Uczucia bowiem są czymś przemijającym, miłość natomiast nigdy się nie kończy. Uczucia raz są, raz ich nie ma. Pojawiają się i znikają, gdyż są adekwatne do tego, co właśnie dzieje się w życiu. Jeżeli pojawia się uczucie smutku z powodu trudnego doświadczenia, to nie trwa ono wiecznie, lecz tylko do pewnego czasu. Gdy następnego dnia trudne doświadczenie zostało zażegnane, ból minął, znalazło się rozwiązanie jakiegoś problemu, pojawia się uczucie radości, a smutek przemija. Byłoby z nami coś nie tak, gdybyśmy nie wyrażali uczuć adekwatnie do sytuacji. Miłość natomiast nigdy się nie kończy.

Święty Paweł w Hymnie o miłości napisał, że „miłość nigdy nie ustaje” (1 Kor 13, 8). Niewątpliwie jest to hymn o Bogu, ponieważ od początku chrześcijaństwa, od samego Chrystusa, wyznawano, że „Bóg jest miłością” (1 J 4, 8). Bóg nie ma początku ani końca. Ta miłość jest odwieczna i trwa na wieki. Ta miłość „nigdy nie ustaje”. Zmartwychwstały Jezus dał nam widzialny dowód miłości, która nie przemija. Po zmartwychwstaniu Chrystus, który już nie cierpi z powodu męki i który już nie krwawi, ukazał swoje rany. Były to nie tylko znaki, które pomogły Go rozpoznać, ale był to dowód miłości, która nigdy nie przemija. Po pierwsze, na krzyżu w momencie śmierci za nasze grzechy Jezus nie bluźnił przeciwko człowiekowi, za którego umierał. Nie wycofał swojej miłości, nie zaprzeczył sobie. Po drugie, rany po gwoździach – symbol Jego miłości do człowieka – po zmartwychwstaniu nie zniknęły, ponieważ ta bezgraniczna i bezinteresowna miłość nigdy się nie skończyła.

Każdego dnia wyrażamy różne uczucia i emocje, które są adekwatne do sytuacji. One są zmienne i przemijające. Kiedy narzeczeni stają naprzeciwko siebie, aby wypowiedzieć słowa przyrzeczenia małżeńskiego, ślubują m.in. miłość. Jeżeli miałaby ona być, jak twierdzą niektórzy, uczuciem, to można zadać prowokacyjne pytanie: czy można ślubować uczucia. Czy można ślubować, że nigdy nie przeminie to, co ze swej natury jest ulotne i przemijalne? Czy można ślubować np. wieczną radość, która wyraża się przez uśmiech, wyraz twarzy, a nawet śmiech, wiedząc, że za kilka dni przyjdzie mi zmierzyć się z osobistą tragedią lub ze śmiercią bliskiej osoby? Formuła ślubowania nie brzmi: „Ślubuję ci miłość do czasu, kiedy przestanę czuć”. Nawet po śmierci współmałżonka miłość trwa i przejawia się na wiele sposobów. Śmierć nie jest w stanie przerwać miłości.

Miłość związana jest również z cierpieniem, które wyraża się na różne sposoby. Tak jak na krzyżu Bóg wyraził swoją miłość, którą trudno oddzielić od cierpienia, tak w relacjach międzyludzkich trudno szukać miłości, z którą nie wiązałoby się cierpienie. Ono nie przekreśla miłości, wręcz przeciwnie – wyzwala ją, manifestuje i potwierdza.