Książę Mieszko I został ochrzczony prawdopodobnie 14 kwietnia 966 r., w Wielką Sobotę. To wydarzenie jest uznawane za datę chrztu Polski. Z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, iż biskup praski św. Wojciech dokonał chrztu Gdańska w Wielką Sobotę 27 marca 997 r. Informację o tym wydarzeniu możemy znaleźć w dziełach „Ioannes Canaparius” zakonnika Jana Kapariusza oraz „Żywocie rzymskim”. I tak dzień ten stał się symboliczną datą początku miasta Gdańsk. Także papież Benedykt XVI, urodzony w Wielką Sobotę 16 kwietnia 1927 r. ochrzczony został jeszcze tego samego dnia. Jak przyznawał po latach: „W dniu, w którym się urodziłem, dzięki trosce mych rodziców odrodziłem się też «z wody i Ducha»”.

Przyobleczeni w Chrystusa

Ks. Arkadiusz Szczepanik, dr teologii fundamentalnej, były duszpasterz akademicki a obecnie proboszcz parafii św. Małgorzaty Dziewicy Męczennicy w Leoncinie, tak wspomina Wielką Sobotę 2006 r. w kościele akademickim św. Anny w Warszawie.

– Cała wspólnota związana z naszym duszpasterstwem uczestniczyła w Liturgii Paschalnej, podczas której dwanaście dorosłych osób po rocznym przygotowaniu przystąpiło do sakramentów chrztu, bierzmowania i Eucharystii. Po chrzcie otrzymali białe szaty na znak nowego życia i przyobleczenia się w Chrystusa, stali się Jego Ciałem. Ten znak jakby aniołów w bieli był dla nas pytaniem: A co ja zrobiłem z moim chrztem, z łaską bycia Dzieckiem Boga, czy nie utraciłem tej łaski przez swoje grzeszne wybory? Czy wyrzekam się grzechu, wszystkiego, co do niego prowadzi, i czy wyrzekam się szatana? W czasie rocznego katechumenatu kandydaci do chrztu uczyli się wiary katolickiej, odrzucania tego, co jej się sprzeciwia, odrzucanie życia pogańskiego, różnych bożków – podkreśla duszpasterz.