaznacza, pomoc materialna jest bardzo ważna, ale najważniejsza jest modlitwa. – Wszystko oddajemy w ręce Boga. W pierwszą niedzielę Adwentu cała Ukraina oddała się w opiekę swojego patrona, św. Michała Archanioła. Przez jego wstawiennictwo codziennie modlimy się przed Najświętszym Sakramentem o pokój i jedność, o przezwyciężenie zła i uwolnienie ludzkich serc od nienawiści – mówi ks. Wojciech Żółty i prosi o modlitwę.